ထုိေန႔က သူတုို႔ထုိင္ေနရာ လၻက္ရည္၀ိုင္းဆီသုိ႔ “ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ အိမ္မွာ အလွစိုက္ထားတဲ႔ ပန္းပင္ေလးေတြနဲ႔ တူသတဲ႔ ဗ်” လို႔ အစခ်ီကာ သူတုိ႔နဲ႔ လၻက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္ေဖာ္ထုိင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ၀င္ေရာက္လာတယ္၊
၀င္ေရာက္လာတဲ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စကားကုိ စားပြဲမွာအရင္ေရာက္ႏွင္ေနၿပီး ထုိင္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက လက္မွာညွပ္ထားတဲ႔ စီးကရက္ကုိ ရွဴးကနဲ႔ေနေအာင္ ဖြာထုတ္ရင္း-
“လုပ္စမ္းပါ ဦးဗ်ာ ဘာေၾကာင္႔ တူရတာလဲ?”
ဒီလုိဗ် အိမ္မွာအလွစုိက္ထားတဲ႔ ပန္းကေလးေတြက ေန႔စဥ္၊ ေန႔တုိ္င္း ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္ေပးၿပီး ဂရုတစုိက္ေပးမထားရင္ ရက္ေတြၾကာလာတဲ႔အခါ ညွိဳးေယာ္သြား တတ္တယ္ဗ်၊ ေနာက္ ေပါင္းမ်က္ေတြ ရႈတ္ေထြးသြားၿပီး၊ ပန္းပင္ေလးေတြ အလွ ပ်က္သြားတတ္တာေပါ႔ ဗ်ာ၊
ပထမ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စကားဆုံးတယ္ ဆုိရင္ပဲ၊
ထုိင္ေနတဲ႔ ဒုတိယ သူငယ္ခ်င္းက ဆက္ၿပီး
ေအးဗ် ခင္မ်ားေၿပာတာလဲ မွန္တာပဲဗ်၊ ဘုရားရွင္ကလဲ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ဆုိတာ သံသရာလမ္းဆုံးတဲ႔ အထိ အက်ိဳးေက်းဇူး မ်ားတယ္လုိ႔ မိန္႔ထားတာ ဖတ္ဖူး သဗ်၊
ဟုတ္တာေပါ႔ ဗ်ာ၊
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း စၿပီးစကားဆုိတဲ႔ ပထမ သူငယ္ခ်င္း က ဒုတိယ သူငယ္ခ်င္း စကားကို ၿပန္လည္ေထာက္ခံသမႈၿပဳပါတယ္၊
ကၽြန္ဳပ္မွာကား သူတုိ႔စကား၀ုိင္းတြင္ နားေထာင္သူ သက္သက္သာၿဖစ္ေလသည္၊
စကား၀ုိင္းကို စခဲ႔တဲ႔သူငယ္ခ်င္းက သူမွားထားေသာ လၻက္ရည္ခ်ိဳေပါ႔က် တစ္ခြက္ကို ရြပ္ခနဲ႔ ေမာ႔ေသာက္အၿပီး၊ ပါးစပ္ကို တစ္ရွဴးနဲ႔ သုတ္ကာ
ခင္မ်ားက ဘုရားရွင္မိန္႔ၾကားခဲ႔တာဆုိလုိ႔ သတိရမဲ႔တယ္ ဗ်
ဒုတိယသူငယ္ခ်င္းက ထိုသငယ္ခ်င္း စကားကုိေထာက္ခံခ်က္ေပးကာ ဘယ္လုိသတိရတာလဲ ဗ်၊ ဆုိစမ္းပါ ဦး
ဒီလုိဗ်၊ သူငယ္ခ်င္း သီတင္းသုံးေဖာ္ခ်င္း စိတ္တူ၊ ကိုယ္တူ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကတဲ႔ မေထရ္ သုံးပါးအေၾကာင္းကို သတိရမိလုိ႔ ဗ်၊
ခဏတာ သူ႔စကားကုိ ရပ္ကာ၊ စဥ္းစားဟန္ၿပဳၿပီး သူငယ္ခ်င္းက စကားကို ဆက္ပါတယ္၊
အဲဒီမေထရ္ေတြရဲ႔ ဘြ႔ဲေတာ္နာမည္ေတြက အရွင္အႏုဒ္ဓါ၊ အရွင္ နႏၵိယ နဲ႔ အရွင္ကိမိ လ လုိ႔ေခၚတယ္ဗ်၊
ဘယ္ေလာက္ထိ ညီညႊတ္ၾက၊ တစ္ေယာက္အက်ိဳးတစ္ေယာက္ေဆာင္ၾကလဲ ဆုိရင္ ၊ ခႏၵၵာကိုယ္ကသာ သုံးခု ၿဖစ္ေနတာ စိတ္သေဘာထားက တစ္ခုတည္းၿဖစ္တယ္တဲ႔ ဗ်၊
