××××××××××××××××××
ဒီေန႔စေနေန႔မုိ႔ ေက်ာင္းပိတ္တယ္၊ ေအးေအးေဆးေဆးမုိ႔ မနက္ခင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း ၿဖတ္သြားေနက် လမ္းေဘးက တစ္ဆုိင္တည္းေသာ ငါးဆုိင္ေလးေရွ႕ရပ္မိတယ္၊ ပုဇြန္ဆိတ္ေလးေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ ၀ယ္လာခဲ႔တယ္၊ အခြံေတြက မခၽြတ္ရေသးဘူး၊ သူက ဆုိင္မွာ အခြံခၽြတ္ခုိင္းရင္ အခြံခၽြတ္ ေပးခ အိႏၵိယ ရူပီး တစ္ဆယ္ေလာက္ ထပ္ေပးရတယ္။ ငါး၀ယ္ရင္လဲ
ထုိနည္းလည္ေကာင္းပဲ ငါးကို တုန္းၿပီး တစ္ၿပီး အက်ည္းခြံေတြ ခြါၿပီး၀ယ္ရင္ တေစ်း မခုတ္ပဲ က်ည္ခြံမကၽြတ္ပဲ ၀ယ္ရင္တေစ်းေပးရ တယ္၊
အခု ၀ယ္လာမိတဲ႔ ပုဇြန္က အိႏၵိယရူပီ ငါးဆယ္ဖုိးရယ္။ အေဆာာင္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ အခြံခၽြတ္ရ တာေတာ္ေတာ္လက္၀င္တယ္၊ အခြံခၽြတ္ရင္း ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးခဲ႔တဲ႔ “ပုဇြန္ေခ်းေခါင္းစု” ဆုိတဲ႔
ပုံၿပင္ စကားကုိ လက္ေတြ႔ၿမင္ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ အရင္ကေတာ့ ပုဇြန္ကို အရမ္းၾကိဳက္ေပမယ့္
သူမ်ားခ်က္ ၿပီးသားပဲ ဘုန္းေပးၿဖစ္ေနတာမ်ားပါတယ္။ အခု ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ခ်က္စားရ ၊ ကိုယ္တုိင္ကို္ယ္က် အစအဆုံး အခြံခၽြတ္ ေရေဆးတာကို သဲေတြေၿပာင္းေအာင္ ငါးထပ္ေၿခာက္ထပ္ေလာက္ ေဆးရတာ ေတြ႔ရမွ ပုဇြန္ခ်က္ရတာ မလြယ္ပါလားဆုိတာ
ကိုယ္တုိင္ ကုိယ္က်သိရေတာ့တယ္။ ခ်က္ၿပီးလုိ႔ ကိုယ့္လက္ကို ကိုယ္ၿပန္နမ္း ၾကည့္ေတာ့ ပုဇြန္ညွီနံ႔ေတြက ဆပ္ၿပာနဲ႔ ဘယ္နွစ္ထပ္ ေဆးေဆး မေၿပာင္ဘူးၿဖစ္ေနတယ္၊ ဒီလုိကို္ယ္တုိ္င္ မီးဖုိေခ်ာင္၀င္ၿပီး ခ်က္ရေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးအိမ္ရွင္ မေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီဖုိေခ်ာင္က အႏုပညာကုိလဲ ထပ္တလဲလဲ ရင္ထဲ သေဘာက္ေပါက္လာ သလုိပဲ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သူတုိ႔ပင္ကိုယ္ဓာတ္ခံက လွခ်င္ၾကတယ္၊ အၿမဲတမ္းသန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနခ်င္ၾကတယ္။
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ မီးဖုိေခ်ာင္ၾကီးထဲမွာ ေန႔၀ဓူ၀ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ခ်က္ၿပဳတ္ေနတာဟာ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ဇြဲသတၱိနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကိုလဲ မ်က္စိထဲကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ နားလည္သေဘာေပါက္လာမိတယ္၊
