××××××××××××××××
“ကိုရင္ ညစား စားမလား”
အိမ္ေပါက္၀ကုိ ၀င္၀င္ခ်င္း အေဖက ဆီးၾကိဳၿပီ အတည္လုိလုိ စတာလုိလုိနဲ႔ စကားစသည္၊
“အင္း ဘာဟင္းလဲ အေဖ”
“ၾကက္သားဟင္း ကိုရင္ ဒီေန႔ ဟင္းေကာင္းတယ္ "
“ေတာ္ ေပါက္ေပါက္ ရွာရွာ မစားရပါဘူး ေတာ္”
အေဖက ညစာ စားဖုိ႔ေခၚတာကို အေမက ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ ၀င္ကန္႔ကြက္သည္၊
“ကိုရင္ဆုိတာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေနရတယ္ ကိုရင္၊ သာသနာ့ေဘာင္ေနတုန္း လိမ္လိမ္ မာမာေန စာၾကိဳးစား၊” “ေရာ႔ ဒီမွာ ကိုရင္အတြက္ မက်ီးေဖ်ာ္ရည္ေဖ်ာ္ထားတယ္၊ ဒါေလးေသာက္လုိက္
အဲဒါက ၀မ္းေကာင္းတယ္၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီတယ္၊ ေႏြခါ ခႏၵာကိုယ္ေအးတာေပါ႔၊”
အေမသည္ ေၿပာေၿပာဆုိဆုိ ညတိုင္းကပ္ေနၾက ငါးၾကင္းခြက္နဲ႔ အၿပည့္ေဖ်ာ္ထားေသာ မက်ည္းေဖ်ာ္ ခြက္ၾကီးကို ေရွ႕တည့္တည့္မွာ လာခ်ေပးသည္၊
ေန႔တုိင္း ညတုိင္း ဒီမက်ည္းေဖ်ာ္ရည္ခ်ည္းေသာက္လာရေတာ့ မေသာက္ခ်င္ေတာ့၊ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ မီးဖုိေဆာင္ထဲက ၾကက္သားဟင္းအနံ႔က ႏွာေခါင္း၀မွာ လာလာၿပီး ကလူ၏သုိ႔ ၿမဴ၏သုိ႔ ၊
“ေတာ္ၿပီဗ်ာ၊ ဒီေန႔ မက်ည္းေဖ်ာ္မေသာက္ေတာ့ဘူး”
“ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ ကိုရင္ ၊ ဗိုက္မဆာလုိ႔ အေမ။”
အဲဒီလုိ ၿပန္ေၿပာလိုက္ေတာ့ အေမစိတ္မေကာင္းဘူးထင္သည္၊ မ်က္ႏွာနဲနဲ ညွိဳးက်သြားသည္၊
“ေက်ာင္းၿပန္ေတာ့မယ္ အေမ၊”
“ ဒီေန႔ည တယ္ၿမန္ေနပါလား ကိုရင္ ။ ေနပါဦး ခန၊”
“ ေတာ္ၿပီဗ်ာ မေနေတာ့ဘူး ေက်ာင္းၿပန္ေရာက္တာ ေနာက္က်ရင္ ဘုန္းၾကီး ရိုက္လိမ္႔မယ္”
“ေရာ့ေရာ့ ေန႔လည္က မိဖဲတုိ႔ ေစ်းလာေရာင္းလုိ႔ ေၿမပဲယုိေလးေတြ ၀ယ္ထားလုိက္တယ္၊”
“အာ ဒါက ညမွာ စားလုိ႔မွ မရတာဗ်ာ၊ မယူေတာ့ပါဘူး ၊”
“ေအာ္ ကိုရင္ကလဲ ညမွာစားမရရင္ မနက္က်ေတာ့ စားေပါ႔ ကိုရင္ရဲ႕ ေရာ့ေရာ့ ယူသြားလုိက္ေနာ္”
“ဟုတ္၊”
ဟုတ္လုိ႔ တစ္လုံးတည္း တုိတုိတုတ္တုတ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေၿပာၿပီး အေမေပးလုိက္တဲ႔ ေၿမပဲယုိးထုတ္ကို အေမ႔လက္ထဲက ဖ်တ္ကနဲ႔ ယူခဲလုိက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းဘက္ကို ေၿခဦးလွည့္ၿပန္ခဲ႔သည္၊
လမ္းတစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ ဗိုက္ထဲက တဂ်ဳတ္ဂ်ဳတ္နဲ႔၊ အေဖကေၾကၿငာၿပီး စားခြင္႔မရခဲ႔ရတဲ႔ ၾကက္သား ဟင္းအနံံ႔က အခုထက္တုိင္ လွဳိင္ေနသလိုလုိ၊
