ရဟန္းတစ္ပါးနဲ႔ တကၠသုိလ္ (အနမလို္င္း တကၠသုိလ္)

စာေရးသူ ဒီတကၠသုိလ္ေရာက္ေနတာ လာမယ့္ ၁၀ ၂၀၁၄ ဆုိရင္ ႏွစ္ႏွစ္တင္းတင္းၿပည့္ၿပီ၊ အိႏၵိယမွာ တကၠသုိလ္ေတြအမ်ားၾကီးရွိသည္၊ ဒါေပမယ့္ ph.D ေက်ာင္းသား ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ ေက်ာင္းဂၽြဳိင္းဖုိ႔က အခက္အခဲေတြခပ္မ်ားမ်ားၿဖစ္သည္၊ အိႏၵိယေၿမာက္ပိုင္း ဂယာေဒသက မဂဓ၊ ဗာရာဏသီ၊ နာလႏၵစတဲ႔ တကၠသုိလ္ေတြမွာလဲ Ph.D ဂၽြိဳင္းဖုိ႔ ေစာင္႔ေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားရဟန္းေတာ္ မ်ားက မ်ားမွမ်ား၊ ကိုယ့္အလွည့္က်ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေစာင္႔ရမည္၊ အနည္းဆုံးတစ္နွစ္ၾကာႏိုင္သည္။ ဘုံေဘနဲ႔ ေဒလီၿမိဳ႕က တကၠသုိလ္ေတြမွာလဲ ေက်ာင္းအပ္မယ္ဆုိရင္ အုိး ဒီကေစာင္႔ေနသူ ၿဖစ္ဖုိ႔က (၇၅%) ေလာက္ရွိသည္၊

ဒါေၾကာင္႔ တကၠသုိလ္အသစ္ နယ္ေၿမအသစ္ဘက္ဆီ တစ္ခ်ိဳ႕က ခ်ီတက္ၾကသည္၊ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာာင္ပိုင္းက နာဂဇုနတကၠသုိလ္၊ နာဂပူၿမိဳ႕ကတကၠသုိလ္၊ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္း ခ်ႏိုင္းက မရဒတ္တကၠသုိလ္၊ ခ်ႏိုင္းၿမိဳ႕နဲ႔အနီးက အနမလုိ္င္းတကၠသုိလ္ေတြဆီ ေၿခဦးလွည့္ၾကသည္၊ ေဒသအစ္ နယ္ေၿမအသစ္တြင္ အဆင္ေၿပတာေတြရွိၾကသလုိ အဆင္ေၿပတာကလဲ ဒုနဲေဒး ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုက ကေလးမဟုတ္ၾကေတာ့ ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ၾကိဳးစားရသည္။

အခက္အခဲဆုံးက ေစ်းသြား၊ ထမင္းဟင္းခ်က္၊ စက္ဘီးနဲ႔ေက်ာင္းတက္ရတာေတြက ထိပ္ကေၿပးေနသည္၊ ေရႊၿပည္ၾကီးမွာ သပိတ္ပိုက္ အိမ္ေပါက္ေစ႔ဆြမ္းၾကြလွ်င္္ အဆင္ေၿပသေလာက္ အိႏၵိယေရာက္ေတာ့ အရာရာက ေၿပာင္းၿပန္ ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ့္အိပ္ကိုၿပန္ၿပန္ စမ္းၾကည့္ေနရတဲ႔ အ ေၿခေနနဲ႔ ေနရထုိင္ရတာေတြက အခက္အခဲဆုိလဲဟုတ္သည္၊ အေၿခေနတစ္ခုက စမ္းသက္ကြင္းဆုိ လွ်င္လဲ မမွား၊ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အားခဲကာ ပညာေရးကုိ အေလးေပးၾကလုိ႔ ေရႊၿပည္ၾကီးအတြက္ Ph.D ဆရာေတာ္မ်ား ေပၚေပါက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္၊

စာေရးသူ မာစတာတက္ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ သီရိလကၤာက ေကလနိယတကၠသုိလ္က တစ္ပတ္မွ သုံးရက္သာ တက္ရသည္။ အခု စာေရးသူ ph.D တက္ေနေသာ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္း အနမလိုင္း တကၠသုိလ္ကေတာ့ ေန႔စဥ္ေက်ာင္းသြားရသည္၊ မနက္တစ္ခါ ေန႔လည္တစ္ေခါက္ ေက်ာင္းကို ပုံမွန္ေရာက္ရသည္၊ စာၾကည့္တုိက္၀င္ရသည္။ ကိုယ့္ဆရာကိုယ့္ဂို္က္နဲ႔ ေဆြးေႏြးရသည္။

