*******************************************************
ကိုယ့္ရဲ႕အးနည္းခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ ေမ႔တတ္ၿခင္းၿဖစ္သည္၊ အထူးသၿဖင္႔ လူေတြရဲ႕ ေမြးေန႔ေတြကုိ ေမ႔ေနတတ္ၿခင္းက သူတုိ႔နဲ႔ဆက္ဆံေရးမွာ အဖုအထစ္ၿဖစ္စရာ ၿဖစ္ေနသည္၊ ဒကာေတြထက္ ဒကာမေတြရဲ႕ ေမြးေန႔ကို ေမ႔ေနၿခင္းက ပုိၿပီးေတာ့ ဆရာဒကာ ဆက္ဆံေရးမွာ ေသြးေအးစရာၿဖစ္သည္၊
ကိုယ္သီရိလကၤာေနစဥ္တုန္းက အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခုကုိ သတိရေနမိသည္၊ အဲဒီတုန္းက ညီေတာ္ေမာင္ေခမာက သူ႔မယ္ေတာ္တစ္ေယာက္ေမြးေန႔ကို ေမ႔ေနသည္၊ ကိုယ္က မနက္ လင္းလင္းခ်င္း ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးဖုိ႔ တုိက္တြန္းစကားဆုိေတာ့ သူက ဆြမ္းကပ္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈတ္ေနသူမုိ႔၊ ေအးေအးေဆးေဆး ညေနမွ ဆုေတာင္းေပးမည္ဟု စကားၿပန္ဆုိသည္၊
သူလဲ သူစကားအတုိင္း ညေနမွ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးေလေတာ့ သူမယ္ေတာ္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး မေၿပမလည္ၿဖစ္ကာ အခုအခ်ိန္ထိ အဆက္အသြယ္ေတြၿပတ္ေတာက္ခဲ႔ရသည္၊
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ညီေမာင္ေခမာက အဲဒီအခ်ိန္ကနဲ႔ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ေနၿပီး သူက ကိုယ္ထက္ေတာ္ေနၿပန္သည္၊
အေမရိကန္က သူ႔နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ရဟန္းမယ္ေတာ္္ရဲ႕ ေမြးေန႔ကုိ မေရာက္ခင္ကတည္းက နာဂဇုနမွာရွိတဲ႔ Ph.D ေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ ၿမန္မာရဟန္းေတာ္ေတြဆြမ္းကပ္မယ္၊ ရဟန္းမယ္ေတာ္ အတြက္ ကုသုိလ္လုပ္မယ္လို႔ ဖုန္းထဲက ေန ကိုယ့္ကုိ စကားဆုိဖူးသည္၊ ကုိယ္လဲ မယ္ေတာ္ေမြးေန႔က ဘယ္ေန႔လဲ မေမးၿဖစ္လုိက္၊ ဘာသိဘာသာပင္ ၊ အင္း အင္းေကာင္းပါ
တယ္လုပ္ေလဟု ေၿပာၿဖစ္လုိက္သည္၊ သူက အင္တုိက္အားတိုက္ မေရာက္ခင္ကတည္းက စုိင္းၿပင္းေနသူမုိ႔ ကိုယ့္ထက္ အမ်ားၾကီးေတာ္သည္လုိ႔ ေၿပာလုိ႔ရသည္၊ သူထက္စာရင္ ကိုယ္က ေသြးေအးသမားတစ္ေယာက္သာၿဖစ္ေနသည္။
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ ရဟန္းမယ္ေတာ္ေမြးေန႔က ဒီေန႔ (6.9.2015) တနဂၤေႏြေန႔ၿဖစ္လုိ႔ေနသည္၊ ကိုယ္က စေနေန႔ကတည္းက ခ်ႏိုင္းကအလည္လာေသာ သူငယ္ခ်င္း ကုိေကာနဲ႔ အတူတူ ကိုယ္တုိ႔တက္ေနတဲ႔ အႏၷမလုိင္း တကၠသုိလ္မွာ ေက်ာင္းလာတက္ေနတဲ႔ သံဃာေတြေကာ Ph.D တက္ဖုိ႔ ေက်ာင္းလာဂၽြိဳင္းေနတဲ႔ သံဃာေတြေကာ လက္ရွိသံဃာ(၁၆) ပါး၊ မ်ားမ်ားရွိေနတုန္း ဆြမ္းကပ္ဖုိ႔ စိတ္ကူးၿဖစ္မိသည္၊ ဒါနဲ႔ စေနေန႔ကတည္းက လုိအပ္တဲ႔ ဟင္းခ်က္စရာေတြၾကိဳ၀ယ္ၿဖစ္သည္၊
