Sunday, 11 January 2015

ေရေဆးနည္းခဲ႔တဲ႔ ငါး


++++++++++++++++++++
ၿမန္မာစကားပုံတြင္ ေရေဆးငါးကဲ႔ သုိ႔ လွရွာသူ၊ ေရေဆးငါးၾကီး။ ငါးရံ႕ ကုိယ္လုံး၊ အမိမဲ႔သား ေရနည္းငါး စသည္ စသည္ၿဖင္႔ စကားပုံေပါင္း ေထာင္းေသာင္းမကရွိေလသည္၊ ယေန႔သူ႕အၿဖစ္က မ်ားစြားေသာ ၿမန္မာစကားပုံေတြထဲကို ေနာက္ထပ္စကားပုံအသစ္တစ္ခု ထပ္တုိးဖုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာေလသည္၊

ၿဖစ္ပုံက သည္လုိ-
မနက္ေစာေစာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေဆာင္မွာ ၿမန္မာၿပည္က ပါလာေသာ မုန္႔ဟင္းခါး ရယ္ဒီမိတ္ထုတ္မွားကုိ စုေပါင္းခ်က္စားၿဖစ္ၾကသည္၊ ထုိသူငယ္ခ်င္းေတြ အေဆာင္ေရွ႕တြင္ လာေန ၾကငါးသည္ၾကီး တစ္ေယာက္က ေခါက္တုန္႔ေခါက္ၿပန္ေလွ်ာက္ကာ “
ငါးသည္ ငါးသည္”လို႔ တစ္ေအာ္ ထဲေအာ္ေနေလသည္၊

ငါးမစားၿဖစ္တာၾကာေနေသာသည္မုိ႔ သူက ရူပီးတစ္ရာဖုိးေပးကာ ငါးသုံးေကာင္ ၀ယ္ၿဖစ္လုိက္္သည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအေဆာင္မွာတင္ မုန္႔ဟင္းခါး မနက္စာဘုန္းၿပီး နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာရီက မနက္ကုိးနာရီထုိးေနေလၿပီ၊
ေန႔လည္စာခ်က္ဖုိ႔ အခ်ိန္က သိပ္မက်န္ေတာ့ ဒါနဲ႔ ငါးသည္ၾကီး တုံးတစ္ၿပီး ကုိင္ေပးထားေသာ

ငါးေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြအေဆာင္မွာတင္ ေရေဆးၿပီး ဆားႏြင္းနယ္ထားလုိက္သည္။ မုန္႔ဟင္းခါး ဘုန္းၿပီးၿပီးခ်င္း သူငယ္ခ်င္းေတြအေဆာင္က သုတ္ေခ်တင္ အေၿပးၿပန္လာကာ သူေနထုိင္ရာ အေဆာင္ကိုေရာက္တာနဲ႔ မီးဖုိထဲ တန္း၀င္ၿပီး ငါးဟင္းတစ္ခြက္ ၿဖစ္ဖုိ႔ စီမံရေလသည္၊

အိႏၵိယေတာင္ပိုင္း တမီးလ္ၿပည္ေနက ငါးေတြသည္ ေၾကာ္ခ်က္ၿပီးစားမွ ေကာင္းေပသည္မုိ႔ ပထမဆုံး အခ်ိန္ယူကာ ငါးေတြကုိ ေၾကာ္လိုက္သည္၊ တစ္အုိးနဲ႔ မၿပီး သုံးအုိးေလာက္ေၾကာ္မွ ငါးက ကုန္သည္၊ တတ္ႏိုင္ဘူးေလ ခ်က္မယ့္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းေလး ၿဖစ္ေအာင္ ခ်က္မွဆုိၿပီး စိတ္က ရွည္ရေသးသည္။

ငါးေၾကာ္ၿပီးေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလွီး၊ ၾကက္သြန္ႏြာ၊ ဂ်င္းနဲ႔ ၾကက္သြန္ၿဖဴကိုေထာင္း၊ ဆီထပ္သတ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြ ေပ်ာ္ၿပီးဆီေ၀ွ႔တက္လာမွ ေၾကာ္ထားတဲ႔ ငါးေတြကို ထည့္လုိက္သည္၊

ဟုိက္ရွားပါး စားၾကမယ္ေဟ႔ ေကာင္းေကာင္း ထက္ပင္ အနံ႔အရသာက ေမြးပ်ံေနသည္၊
မီးသုံးေလးမီးေလာက္ ဆူပြက္ၿပီး ဆီေလးေတြေ၀႔တက္လာေတာ့ ငါးဟင္းခ်က္ကို မီးဖိုေပၚက ခ်လုိက္သည္၊