ေရႊၿပည္ၾကီးက ဒကာ ဒကာမမ်ားက ဘုန္းဘုန္းေတြတက္ေနေတာ့ အမွတ္တမဲ႔အေနနဲ႔ ဘုန္းၾကီးေတြခ်ည္း သက္သက္တက္ေရာက္ေသာ တကၠသုိလ္ဟု အထင္ရွိၾကသည္၊ အမ်ားအားၿဖင္႔ အိႏၵိယက တကၠသုိလ္ေတြသည္ အၾကီးၾကီးေတြ အက်ယ္ၾကီးေတြ ဌာနေပါင္းစုံ ေက်ာင္းသားေပါင္းစုံ ၿဖစ္သည္၊ စာေရးသူ တက္ေနေသာ အနမလုိင္း တကၠသုိလ္ၾကီးသည္ပင္ ဧကတစ္ရာေက်ာ္က်ယ္ ၀န္းၿပီး ဌာနေပါင္းက (၆၄) ဌာနေက်ာ္ေက်ာ္ရွိသည္။ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းတြင္ ေဆးေက်ာင္း၊ ေဆးရုံ၊ ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ၀ိဇာသိပၸံ အစုံရွိသည္၊ ၿမန္မာရဟန္းေတြကေတာ့ ဗုဒၵဘာသာနဲ႔ သင္႔ေတာ္တဲ႔ philosophy ဌာနကို ေရြးတက္ရသည္။

အနမလုိင္းတကၠသုိလ္သည္ ဟီးေနေအာင္ၾကီးမားေသာ္လဲ ခ်ီရန္ဘရန္ဆုိတဲ႔ေတာၿမိဳ႕ေလးမွာ တည္ရွိ တာ ၿဖစ္သည္။ ထူးၿခားတာက ဒီတကၠသုိလ္ၾကီးကုိ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လာေရာက္ၿပီး စီးပြားရွာသြားေသာ ခ်စ္တီးသူေဌးက တည္ေထာင္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းသား အမ်ားစုက အာဖရိကန္ ေတြမ်ားသည္၊ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြၿဖစ္ေလေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း သူတို႔နဲ႔ နီးတဲ႔အေဆာင္မွာေနရင္ ဓမၼေတး သံေတြ ေမႊးေနေအာင္ၾကားရတတ္သည္။ ၿမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားက အနည္းအက်ဥ္းသာ ၊

ဒီတမီ္းလ္နာဒူးနယ္မွာ တမိးလ္ၿပည္နယ္သားအမ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္ဆုိတာ သူတုိ႔မသိရွာ သူတုိ႔က လားမားၾကီးနဲ႔ ေရွာင္လင္ေလာက္သာသိၾက သည္။ ပညာတတ္သူအခ်ိဳ႕သာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ၿမန္မာကို သိၾကသည္၊
တမီးလ္လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ခဏခဏတုိက္ပြဲၿဖစ္ေနေသာ သီရိလကၤာနဲ႔ ၿပႆနာမၿဖစ္ရင္ေတာ့ တမီးလ္နာဒူး ၿပည္နယ္သည္ ေနထုိင္လုိ႔ေအးခ်မ္းသည္၊

တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ကူညီတတ္ေသာ ဓေလ႔ကို ေတြ႔ရသည္။

ၿပႆနာၿဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္တြင္ ၿမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္အလား ထင္မွတ္မွားတတ္သည္၊ အေနအထိုင္ အသြားအလာသတိထားရသည္၊ အမွန္တကယ္တြင္ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ဒီေဒသတြင္ သၿဂိဳဟ္လက္သန္းအ႒ကထာကိုၿပဳသြားေသာ အာစရိယအရွင္အႏုရုဒၵါ တုိ႔ အာစရိယ အရွင္ဓမၼပါလတုိ႔နယ္ေၿမၿဖစ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းၾကီးေတြသည္ တစ္ခ်ိန္ က ဗုဒၶုဘာသာဘုရားေက်ာင္းၿဖစ္ခဲ႔သည္၊ အခုခ်ိန္တြင္ ဟိႏၵဴနတ္ရုပ္မ်ား တင္ထားၿပီး ဟိႏၵဴဘုရား ေက်ာင္းမ်ားအၿဖစ္ ကိုးကြယ္ေနၾကသည္၊ ေခတ္သစ္လူ႔အဖြဲအစည္းက တမိီးလ္မ်ိဳးဆက္မ်ားသည္ ဗုဒ္ဓ ဘာသာကို သိပ္မသိၾကေတာ့ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြၿဖစ္ေနတာကမ်ားသည္။

ဒီေန႔ ( ၁၀.၉.၂၀၁၄) ေက်ာင္းထဲတြင္ လွည့္ပတ္ဓာတ္ပုံရုိက္ေတာ့ ၿမန္မာရဟန္းေတြနဲ႔ အတူတူ ဓာတ္ပုံရိုက္ခ်င္ေၾကာင္းလာေၿပာေသာ တမီးလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြနဲ႔ ဆုံရသည္၊ သူတုိ႔တစ္ေတြသည္ အၾကည့္မစိမ္း ခင္မင္မႈရွိေသာ မိတ္ေဟာင္းေဆြပမာ ရင္းႏွီးမႈအၿပည့္အ၀ရွိၾက သည္၊

ရင္းႏွီးေသာ ခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းသာ တမီးလ္သူ တမီးလ္သားမ်ားရင္ခြင္ထဲတြင္ ဗုဒၶအေမြအႏွစ္ တရားေတာ္မ်ား ကိန္းသြားမည္ဆုိလွ်င္ အတုိင္းထက္အလြန္ တံခြန္နဲ႔ဘုရား ပုိၿပီးႏုညံ့သြားမည္ဟု ထင္မိေတာ့သည္။ ။

ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
၁၀.၉.၂၀၁၄

(20 photos)