ကဲကြာ မထူးေတာ့ပါဘူး၊ ပါလာတဲ႔ ေၿမပဲယုိထုတ္ကို ေဖါက္ၿပီး တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ ၀ါးပစ္လုိက္သည္၊
အင္း အခုမွ ဗိုက္က ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားသည္၊
ပူေနေသာ ၀မ္းမီးက အလုိလိုၿငိမ္က်သြားသည္၊ အေမအေပၚ ထြက္ေနေသာ ေဒါသကလဲ အလိုလိုေနရင္ ေၿပေပ်ာက္သြားသည္၊
ေအာ္ အေမက ဒါေၾကာင္႔ ေၿမပဲယုိထုတ္ေလးေတြ ေပးလုိက္တာပါလားလို႔၊ အေမ႔ေစတနာကို ထင္ထင္ရွားရွား ဘြားကနဲ႔ ေတြ႔ၿမင္လုိက္ရသည္၊
အဲဒီေန႔ကစၿပီး အေမသည္၊ ညစဥ္ညတုိင္း သူအိမ္ကေန ေက်ာင္းကို ၿပန္တုိင္း ေၿမပဲယုိထုတ္ ေလးေတြကို တခုတ္တရ ေပးလုိက္ၿမဲၿဖစ္သည္၊
သူကလဲ အဲဒီအခ်ိန္ကစ ညစဥ္ညတုိင္း အလုပ္တစ္ခုပိုလာသည္၊ အေမေပးလုိက္တဲ႔ ေၿမပဲယုိ ထုတ္ေလးေတြကို စားၿဖစ္လုိက္၊ ေက်ာင္းက ဦးဇင္းၾကီး ဦးအာေလာဆီမွာ သီလၿပန္ခံလုိက္နဲ႔ သံသရာ ကိုလည္လုိ႔၊
အဲဒီလုိလည္ေနတဲ႔ သံသရာထဲကေန အေမနဲ႔ အေဖကေတာ့ တစ္ခန္းရပ္သြားတာ အခုဆုိရင္ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ၊
ဒါေပမယ့္ အေမေကၽြးခဲ႔တဲ႔ ေၿမပဲယုိထုတ္ေလးေတြသည္ ယေန႔အထိ အရာသာရွိေနဆဲ၊ ရနံ႔ သင္းေနဆဲပါပဲ။ ။
××××××××××××××××××××××-----
ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
အေဖက ညစာ စားဖုိ႔ေခၚတာကို အေမက ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ ၀င္ကန္႔ကြက္သည္၊
“ကိုရင္ဆုိတာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေနရတယ္ ကိုရင္၊ သာသနာ့ေဘာင္ေနတုန္း လိမ္လိမ္ မာမာေန စာၾကိဳးစား၊” “ေရာ႔ ဒီမွာ ကိုရင္အတြက္ မက်ီးေဖ်ာ္ရည္ေဖ်ာ္ထားတယ္၊ ဒါေလးေသာက္လုိက္
အဲဒါက ၀မ္းေကာင္းတယ္၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီတယ္၊ ေႏြခါ ခႏၵာကိုယ္ေအးတာေပါ႔၊”
အေမသည္ ေၿပာေၿပာဆုိဆုိ ညတိုင္းကပ္ေနၾက ငါးၾကင္းခြက္နဲ႔ အၿပည့္ေဖ်ာ္ထားေသာ မက်ည္းေဖ်ာ္ ခြက္ၾကီးကို ေရွ႕တည့္တည့္မွာ လာခ်ေပးသည္၊
ေန႔တုိင္း ညတုိင္း ဒီမက်ည္းေဖ်ာ္ရည္ခ်ည္းေသာက္လာရေတာ့ မေသာက္ခ်င္ေတာ့၊ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ မီးဖုိေဆာင္ထဲက ၾကက္သားဟင္းအနံ႔က ႏွာေခါင္း၀မွာ လာလာၿပီး ကလူ၏သုိ႔ ၿမဴ၏သုိ႔ ၊
“ေတာ္ၿပီဗ်ာ၊ ဒီေန႔ မက်ည္းေဖ်ာ္မေသာက္ေတာ့ဘူး”