ထမင္းေပါင္းအုိးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထမင္းလဲက်က္ေနၿပီ၊ ဟင္းလဲအဆင္သင္႔ ခနနားၿပီး ေရခ်ိဳးမယ္၊ ေရခ်ိဳးၿပီး ငါးေၾကာက္ႏွပ္ဟင္းနဲ႔ ဆြမ္းေကာင္းေကာင္းဘုန္းမယ္။

ဒီေန႔ ေက်ာင္းကလဲ ပိတ္ေတာ့ ေအးေဆး thesis အတြက္ စာေတြၾကည့္မယ္၊ ေရးမယ္၊
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေပ်ာ္ေနသည္၊ သူငယ္ခ်င္းအခန္းလွမ္းၾကည့္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ သူလဲ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မုိ႔ အနားယူေနဟန္တူသည္၊

ေရခ်ိဳးမခင္ ေခၽြးေလးေတြ တိတ္သြားေအာင္ အခန္းအတြင္းမွာ ခနေလး အင္တာနက္ဖြင္႔ သတင္းဖတ္၊ ေဖစဘုတ္ေလးၾကည့္လုပ္ေနလိုက္သည္၊ ေခၽြးတိတ္တာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလုိက္သည္၊ ေရခ်ိဳးၿပီး ဗိုက္က တဂြီဂြိီၿမည္လာသည္၊ မနက္က ဘုန္းေပးထားတဲ႔ မုန္႕ဟင္းခါးတုိ႔
ဘယ္ေတြေရာက္ကုန္ၿပီ မသိ၊ တဂြီဂြီၿမည္တဲ႔ ဗိုက္ကို ၿဖည့္ဖုိ႔ မီးဖုိေဆာင္ထဲက ထမင္းစားပြဲမွာ ထုိင္၊ ကိုယ္တုိင္ခူးခပ္ ကိုယ္တုိင္ ကုိယ္ဘာသာကပ္လုိက္ၿပီး ၊ငါးေၾကာက္ဟင္းနဲ႔ စၿပီး တစ္လုပ္ေလြးလုိက္သည္၊

ဟုိက္ --------- ဘာၿဖစ္ပါလိမ္႔
ထမင္းလုပ္ထဲတြင္ က်ိ က်ိ၊ တက်ိက်ိနဲ႔ သဲမႈံတုိ႔ ေနရာယူေနပါေရာလား
မွန္းစမ္း ဧကႏၱဘယ္က ပါလိမ္႔၊

ေၾသာ္လက္စ သတ္ေတာ့ မနက္က ငါးသည္ၾကီးက ငါးေတြကုိ လူသြားလမ္းေပၚ မွာပဲ ခုတ္ထြင္ေပးလုိက္သည္။ ကိုယ္က ေရစင္ေအာင္ မေဆးၿဖစ္ခဲ႔ တရားခံက ဘြားကနဲတန္းေပၚသည္၊ သူမ်ားမဟုတ္ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ေပါ႔ေလွ်ာ့ခဲ႔ၿခင္းေၾကာင္႔ စားရမွာလဲ

သဲတရွပ္ရွပ္ လႊင္႔ပစ္ရမွာလဲ အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႔ ငါးေၾကာ္ဟင္းၿဖစ္ရၿပီ၊ တတ္ႏိုင္ဘူးေလ သူမ်ားအၿပစ္မဟုတ္ ကိုယ္အၿပစ္ေၾကာင္းၿဖစ္တဲ႔ ငါးေၾကာ္ဟင္းကို ၾကိတ္မွိတ္ၿပီး ေပစၥေ၀ကၡနာဆင္ၿခင္ရင္း တစ္လုပ္ခ်င္း တစ္လုပ္ခ်င္း ပါးစပ္အတြင္ ပစ္သြင္းေနမိေတာ့သည္။ ။
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ေၾသာ္ ဘ၀ဆုိတာ တစ္ခါတစ္ခါ စားရခါနီးမွ ၿပစ္လုိက္ရတာ ရွိသလုိ၊ စားရမွာလဲ သဲတရွပ္ရွပ္ ပစ္ရမွာလဲ အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႔ ၾကဳံတတ္ပါကလား။ ။

ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ ( အိႏၵိယေတာင္ပိုင္း အနမလုိင္း)
၁၁.၁.၂၀၁၅

No comments:

Post a Comment