သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ႏွလုံးသား ( ၄)

 (၁)

နသကၠာ ေခါ ပန မယာ ဧကႆ မရဏဒုကၡံအညႆ ဥပရိ နိကၡိပိတုံ၊ သြာဟံ အတၱေနာ ဇီဝိတံ တႆာ ဒတြာ တႆာ သႏၲကံ မရဏံ ဂေဟတြာ ဣဓ နိပေႏၷာ၊မာ အညံ ကိၪၥိ အာသကႋတၳ၊ မဟာရာဇာတိ။

( နိေၿဂာဓမိဂ ဇာတ္)

အရွင္မင္းၾကီး တစ္ဦး တစ္ေယာက္အေပၚမွာက်ေရာက္ေနတဲ႔ ေသၿခင္းဆင္းရဲ ဒုကၡၾကီးကို တၿခားတစ္ေယာက္အေပၚမွာ လႊဲဖယ္ခ်လိုက္ဖုိ႔ဆိုတာမလုပ္သင္႔ပါ၊ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔ရဲ႕အသက္ကို ေသၿခင္းေဘးဒုကၡၾကီး ဖိစီးေနတဲ႔ သမင္းမေလးကိုေပးၿပီးေတာ႔ ငါဟာ သူ႔ရဲ႔အစားေသၿခင္းတရားကို ယူေဆာင္လာၿပီး ေဟာဒီ စင္တီတုံးေပၚမွာ လည္စင္းၿပီးလဲေလွ်ာင္းေနတာပါ၊ ငါဒီလို လုပ္ေနတာကို တၿခားသူေတြအေပၚမွာ ယုံမွားသံသယ မထားလုိက္မိပါေစနဲ႔၊

(၂)

အထက္က ေဖာ္ၿပခဲ႔တဲ႔ စကားေလးေတြကေတာ႔ဘုရားအေလာင္းေတာ္ၿမတ္ၾကီး နိေၿဂာဓသမင္မင္း ၿဖစ္စဥ္တုန္းက ေၿပာခဲ႔တဲ႔ စကားေလးေတြပါ၊
ဘာေၾကာင္႔ ဒီစကားေလးေတြကိုဘုရားအေလာင္းေတာ္ၾကီး ေၿပာရသလဲ ဆုိရင္ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးက ဒီလုိပါ စာဖတ္သူရယ္

(၃)

ဟုိးေရွးရွးတုန္းကေပါ႔ စာဖတ္သူရယ္ဗာရာဏသီၿပည္မွာ ၿဗဟၼဒတ္မင္းၾကီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာေရသူတုိ႔ စာဖတ္သူတုိ႔ရဲ႔ေဂါတမဘုရွင္ဟာ နိေၿဂာဓလို႔ အမည္ရတဲ႔ သမင္းကေလးအၿဖစ္နဲ႔ ေမြးဖြားလာပါတယ္၊ ဘုရားေလာင္းသမင္မင္းဟာ ေမြးဖြားလာကတည္း ေရႊေရာင္အဆင္းရွိပါတယ္၊ မ်က္လုံးေလးေတြ ကလဲ ပတၱၿမားလုံးေလးေတြလုိၾကည္လင္ေနပါတယ္၊ ဦးခ်ိဳေလးေတြက ေငြေရာင္ ေတာက္ေနပါတယ္၊ မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔လုိက္ရင္လဲရတနာကမၼလာကို ၾကည္႔ရသလို က်က္သေရရွိေနပါတယ္၊

ဘုရားေလာင္းေတာ္ နိေၿပာဓသမင္မင္းဟာ အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ သမင္းေပါင္း ငါးရာကို အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ေနပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းသမင္မင္းနဲ႔ မနီးမေ၀းေတာအုပ္ၾကီး ထဲမွာလဲ သာခလုိ႔အမည္ရတဲ႔ သမင္းတစ္ေကာင္ဟာ သမင္းေပါင္းငါးရာကုိအုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး မင္းလုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီသာခ ဆုိတဲ႔ သမင္မင္းကလဲ ေရႊေရာင္အဆင္း ရွိတာပါပဲ၊ေၿပာရရင္ေတာ႔ သမင္မင္းႏွစ္ေကာင္က ကိုယ္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ အုပ္ခ်ဳပ္နၾက တယ္လုိ႔ ေၿပာရမွာပါ၊