ေနာက္ထပ္ ဥပမာတစ္ခုနဲ႔ တင္စားေၿပာရရင္ မိခင္ရင္ခြင္က ထြက္လာတဲ႔ ႏို႔ေရေတြကို ဘယ္ဟာက ေရ၊ ဘယ္ဟာက ႏို႔ပါလုိ႔ခြဲၿခားသမႈ ၿပဳလုိ႔ မရသလုိ အဲဒီမေထရ္သုံးပါး ရဲ႕ ညီညႊတ္မႈဟာလဲ ခြဲၿခားလုိ႔ မရစေကာင္းဘူးတဲ႔ ဗ်၊
ပထမ သူငယ္ခ်င္းမွာ စကားေတြအမ်ားၾကီး ေၿပာလုိက္ရ၍ေမာသြားဟန္ၿဖင္႔၊ ေအးစၿပဳေနေသာ လၻက္ရည္ခြက္ကို ဂြပ္ကနဲ႔ ေနေအာင္ တစ္ဂ်ိဳင္႔ ၾကိဳက္ခ် လုိက္သည္၊
အေမာေၿပာသြားေတာ႔မွ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔စကားကုိ ၿပန္ဆက္သည္၊
အဲဒီလုိညီညႊတ္ၾကလို႔လဲ အဲဒီမေထရ္ သုံးပါး သီတင္းသုံးတဲ႔ ပါစိန၀ံသ ေတာအုပ္ဆီ ကို ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ၾကြခ်ီလာသဗ်၊
ေနပါဦးဗ် ဘုရားရွင္က ဒီမေထရ္သုံးပါးဆီကို ဘာလို႔ ၾကြခ်ီလာခဲ႔တာလဲ ဗ်
ဒုတိယ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔စကားကို ၀င္ေရာက္ေထာက္ခံရင္း ေမးခြန္တစ္ခု ေမးလုိက္ လုိက္သည္။
ဒါက ဒီလုိဗ်၊ ဘုရားရွင္က သူတုိ႔ဆီၾကြခ်ီမလာခင္မွာ ေကာသမ္ဗီမွွာ ၀ါကပ္ေတာ္မူ သဗ်၊ ေကာသမ္ဗီမွာ ရဟန္းအခ်င္းခ်င္းဗ်ာ ၀ိနည္းေဆာင္တဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြနဲ႔ သုတၱန္ေဆာင္ၾကတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ အခ်င္းမ်ားၾကရာက ခုိက္ရန္ေဒါသ ၿဖစ္ၾ ၿပီး အခ်င္းအခ်င္း အသင္းအပင္းေတြခြဲ သံဃာေတြ ဂုိဏ္းကြဲၾကတယ္ ဗ်၊ အခ်င္းခ်င္း ဂုိဏ္းေတြကြဲၾကေတာ႔ မညီညႊတ္ၾကေတာ႔ ဘူးေပါ႔ဗ်ာ၊ မညီညႊတ္ေတာ႔ ေပ်ာ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ မၿဖစ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ဗ်ာ၊
အဲဒီလုိ မညီညႊတ္တဲ႔ ေနရာကို ဘုရားရွင္းက ေရွာင္ခြါေတာ္မူၿပီး ခုနေၿပာခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း မေထရ္သုံးပါး ညီညီညႊတ္သုံးတင္းသုံးတဲ႔ ပါစီန၀ံသ ေတာအုပ္ကို ၾကြလာခဲ႔တာပဲဗ်၊
ေအာ္- ခင္မ်ားေၿပာမွ သတိရသဗ်ာ၊ ဒါေၾကာင္႔ လဲ ဘုရားရွင္က သမဂ္ဂါနံ တေပါ သုေခါ- ညီညႊတ္သူတုိ႔ရဲ႕ အေလ႔အက်င္႔ဟာ ခ်မ္းသာတယ္” ေဟာၾကားခဲ႔တာ ကိုးဗ်၊
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေထာက္ခံလုိက္ ေဆြးေႏြး လိုက္ႏွင္႔ စကား၀ိုင္းမွာ ၿမိဳင္ဆုိင္ေနေလၿပီ၊ မိမိကား မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္လွ်က္ နားေထာင္ သူသက္သက္သာ ရွိေနသးသည္၊
ေရပက္မ၀င္ေအာင္ စကားေတြေၿပာၾကရလုိ႔ ထင္သည္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မွာ ေခတၱတိတ္ဆိတ္သြားသည္၊
တိတ္ဆိတ္ေနေသာ စကား၀ိုင္းကုိ စကား၀ိုင္းၿဖစ္ေအာင္ စခဲ႔ေသာ ပထမ သူငယ္ခ်င္းကပင္