ဒါေၾကာင္႔ ပုဇြန္ခ်က္ေကၽြးဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ဒကာ ဒကာမေတြကို ေမတၱာထပ္ပုိ႔ၿဖစ္တယ္၊ ေႏြေပါက္ေတာ့ ေလကပူပူ ေနကပူပူန႔ဲ မီးဖုိအပူနားကပ္ရတာ လြယ္ကူတဲ႔ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီအ ေၾကာင္းေတြ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က်
အခုလုိသိလာရေတာ့ စာသင္သားဘ၀တုန္းက တစ္ရက္လဲ မဟုတ္ တစ္နွစ္လဲမက ထာ၀ရ ၾကြေနတဲ႔ အခ်ိန္တုိင္း ဆြမ္းေလာင္းခဲ႔တဲ႔ ေရႊမန္းက ဆြမ္းဒကာ ဒကာမေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို အထူးသတိရေနမိေတာ့တာပဲ၊
ထပ္ေတြးၿဖစ္တာက ဓမၼပဒထဲမွာေတာ့ “ေပါက္ပန္းဖက္ဟာ စံပါယ္ပန္းထုတ္ရင္ စံပါယ္ပန္းရနံ႔စြဲၿပီး ေမႊးက်န္ခဲ႔မယ္၊ သားငါးထုတ္ရင္ သားငါးအန႔႔ံေတြ နံေစာ္ၿပီး က်န္ခဲ႔မယ္”ဆုိတဲ႔ အဆုံးအစ္မကိုလဲ လက္ေတြ႔ၿမင္သိလုိက္ ရသလိုပဲ ဟင္းခ်က္ၿပီးလို႔ လက္ကေလးကို ေမႊးၾကည့္တုိင္း ပုဇြန္ညွီနံက သင္းေနေတာ့တာကိုး၊
တစ္ဆက္တည္း ဆက္ေတြးၿဖစ္သြားတာက “အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ၊ လူမုိက္ဆုိလွ်င္ ေရွာင္ေသြးလႊဲလုိ႔ မမွီ၀ဲႏွင္႔ ကင္းေအာင္ေန၊ ပညာရွိကို အရွည္တြဲလုိ႔ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ နည္ယူေစ”၊ ဆုိတဲ႔ မဂၤလာတရားေတာ္ အဆုံးအမကလဲ ေခါင္းထဲတန္း၀င္လာပါတယ္၊
ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိရင္ မေကာင္းတဲ႔သူနဲ႔ ေပါင္းရင္ မေကာင္းတဲ႔ အနံ႔ေတြပဲရမယ္၊ ေကာင္းတဲ႔ သူနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရင္ ေကာင္းတဲ႔ ေက်ာ္ေစာသတင္း ရနံ႔သင္းသင္းေတြရမယ္ဆိုတာ အခု ပုဇြန္ကို္င္ထားတဲ႔ လက္ကေလးက သက္ေသၿပေနလုိ႔ပါ၊
ေနာက္ထပ္ ၿဖန္႔ေတြးၾကည့္ဦးမယ္ဆုိရင္ ပုဇြန္လုိ ရနံ႔ေတြ အခြံေတြက သင္ေနတုန္း သင္ရတုန္း အခုိက္ အတန္႔မွာ နံေစာ္ေနေပမယ့္ အခြံသင္ၿပီးလုိ႔ ၾကက္သြန္နီေလး ဆီသတ္ၿပီး ပုဇြန္ေလးေတြ အေပၚက ထည့္လုိက္ “ပုဇြန္အေကြး ငါးအေႏြးဆုိရိုးနဲ႔” အညီ ထည့္လုိက္တဲ႔ ပုဇြန္ေလးေတြ ေကြးေကြး ေကာက္ေကာက္ေလးၿဖစ္လာရင္ ဟင္းအုိးခ်ၿပီး စားမယ္ဆုိရင္ အရသာေကာင္းတဲ႔ ဟင္းတစ္ခြက္ ၿဖစ္တာ ကိုၿမင္ရမွာေပါ႔၊
ဒီလိုပါပဲ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြ တစ္ခ်ိဳ႔သူေတြဟာ အေပၚယံအကာေတြဖယ္လုိက္ၿပီး အတြင္းထဲ ႏိုက္ႏိုက္ရွိဳင္းရွိဳင္းေပါင္းၾကည့္ရင္ ကိုယ့္အေပၚေကာင္းေနတတ္တဲ႔ မိတ္ေဆြေတြလဲ ေတြ႔ရတတ္ပါလား ဆုိတာ အေတြးနယ္ခ်ယ့္ၿဖစ္ၿပန္ေရာ၊
စာဖတ္သူမ်ားလဲ ပုဇြန္ဆိတ္ေလးေတြ ၿမင္ၿပီး ဘယ္လုိအေတြးမ်ား ဆက္ေတြေနၿဖစ္္ပါသလဲ ။ ။
×××××××××××××××××××
ေရႊမန္းသား အရွင္အကၤုရ
No comments:
Post a Comment