ဒါေပမယ္႔ သာခသမင္းမင္းကေတာ႔အရွင္ေဒ၀ဒတ္အေလာင္းပါ၊ ၿမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ အရွင္ေဒ၀တ္အေလာင္းေတာ္ၾကီးတုိ႔ဟာဇာတ္ေတာ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရန္သူအၿဖစ္နဲ႔ ၊ အၿပိဳင္အဆုိင္အၿဖစ္နဲ႔ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာေတြကို ေတြ႔ၿမင္ၾကပါတယ္၊

ခုေၿပာၿပေနတဲ႔ ဒီဇာတ္ေတာ္မွာလဲၿမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ အရွင္ေဒ၀
ဒတ္အေလာင္းေတာ္ၾကီးတုိ႔ဟာရန္သူေတြေတာ႔ မဟုတ္ၾကပါဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ တာ၀န္ယူသိစိတ္နဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းပီသစိတ္ေတြကေတာ႔တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကြဲၿပားၿခားနားေနတာကို ေတြ႔ၾကရမွာပါ၊
ဒါေၾကာင္႔ ဇာတ္ေတာ္ေလးကိုဆက္ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္ စာဖတ္သူ၊

(၄)

ဗာရာဏသီၿပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ႔ၿဗဟၼဒတ္မင္းဟာ အသားငါးမပါပဲ ပြဲေတာ္မတည္ တတ္ပါဘူးတဲ႔ စာဖတ္သူ၊ ဒါေၾကာင္႔ အၿမဲတမ္း ေတာလုိက္ပါတယ္။အၿမဲတမ္း သားေကာင္ေတြကို ပစ္ဖမ္းပါတယ္၊ သူ႔တုိ႔အဓိက ပစ္မွတ္ထားတဲ႔ သားေကာင္ေတြ က အလြယ္ကူေတြ႔ႏိုင္တဲ႔သမင္ေတြၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္၊

မင္းၾတားၾကိးက သူေတာစကားသြားရင္လဲဘယ္ေတာ႔မွ တစ္ေယာက္တည္းမထြက္ ပဲ မွဴးမတ္ေတြေကာ ၊ ၀န္ၾကိးေတြေကာ ၿမိဳ႔သူၿမိဳသားေတြေကာ၊နယ္သူနယ္သား ေတြေကာ လူစုလူေ၀း အမ်ားၾကီးနဲ႔ သြားေလ႔ သြားထရွိပါတယ္၊
အဲဒီလိုခဏခဏသြားေတာ႔ ၿပည္သူၿပည္သားေတြမွာအလုပ္ပ်က္အကုိင္ပ်က္ၿဖစ္ၾက ရပါတယ္၊ ဒီလို ၿဖစ္တာကို အေၿဖရွာဖုိ႔ တုိင္ပင္ၾကေတာ႔ မင္းတၾကားၾကီးကိုဥယ်ာဥ္ ၾကီး အၾကီးၾကီးေဆာက္ေပးၿပီး အဲဒီဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲမွာ သားေကာင္ေတြကို က်ဳံးသြင္းေမာင္ခ်ထားေပးဖုိ႔ အၾကံရၾကပါတယ္၊

ၿပည္သူၿပည္သားေတြဟာ သူ႔တုိ႔ရတဲ႔အၾကံအစည္အတုိင္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ လုိက္ပါတယ္၊ ဥယ်ာဥ္အၾကီးအၾကီး တစ္ခုတည္ေဆာက္လိုက္ပါတယ္၊ တည္ေဆာက္ၿပီးတဲ႔ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲကုိ သားေကာင္ေတြေတာ္ေၿခာက္ေမာင္းထည္႔ ေပးထားလုိက္ပါတယ္၊

ေတာေၿခာက္ေမာင္းထည္႔ခံရတဲ႔အထဲမွာ ေစာေစာက ေၿပာၿပခဲ႔တဲ႔ နိေၿဂာဓသမင္မင္း အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ သမင္းငါးရာရယ္၊ သာခသမင္မင္းအုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔သမင္ငါးရာလဲ ပါလာရပါ တယ္၊

