အိႏၵိယေဒါက္တာ ခရီးလမ္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း (၁) အိႏၵိယက ရဲစေတး

အိႏၵိယကုိ ေဒါက္တာဂၽြိဳင္းၿပီးသြားရင္ ေက်ာင္းရၿပီးဆုိတာနဲ႔ research ဗီဇာလုပ္ရတယ္ ဗီဇာေၾကးက ေဒၚလာ ၂၀၂ ေဒၚလာ၊ အြန္လုိင္းကေန ေဖာင္ၿဖည့္ဖုိ႔ ေအဂ်င္႔ကိုေပးရတာ ဗီဇာလုပ္ဖုိ႔ သံရုံးသြားရတဲ႔ ဒုကၡေတြကလဲ ဒုနဲ႔ေဒးရွိေသးတယ္။ ရန္ကုန္ အိႏၵိယသံရုံးကေတာ့ ရစ္တာက ဂ်ပန္၀က္အူက အရႈံးေပးရတယ္ေၿပာရမယ္၊ မႏၱေလးက အိႏၵိယေကာင္စစ္၀န္ရုံးက ေတာ့ ရန္ကုန္သံရုံးထက္စာရင္ သက္သာတာေပါ႔၊ ေကာင္စစ္၀န္နဲ႔ ဒါရိုက္ေတြ႔ၿပီး စကားေၿပာရလို႔ အဆင္ေၿပၾကတာမ်ားပါတယ္၊
ဗီဇာရၿပီး ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ အိႏၵိယေရာက္ရင္လဲ ေရာက္တဲ႔ေန႔က စၿပီး နွစ္ပတ္အတြင္း ရဲစေတးလုိ႔ေခၚတဲ႔ ေနထုိင္ခြင္႔မာမစ္ထပ္လုပ္ရေသးတယ္။ ေရာက္ေရာက္္ခ်င္း အေဆာင္ငွားရမွ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ဆီက လက္မွတ္ရမွ က်န္တဲ႔လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြက ဆက္လုပ္လုိ႔ အဆင္ေၿပမွာမုိ႔ အရင္ဆုံး အေဆာင္ရွာရတယ္၊ အေဆာင္ကလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အဆင္ေၿပတတ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္ေပးႏိုင္တဲ႔ေစ်းနဲ႔ သူေတာင္းတဲ႔ေစ်း ကိုက္ဦးမွ ၊ မကိုက္ရင္ ထပ္ရွာ ထပ္ရွာ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ခါတစ္ခါ ရက္ေတြၾကာလုိ႔ ရဲစေတးလုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ၾကာ ၿပန္ေရာ၊

ႏွစ္ပတ္ၾကာလုိ႔ ရက္လြန္ရင္ ဒဏ္အရိုက္ခံရတတ္တယ္၊
ေရာက္စေက်ာင္းသားသစ္အတြက္ မေၿပာနဲ႔ အိႏၵိယမွာေက်ာင္းတက္ေနၿပီး ပတ္စပို႔သက္တမ္းကုန္လုိ႔ ဗီဇာသက္တမ္းကုန္လုိ႔ သက္တမ္းထပ္တုိးၿပီး ရဲစေတးလုပ္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ကလဲ အားလုံးအစကေနၿပန္လုပ္ရတာပါပဲ၊ အေဆာင္ကေတာ့ ငွားၿပီးသားမုိ႔ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ လက္မွတ္က လြယ္လြယ္နဲ႔ ရတတ္ပါတယ္၊
ဒါေတာင္ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ ခရီးထြက္ေနရင္ ခရီးလြန္ေနရင္ တစ္ရက္ နွစ္ရက္ေစာင္႔ရၿပန္ေရာ၊
အေဆာင္ပိုင္ရွင္လက္မွတ္ရၿပီးၿပန္ေတာ့ ရပ္ကြက္ရဲစခန္းက ၿပစ္မႈကင္းရွင္းေၾကာင္း ေထာက္ခံစာရဖုိ႔ စခန္းမွဴးကို ေတြ႔ဖုိ႔ သြားရတာကလဲ
တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာရင္ ၾကာေနတတ္ တာ စခန္းသြားလုိက္ စခန္းမွဴးက မရွိ၊ ၿပန္လာလုိက္ သြားလုိက္နဲ႔ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာမွ စခန္းမွဴးနဲ႔ ပက္ပင္းတုိးၿပီး ၿပစ္မႈးကင္းရွင္းေၾကာင္း ေထာက္ခံစာကို ရတတ္ၿပန္ေရာ၊
အဲဒါရၿပီးေတာ့ ၿပီးၿပီးလားဆုိေတာ့ မၿပီးေသးဘူးဗ်၊ ၿမိဳ႕နယ္ခရုိင္ရဲစခန္းကို ေၿပးရၿပန္ ေရာ၊ အေဆာင္ပိုင္္ရွင္ေထာက္ခံစာ၊ ပတ္စပို႔ ဗီဇာမိတၱဴ၊ ေက်ာင္းသားကဒ္မိတၱဴ၊ ကိုယ္တက္ ေနတဲ႔ေက်ာင္းက ေထာက္ခံစာ၊ ရပ္ကြက္ရဲစခန္းေထာက္ခံစာ ၊ အေဆာင္မွာေနေၾကာင္း စီေဖာင္စတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြ စုံေနေအာင္တင္ရတယ္၊
တစ္ခါတေလ စီေဖာင္က အေဟာင္းၿဖစ္ေနရင္ ပိတ္စပုိ႔အသစ္နဲ႔ ဗီဇာအသစ္ဆုိ ထပ္လုပ္ရၿပန္တယ္၊ ထပ္လုပ္ဖုိ႔ အင္တာနက္က အေဆာင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ မိသားစု၀င္စာရင္း လစ္ထဲကမွာ ၀င္ၿပိး ေဖာင္ၿဖည့္ရတယ္၊ တစ္ခါတရံ ပတ္စ၀ပ္ကမွားေနလုိ႔ ရြာလည္တုိင္္ပတ္ ေနတတ္ၿပန္ေရာ၊ ခရုိင္ရဲစခန္းေၿပးလိုက္ အင္တာနက္ခ်ိတ္ထားတဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာဆုိင္ေၿပးလုိက္ ပတ္စ၀ပ္ရဖုိ႔ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ဆီဖုန္းဆက္လုိက္နဲ႔ ခ်ာလပတ္ကို လည္ေနတတ္ၿပန္ေရာ၊ ကိုယ္တင္လားဆုိေတာ့ ဒီအနမလုိင္းမွာ ေက်ာင္းလာတက္ေနတဲ႔ အာဖရိကက ေက်ာင္းသား ေတြလဲ ကို္ယ္လုိမထူးမၿခား ေၿပးလႊားေနၾကတာ ေတြ႔ရလုိ႔ ေမာတာကို ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ႔ ဒါေပမယ့္ အေမာဘူးလုိ႔ ေၿဖသာခဲ႔ရတယ္၊
ကိုယ္ေနတဲ႔ ေနရာ ကိုယ္ေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ ၿမိဳ႕နဲ႔ ခရိုင္ရဲစခန္းရွိတဲ႔ ၿမိဳ႕က အနီးအေ၀းအေပၚမူတည္ၿပီး ကားခ သြားခလာခ စားစရိတ္ေတြကလဲ ကုန္ၿပန္ေရာ၊ ေရာက္စ ေက်ာင္းသားအသစ္ေတြဆုိ ပိုေတာင္ ကုန္က်ၾကဦးမွာ၊ ေၿပာရရင္ေတာ့ သူ႕ဆန္စားရဲမွ ဆုိ တာလုိ သူ႕ႏိုင္ငံမွာေနေတာ့ သူ႕ဥပေဒေပါ႔ ၊ မၿပီးဆုံးေသးတဲ႔ ph.D ခရီးလမ္းကို ဆက္ ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ႔ ရဲစခန္းေတြဆီမွာ သြားရတာ လာရတာ အေတြ႕အၾကဳံေလးေတြပါ ၊ အိႏၵိယ ကိုေက်ာင္းလာတက္ၾကမယ့္ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္မ်ား ဗဟုသုတရၾကေစဖုိ႔ အေတြ႔အၾကဳံတစ္ ခ်ိဳဳ႕ကို ေ၀ငွလုိက္ရတာပါ။
ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
17.12.2014