မနက္ခင္းအလင္းေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ၿပင္က ငါးေစ်းကို ပုဇြန္နဲ႔ ငါး၀ယ္ဖုိ႔ ေၿပးရသည္၊ သူငယ္ခ်င္း ကိုတက္တုိးကၿမိဳ႕ၿပင္ဘက္ ၀ယ္သားအ၀ယ္ထြက္တာ ၀က္သားက မရခဲ႔၊ ဒါနဲ႔ နီးရာ ၾကက္သားကို ေၿပး၀ယ္ၿဖစ္ၿပန္သည္၊
ဒီေန႔မွ မနက္ကတည္းက မီးကပ်က္ေနေတာ့ ဆြမ္းခ်က္ဖုိ႔ေပါင္းအုိးေတြက အခက္အခဲထဲမွာ ၿဖစ္သလို ဂတ္(စ္)နဲ႔ ခ်က္ယူရသည္၊ ခ်ဥ္ရည္ခ်က္ဖုိ႔က ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္က မရေတာ့ ၿဖစ္သလုိ မက်ည္းသီးနဲ႔ ခ်ဥ္ေအာင္လုပ္ယူရသည္၊ ေစ်းသုံးခုကို ေၿပးၾကည့္တာေတာင္ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္က အခါးပဲေတြ႔သည္၊ အခ်ဥ္ရွာမရ၊ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ တက္ညီလက္ညီ ၀ိုင္း၀န္း လုပ္ၾကလုိ႔သာ အခ်ိန္မီ ဆြမ္းဘုန္းေပးဖုိ႔ အဆင္႔သင္႔ၿဖစ္ရသည္၊ အဲဒီအတြက္
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူးတင္မိသည္၊ ၿမန္မာရဟန္းေတာ္ေတြမုိ႔ထင္သည္ ငပိခ်က္က လက္ရာေကာင္းသည္ဟု စကားဆုိၾကသည္၊ ကိုယ့္လက္ရာေတာ့ မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းကူတဲ႔ လက္ရာသာၿဖစ္သည္၊
အတူေနသူငယ္ခ်င္း ရဟန္းေတာ္ေတြက ဘာအတြက္ဆြမ္းကပ္တာလဲ ေမးၾကသည္၊ ၾကည္ညိဳ သဒၵါဆြမ္းပါလုိ႔ ရုိးရုိးသာ ေၿဖၿဖစ္သည္၊
ဆြမ္းခ်က္ၿပီး ခနနားေနတုန္း facebook ဖြင္႔ၾကည့္မွ ဒီေန႔ဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ရဟန္းမယ္ေတ္ာရဲ႕ ေမြးေန႔ၿဖစ္ေနမွန္းသိရသည္၊ ဒါနဲ႔ ဒီေန႔ကပ္မယ့္ ဆြမ္းကို ရဟန္းမယ္ေတာ္ ေမြးေန႔အတြက္ ရည္ရြယ္ကပ္တာပါလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေလွ်ာက္ထားလုိက္ရသည္၊
တကယ့္ေတာ့ မယ္ေတာ္ေမြ႕ေန႔ကို ၾကိဳၾကိဳတင္တင္သိဖုိ႔ေကာင္းသည္၊ ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ မသိမိတာ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္တစ္ခုၿဖစ္ရၿပီ၊