တုိင္းသူၿပည္သားေတြက သူတုိ႔ရဲလုပ္ရပ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီးေတာ႔၀မ္းသာအား ရနဲ႔ ဗာရာဏသီမင္းၾတားၾကီးကို သံေတာ္ဦးတင္လုိက္ပါတယ္၊ မင္းၾတားၾကီးလဲ ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာေတြၿဖစ္တာေပါ႔စာဖတ္သူရယ္၊
ဟုတ္တယ္ေလ သူလဲ ပင္ပင္ပန္းပန္းေတာၾကီးမ်က္မဲထဲမွာေတာကစားထြက္စရာ  မလုိေတာ႔ဘူးေလ၊ လြယ္လြယ္ကူကူသူ႔မင္းဥယ်ာဥ္မွာပဲ ေတာကစားထြက္ရေတာ႔ မွာမုိ႔လား၊ တစ္ခါ တုိင္းသူၿပည္သားေတြလဲ ဘုရင္းမင္းၾတားၾကီးနဲ႔ေတာကစားလုိက္ စရာမလုိၾကေတာ႔အတြက္ သူ႔တုိ႔စီးပြားေရးၾကီးပြားေရး အလုပ္ေတြကို ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္တန္းတန္းလုပ္ကိုင္ ႏိုင္ၾကၿပီေလ၊

(၅)

အဲဒီလုိနဲ႔ အဲဒီ သားသမင္ေတြေလွာင္ထားတဲ႔ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲမွာ ဘုရင္မင္းၾတားၾကီး က ေန႔တုိင္းလာလာၿပီး ေလးၾကီးကိုင္ကာ သမင္းေတြကိုပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးပါေတာ႔ တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သမင္မင္းနဲ႔ သာခသမင္မင္းကိုေတာ႔ေရႊ၀ါေရာင္အဆင္းရွိတဲ႔ ေရႊသမင္းေတြ ၿဖစ္တာေၾကာင္႔ ေဘးမဲ႔ေပးထားပါတယ္၊
မင္းၾတားၾကီးက ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးတာသမင္တစ္ေကာင္းပဲ ၿဖစ္ေပမယ္႔ တစ္ၿခား သမင္ေလးေတြလဲ အသက္ေဘးက ေသမွာေၾကာက္ေတာ႔ တ၀ုန္း၀ုန္းတရုန္းရုန္းနဲ႔ ေၿပးၾကလႊားၾကေတာ႔ သမင္းေတြအမ်ားအၿပား ဒဏ္ရာရသူရ

၊ ေၿခက်ိဳးသူက်ိဳး၊ေခါင္းေပါက္သူေပါက္နဲ႔ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ အသက္ကို ဖက္နဲ႔ ထုတ္ေနၾကရပါေတာ႔ တယ္၊
အဲဒိလို ၿဖစ္ေနေတာ႔ ၊ ဒီအတုိင္းဆုိသမင္ေတြခဏေလးနဲ႔ ေသကုန္မယ္ အစည္းအေ၀းလုပ္မယ္ဆုိၿပီး အစည္းေ၀းလုပ္ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္ေတြၿဖစ္တဲ႔ နိေၿဂာဓ သမင္းမင္းရယ္

သာခသမင္မင္းရယ္က ေခါင္ေဆာင္ၿပီး ေဆြးေႏြး ၾကပါတယ္၊ေဆြးေႏြးပြဲရဲ႕အေၿဖရလာဒ္ကေတာ႔ တစ္ေန႕ကို အလွည္႔က် သမင္ေတြ စင္တီတုံးဆီသြားၿပီး အေသခံဖုိ႔ဆုံးၿဖတ္လုိက္ပါတယ္၊
အဖြဲနွစ္လုံးက သေဘာတူၾကၿပီးသမင္ေတြဟာ အလွည္႔က် စင္တီတုံးဆီ အသတ္ခံ ဖုိ႔ လည္စင္းၿပီး သြားေနေပးရပါတယ္။ စားဖုိမွဴးကလဲေန႔တုိင္းလာလာၿပီး သမင္ေလး ေတြကို သတ္သတ္ၿပီး မင္းၾတားၾကီးကို ပြဲေတာ္တည္ဖုိ႔ကပ္ပါတယ္၊
သမင္းေတြဟာ အလွည္႔က် စင္တီတုန္းဆီသြားေနၾကရင္း တစ္ေန႔ သာခသမင္းဘက္ၿခမ္းက ကိုယ္၀န္အရင္႔အမာၾကီးနဲ႔
သမင္မေလးအလွည္႔က်ေရာက္လာပါတယ္၊ ကိုယ္၀န္ကလဲ မီးဖြားခါနီးေန၊ေသေပးရမယ္႔ေန႔ကလဲက်ေန သမင္မေလးခမ်ာ အခက္ ေတြ႔ေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ သူ႔တုိေခါင္းေဆာင္ သာခသမင္မင္းဆီ အယူခံ၀င္ၿပီးအလွည္႔ေက်ာ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္၊  ဒါေပမယ္႔သူဘယ္လုိပဲ ေတာင္းဆုိေတာင္းဆုိ သာခသမင္ မင္းက အလွည္႔ေက်ာ္ေပးဖုိ႔ မၿဖစ္ဘူးခ်ည္းေၿပာၿပီးဘူးခံေနပါတယ္
သမင္မေလးလဲၾကံရာမရၿဖစ္ၿပီး နိေၿဂာဓ သမင္မင္းဆီေရာက္လာပါတယ္၊အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးေတာ႔ ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ေၿပာၿပေတာ႔၊ နိေၿဂာဓ သမင္းမင္းက သနားဂရုဏာသက္စြာနဲ႔  စုိးရိမ္ေသာက မၿဖစ္ပါနဲ႔ ခ်စ္ႏွမသင္႔အလွည္႔က်တဲ႔ အသတ္ခံရမယ္႔ ေန႔ကို ငါကိုယ္တုိင္ အသက္နဲ႔အသက္ခံလုိက္ပါမယ္လုိ႔ တာ၀န္ယူလုိက္ပါတယ္၊