“ဘာၿဖစ္လုိ႔လဲ ကိုရင္ ၊ ဗိုက္မဆာလုိ႔ အေမ။”
အဲဒီလုိ ၿပန္ေၿပာလိုက္ေတာ့ အေမစိတ္မေကာင္းဘူးထင္သည္၊ မ်က္ႏွာနဲနဲ ညွိဳးက်သြားသည္၊
“ေက်ာင္းၿပန္ေတာ့မယ္ အေမ၊”
“ ဒီေန႔ည တယ္ၿမန္ေနပါလား ကိုရင္ ။ ေနပါဦး ခန၊”
“ ေတာ္ၿပီဗ်ာ မေနေတာ့ဘူး ေက်ာင္းၿပန္ေရာက္တာ ေနာက္က်ရင္ ဘုန္းၾကီး ရိုက္လိမ္႔မယ္”
“ေရာ့ေရာ့ ေန႔လည္က မိဖဲတုိ႔ ေစ်းလာေရာင္းလုိ႔ ေၿမပဲယုိေလးေတြ ၀ယ္ထားလုိက္တယ္၊”
“အာ ဒါက ညမွာ စားလုိ႔မွ မရတာဗ်ာ၊ မယူေတာ့ပါဘူး ၊”
“ေအာ္ ကိုရင္ကလဲ ညမွာစားမရရင္ မနက္က်ေတာ့ စားေပါ႔ ကိုရင္ရဲ႕ ေရာ့ေရာ့ ယူသြားလုိက္ေနာ္”
“ဟုတ္၊”
ဟုတ္လုိ႔ တစ္လုံးတည္း တုိတုိတုတ္တုတ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေၿပာၿပီး အေမေပးလုိက္တဲ႔ ေၿမပဲယုိးထုတ္ကို အေမ႔လက္ထဲက ဖ်တ္ကနဲ႔ ယူခဲလုိက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းဘက္ကို ေၿခဦးလွည့္ၿပန္ခဲ႔သည္၊
လမ္းတစ္၀က္ေရာက္ေတာ့ ဗိုက္ထဲက တဂ်ဳတ္ဂ်ဳတ္နဲ႔၊ အေဖကေၾကၿငာၿပီး စားခြင္႔မရခဲ႔ရတဲ႔ ၾကက္သား ဟင္းအနံံ႔က အခုထက္တုိင္ လွဳိင္ေနသလိုလုိ၊
ကဲကြာ မထူးေတာ့ပါဘူး၊ ပါလာတဲ႔ ေၿမပဲယုိထုတ္ကို ေဖါက္ၿပီး တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ ၀ါးပစ္လုိက္သည္၊
အင္း အခုမွ ဗိုက္က ေနသာထုိင္သာ ရွိသြားသည္၊
ပူေနေသာ ၀မ္းမီးက အလုိလိုၿငိမ္က်သြားသည္၊ အေမအေပၚ ထြက္ေနေသာ ေဒါသကလဲ အလိုလိုေနရင္ ေၿပေပ်ာက္သြားသည္၊
ေအာ္ အေမက ဒါေၾကာင္႔ ေၿမပဲယုိထုတ္ေလးေတြ ေပးလုိက္တာပါလားလို႔၊ အေမ႔ေစတနာကို ထင္ထင္ရွားရွား ဘြားကနဲ႔ ေတြ႔ၿမင္လုိက္ရသည္၊
အဲဒီေန႔ကစၿပီး အေမသည္၊ ညစဥ္ညတုိင္း သူအိမ္ကေန ေက်ာင္းကို ၿပန္တုိင္း ေၿမပဲယုိထုတ္ ေလးေတြကို တခုတ္တရ ေပးလုိက္ၿမဲၿဖစ္သည္၊
သူကလဲ အဲဒီအခ်ိန္ကစ ညစဥ္ညတုိင္း အလုပ္တစ္ခုပိုလာသည္၊ အေမေပးလုိက္တဲ႔ ေၿမပဲယုိ ထုတ္ေလးေတြကို စားၿဖစ္လုိက္၊ ေက်ာင္းက ဦးဇင္းၾကီး ဦးအာေလာဆီမွာ သီလၿပန္ခံလုိက္နဲ႔ သံသရာ ကိုလည္လုိ႔၊
အဲဒီလုိလည္ေနတဲ႔ သံသရာထဲကေန အေမနဲ႔ အေဖကေတာ့ တစ္ခန္းရပ္သြားတာ အခုဆုိရင္ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ၊
ဒါေပမယ့္ အေမေကၽြးခဲ႔တဲ႔ ေၿမပဲယုိထုတ္ေလးေတြသည္ ယေန႔အထိ အရာသာရွိေနဆဲ၊ ရနံ႔ သင္းေနဆဲပါပဲ။ ။
××××××××××××××××××××××-----
ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