ေမ႔တတ္တဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္က ေက်ာက္ကပ္မွာ ေက်ာက္တည္လုိ႔ ခြဲၿပီးကတည္းက ပိုပိုၿပီး ေမ႔လာသည္၊ အခုအခ်ိန္ ကိုယ့္ Ph.D က်မ္းအတြက္ က်မ္းတင္ဖုိ႔ နီးေနခ်ိန္မွာ ဆရာကစစ္လုိက္၊ သူၿပင္ခုိင္းတာေတြ ၿပန္ၿပင္လုိက္၊ အခ်ိန္မွီၿပီးစီးေအာင္ အားစိုက္လုိက္လုပ္ေနတဲ႔ ဦးေႏွာက္က ပိုၿပီး ေမ႔ေမ႔လာသည္၊ ဒီၾကားထဲ စာဘက္စိတ္ေရာက္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ စခရင္နဲ႔ မ်က္ႏွာတပ္မိပါက ေဘးက အခ်ိန္ေတြကို ေမ႔ေနတတ္ၿပန္သည္၊ အထုိင္ၾကာလာမွ ခါးက နာၾကင္တာ အခ်က္ၿပမွ အနားယူမိတာက မ်ားသည္၊ ခါးက ခနခနအခ်က္ၿပေလ၊ ေက်ာက္ကပ္ခြဲထားတဲ႔ ဒဏ္ကေပၚေလၿဖစ္ေနေတာ့ မ်က္နွာက
တစ္ခါတစ္ခါ ေဖာေဖာလာတတ္ၿပန္သည္။ ဒီလုိနဲ႔ ကိုယ္မ်က္နွာဟာ မေသာက္ပဲ အေသာက္သမား တစ္ေယာက္ပမာ ေဖာေဖာေယာင္ေယာင္ၿဖစ္ေနၿပန္သည္၊
ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါရွိသူဟာ ဦးေႏွာက္ကို ေသြးပို႔မႈနည္းတာေၾကာင္႔ အာရုံေက်ာေတြ အားနည္းၿပီး ေမ႔တတ္တာ၊ သတိမရရွိတာ ၿဖစ္တတ္တယ္လုိ႔ ေဆးစာေဆာင္းပါးမွာ ပါသလို ကိုယ့္ဟာ ေက်ာက္ကပ္ဒဏ္ရာေၾကာင္႔ ပုိၿပီးေမ႔တတ္လာသည္၊
ဟုိတစ္ေလာက မုံရြာနယ္က သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ဖြင္႔မယ့္ ဓမၼစကူးမွာ အာဟာရနဲ႔ ကေလးေတြအတြက္ စာေရးၾကိယာလွဴဖုိ႔ အလွဴခံဖူးေသးသည္၊ ကိုယ္လဲ လွဴပါမယ္ ကတိေပးၿပီး ေမ႔ေနမိသည္၊ ဒီေန႔ သူ႔ဆီက ကေလးေတြ ပုံေလးေတြ လွမ္းပို႔မွ လွဴဖုိ႔ သတိကရၿပန္ေနသည္၊
ကိုယ့္အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာ တတ္နိုင္သမွ် ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ေလးေတြကို ၿပင္ၿပီး ကုသုိလ္ေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် သတိရေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္သည္၊ သူေၾကာင္႔ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ့္္ေၾကာင္႔ပဲဆုိဆုိ တစ္ခုခု တစ္ေနရာရာမွာ လုိအပ္တာေလးေတြၿဖည့္ေပးခြင္႔ရခ်င္သည္၊
ဘ၀ေတြက တုိလြန္းေတာ့ ေပးေသာလက္နဲ႔ ေႏြးေထြးေသာလက္ေလးေတြကို ပိုင္ဆုိင္သြားခ်င္ သည္၊
ၿမတ္စြာဘုရားကေတာ့ “အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ၊ ပမာေဒါ ပစၥဳေနာ ပဒံ= မေမ႔ၿခင္းဟာ မေသရာ ၿပည္ေခမာပါ၊ ေမ႔ေနတာဟာ ေသတာပါပဲလုိ႔”၊ ေဟာၾကားထားခဲ႔ဖူးသည္၊ ကုိယ္ဟာ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ ေမ႔ေလွ်ာ့ၿခင္းနဲ႔သာ အခုခ်ိန္မွာ ေသသြားခဲ႔ရင္ လုိ႔ ေတြးမိၿပီး အားလုံးသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ား၊ ခ်စ္သူ ခ်င္သူမ်ားကို မွာခဲ႔ခ်င္တာက
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ ကုသုိလ္အေရးေတြကုိ မေမ႔ၾကပါနဲ႔လုိ႔ ………………။ ။
ေရႊမန္းသား အရွင္အကၤုရ