ဘုရားေလာင္းေတာ္နိေၿဂာဓ သမင္မင္းဟာ သူတာ၀န္ယူထားသလုိပဲ အသတ္ခံရမည္႔ ေန႔ေရာက္လာေတာ႔ စင္းတီတုံးမွာ သြားၿပီး လည္စင္းလဲေလွ်ာင္ေနလိုက္ပါ တယ္၊ စားဖုိမွဴလဲထုံးစံအတုိ္င္း အခ်ိန္ၾကေတာ႔ သမင္သတ္မဖို႔ စင္တီတုံးဆီလာပါ တယ္၊
အသတ္ခံဖုိ႔ လည္စင္းခံေနတဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္ဘုရားေလာင္းေတာ္ သမင္မင္းကိုၿမင္ေတာ႔ စားဖုိမွဴးလဲ အံ႔ၾသထိတ္လန္႔ၿပီး မင္းၾတားၾကီးဆီ အေၿပးသံေတာ္ဦး တင္လုိက္ပါတယ္၊

မင္းၾတားၾကီးလဲ အေၿပးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ရထားေပၚတက္စီးၿပီး ေနာက္လိုက္ဗုိလ္ပါေတြနဲ႔ဥယ်ာဥ္စီကို ေရာက္လာ ပါတယ္၊  မင္းၾကီးလဲ ဥယ်ာဥ္ေရာက္ေတာ႔စင္တီတုန္းေပၚ မွာလည္စင္းေပးေနတဲ႔ နိေၿဂာဓ သမင္မင္းကို ၿမင္ေတာ႔၊ “ အရွင္ သမင္မင္းသင္႔ကို ငါက ေဘးမဲ႔ ေပးထားပါတယ္၊ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေနရာမွာ လာၿပီးေတာ႔ အသတ္ခံဖုိ႔ လည္စင္းေနရတာပါလဲ”လုိ႔ေမးလုိက္ပါတယ္

နိေၿဂာဓ သမင္မင္းကလဲ “ အရွင္္မင္းၾကီး ကိုယ္၀န္အရင္႔အမာၾကီးနဲ႔သမင္မေလး တစ္ေကာင္ဟာ ငါထံမွာေရာက္လာၿပီး သူ႔အလွည္႔ကို ေက်ာ္ေပးပါ၊ သူ႔အစား တစ္ၿခားတစ္ေယာက္ကိုေသစားေသေစ ထည္႔ေပးပါလုိ႔ ေတာင္းဆုိပါတယ္ ၊ အရွင္မင္းၾကီး တစ္ဦး တစ္ေယာက္အေပၚမွာက်ေရာက္ေနတဲ႔ ေသၿခင္းဆင္းရဲ ဒုကၡၾကီးကို တၿခားတစ္ေယာက္အေပၚမွာ လႊဲဖယ္ခ်လိုက္ဖုိ႔ဆိုတာမလုပ္သင္႔ပါ၊ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔ရဲ႕အသက္ကို ေသၿခင္းေဘးဒုကၡၾကီး ဖိစီးေနတဲ႔ သမင္းမေလးကိုေပးၿပီးေတာ႔ ငါဟာ သူ႔ရဲ႔အစားေသၿခင္းတရားကို ယူေဆာင္လာၿပီး ေဟာဒီ စင္တီတုံးေပၚမွာ လည္စင္းၿပီးလဲေလွ်ာင္းေနတာပါ၊ ငါဒီလို လုပ္ေနတာကို တၿခားသူေတြအေပၚမွာ ယုံမွားသံသယ မထားလုိက္မိပါေစနဲ႔၊” လုိ႔ၿပန္ေၿပာလုိက္တဲ႔ အခါ၊