ညီညႊတ္ဖို႔ဆုိတာလဲဗ်ာ၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ပီသမွ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ အလုိက္သိတတ္မႈရွိမွ ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္ ဗ်၊
ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ ဒုတိယ သူငယ္ခ်င္းက ပထမသူငယ္ခ်င္း စကားကုိေထာက္ခံလိုက္ၿပီး ဆက္ကာ၊
သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသဖုိ႔ ဆုိတာ ဒီလုိအခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ၿပည္႔စုံရ သဗ်ဆုိၿပီး ေအာက္ ပါသူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြရဲ႕အဂၤါ အခ်က္အလက္ေတြကို ဆက္ရြတ္ၿပေလရဲ႕၊
(၁) ကိုယ္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေယာက္က မေကာင္းတာေတြလုပ္မယ္ ဆုိရင္ တားၿမစ္ရမယ္ဗ်၊
(၂) ေကာင္းတာေတြကို လုပ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းအားေပးရမယ္ဗ်
(၂) သူငယ္ခ်င္းအခ်င္း မၾကားေသးတဲ႔ မသိေသးတဲ႔ သတင္းေကာင္းေတြကို ေၿပာၿပေပးရမယ္ဗ်၊
(၄) ေကာင္းတဲ႔ လမ္းေၾကာင္းကုိ ညႊန္ၿပေပးရမယ္ဗ်၊
ဟုတ္တာေပါ႔ဗ်ာ၊ အဲဒိအခ်က္ေတြက သိပ္ကိုအေရးၾကီးတဲ႔ အခ်က္ေတြေပါ႔ဗ်ာ၊ အဲဒိလုိ အခ်က္ကေလးေတြကို လိုက္နာၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကူညီရုိင္း ပင္းၾကမယ္ဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းလဲ ပီသ၊ ဘယ္သူခြဲခြဲ မကြဲမကြာၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ၿဖစ္လာမွာေပါ႔ဗ်ာ၊
ကဲ စကားေတြေၿပာရတာလဲေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊ အိမ္စာေလးေတြ လုပ္ရဦးမွာမုိ႔ အေဆာင္ ၿပန္ဦးမယ္ဗ်ာ၊
ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ၊
မနက္ခင္း လၻက္ရည္၀ိုင္းမွာ စကားေတြေဆြးေႏြးအၿပီး သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ ကိုယ္႔အေဆာင္ဘက္ကို ကိုယ္စီဦးတည္ေလွ်ာက္ကာ ၿပန္ခဲ႔ၾကသည္၊
အၿပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ကၽြန္ဳပ္မွာ သူတုိ႔ေၿပာဆို ေဆြးေႏြးသြားေသာ စကားေတြကို ၿပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္း၊
ေအာ္ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ အိမ္မွာအလွစိုက္ထားတဲ႔ ပန္းပင္ေလးေတြနဲ႔ တူသတဲ႔ “ငါလဲ ပန္းပင္ေလးေတြ ေရေလာင္းၿဖစ္ရဲ႕လား” လို႔ ဆက္ကာေတြးေနမိပါ သည္။ ။
ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
shwemantha@gmail.com
http://shwemantha.blogspot.in/
www.facebook.com/shwemanthahttp:
က်မ္းကိုး=
(၀ိနည္း မဟာ၀ဂ္ ေကာသမ္ဗက ခန္ဓက)
သုခ မတ္စု
ညီေတာ္ အာနႏၵာ၏ တစ္သက္တာ မွတ္တမ္း။