မင္းၾတားၾကီးခမ်ား မ်က္လုံးေတြၿပဴမ်က္ဆံေတြလန္ၿပီး အံ႔ၾသလြန္းလုိ႔”အုိး လူေတြမွာ ဒီလို ေမတၱာကရုဏာသည္းခံၿခင္းေတြနဲ႔ ၿပည္႔စုံတာ မေတြ႔ဖူးပါလား၊ ထူးဆန္းေပစြတကား၊အရွင္ သမင္မင္း ထေတာ္မူပါ၊ အရွင္သမင္မင္းေကာ အဲဒိ ကိုယ္၀န္ရွိေနတဲ႔ သမင္မေလးေကာ ေဘးမဲ႔ေပးေတာ္မူပါတယ္၊

မင္းၾကိး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတုိ႔ သမင္းႏွစ္ေကာင္ပဲ ေဘးမဲ႔ ေပးမွာလား
ေကာင္းပါၿပီ  သမင္မင္းရယ္ေဟာဒီဥယ်ာဥ္ထဲက သမင္းေတြအားလုံးကိုလဲ ေဘးမဲ႔ ေပးပါတယ္။
မင္းၾကီး ဒီဥယ်ာဥ္ထဲက သမင္ေတြတင္ပဲလား
ေကာင္းပါၿပီး သမင္မင္းရယ္ တၿခားသတတၱ၀ါေတြကိုလဲ ေဘးမဲ႔ေပးပါတယ္စသည္ စသည္ေၿပာၾကားရင္း မင္းၾတားၾကီးလဲ အသိတရား၀င္၊ သတိတရားကပ္ၿပိး မင္းက်င္႔တရားနဲ႔အညီမင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ပါေတာ႔တယ္၊

(၆)

စာဖတ္သူေရ ဇာတ္ေလးက ၿပီးသြားေပမယ္႔ ေတြးစရာေတြက အမ်ားၾကီးက်န္ေနခဲ႔ပါေသးတယ္၊ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးမ်ားနဲ႔ အတူေနထုိင္ရတာဟာ အသက္အႏၱရာယ္လဲကင္းပါလား၊သူေတာင္ေကာငး္ၾကိးမ်ားကို မွီခုိၿပီး သတၱ၀ါေတြခ်မ္းသာရပါလား၊ “သစ္တစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္းအေပါင္းကိုယ္႔ ေၾကာင္႔ ေအးေစေသာ၀္”ဆုိတာ ဒီလုိ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြပါးစပ္ဖ်ားက စီးဆင္းက်လာတဲ႔စမ္းေရ စကားေတြၿဖစ္လိမ္႔မယ္လုိ႔လဲ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမိပါ ေသးတယ္၊

တကယ္လုိ႔မ်ား စာေရးသူကိုမ်ား တစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔အစား အသက္ေသခံဖုိ႔သြားေပးပါလုိ႔ လာေၿပာခ႔ဲရင္ ---
ဘယ္လုိေၿဖရမလဲ
ဘယ္လိုဆင္ေၿခေပးရမလဲ
ဘယ္လုိေၿဖသိပ္မႈမ်ိဳးေပးရမလဲ
ဘယ္လိုမ်ား
ဘယ္လိုမ်ားနဲ႔ အေၾကာင္းၿပခ်က္ေတြ ရွာေနမိမလားလဲ ေတြးမိေနပါေသးတယ္
 
 စာဖတ္သူဆုိရင္ေရာအဲဒီေနရာကို တစ္ေန႔ေန႔မွာ ေရာက္ခဲ႔ရင္ ဘယ္လုိအေၿဖ ရွာမလဲ သိခ်င္ေနမိပါတယ္ ။ ။

က်မ္းကိုး
ဇာတကပါဠိ
ဇာတက အ႒ကတာ (၁)
Jataka Tales Of the Buddha An Anthology
( Ken and Visakha KaWasaki)

ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