ကၽြန္ဳပ္နဲ႔ စက္ဘီး
ကြၽႏု္ပ္ကား မဇၥ်ိမေဒသ ေတာင္ပုိင္း ခ်န္ရန္ဘရန္ၿမိဳ႕ အနမလုိင္းတကၠသီလာၾကီးသို႔ Ph.D တည္းဟူေသာ ေဒါက္တာဘြဲ႔ၾကီးအား ဆည္ပူးရန္ ေရာက္ရွိေနသည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႔ေက်ာ္ေလၿပီ၊
ကၽြန္ဳပ္ေရာက္ရွိေနေသာ ခ်ီရန္ဘရန္ၿမိဳ႔ကား၊ ၿမိဳ႔ေပါက္စကေလးမွ်သာ ၿဖစ္ေခ် သည္။ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ ၿမန္မာနိုင္ငံက ေတာနယ္ၿမိဳ႕ေလးမွ်သာရွိ၏၊ ဤၿမိဳ႔ေလးမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိေလရာ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ ၿမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ အိမ္ကိုငွားကာ ေက်ာင္းအၿဖစ္ သီတင္းသုံးရေခ်၏၊ စားေရးေသာက္တာမွာလည္း ညာဘက္က စာေရးၿခင္းငွာ ေဘာလ္ပင္ကိုင္ရၿပီး ဘယ္ဘက္မွ ခ်က္ေရးၿပဳတ္ေရး ေၿဖရွင္းေပးၿပီး ကပၸိယလဲကိုယ္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးလဲကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္အိမ္မက္လုပ္ကာ ေခတၱခဏမွ် ၿမန္မာၿပည္က ဘုန္းေတာ္ၾကီးဘ၀ကုိ ေမ႔ထားရေလ၏။
သုိ႔ေသာ္ကား တစ္ခုေၿပာစရာရွိသည္မွာ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ တက္ေရာက္ေနေသာ တကၠသုိလ္ၾကီးကား အနွီ ခ်ီရန္ဘရန္ၿမိဳ႔ထက္ ၾကီးေလ၏၊ ကၽြန္ဳပ္ခန္႔မွန္းေခ် ဧကတစ္ရာမကက်ယ္ေလ၏၊
ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ ေရႊၿမန္မာၿပည္ၾကီးမွာကဲ႔သုိ႔ တကၠသုိလ္တစ္ခုခ်င္းစီ ခြဲလွ်က္မေန၊ ေဆးတကၠသုိလ္၊ အင္ဂ်င္နီယာတၠသုိလ္၊ ၀ိဇၹာသိပၸံတကၠသုိလ္ အထုိထုိတုိ႔သည္ လည္း အႏွီဧကတစ္ရာေက်ာ္ေသာ တကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာပင္ ပါ၀င္ေပါင္းဆည္း ၾကေလသည္၊
ဤကဲ႔သုိ႔ က်ယ္၀န္းေသာတကၠသုိလ္၀င္းၾကီးကုိ ၿဖတ္ခါ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ philosophy ဌာန ရွိရာသို႔ သြားေရာက္ရသည္မွာ၊ ကုန္းေၾကာင္းႏွင္႔ အဆင္မေၿပ ေအာ္တုိေခၚေသာ သုံးဘီးႏွင္႔မွ အဆင္ေၿပေလ၏၊ စေနတနဂၤေႏြမွလြဲကာ ေန႔စဥ္ေအာ္တုိႏွင္႔သြားရ ေသာ လမ္းေၾကာင္းကား မေၿဖာင္႔တန္းေခ်၊
ဘဇာေၾကာင္႔ ဆုိေသာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေအာ္တုိသမားကား ပုံမွန္းေစ်းကုိေတာင္းေခ်
၏ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေအာ္တုိသမားကား အဆမတန္ မတန္မရာေစ်းကုိေတာင္းေလ၏၊ ပုံမွန္ေစ်းကုိပင္ ငွားေနေသာ အိမ္ႏွင္႔ေက်ာင္း ၊ေက်ာင္းႏွင္႔အိမ္ လြန္းပ်ံထုိးရသည္မွာ ရူးပီးရွစ္ဆယ္ကုန္ေခ်၏၊
သုိ႔ကလုိေၾကာင္႔ တြက္ေရးႏွင္႔ စက္သူေဌး၊ ေခၽြတာေရးႏွင္႔ ေငြရွာေရးလုပ္ကာ
ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းၿပန္ အဆင္ေၿပေစၿပီး စီးေတာ္ယဥ္အလုိ႔ငွာ စက္ဘီး အသစ္က်ပ္ခၽြတ္တစ္စီးအား ရူပီး ေလးေထာင္တစ္ရာေပးကာ ၀ယ္လုိက္ေလ၏။
အႏွီစက္ဘီး အသစ္ၾကီးကုိ ၀ယ္လာသည္႔ေန႔မွ စတင္ကား အမ်ိဳးမ်ိဳးခြၾကည္႔၏၊ စီးၾကည္႔၏၊ ေဂ်ာက္ဂ်က္ ေဂ်ာက္ဂ်က္လုပ္ၾကည္႔၏၊ စီးရတာ အဆင္မေၿပ အေနအထားမတည္႔ လက္ကုိင္က ဘယ္ညာရမ္းေန၏၊ ခါးက အၿငိမ္မေန တစ္ေယာက္ေယာက္က ကလိထုိးသလုိ ဘယ္ညာလႈပ္ခါေန၏၊
ဤသုိ႔ၿဖင္႔ ကၽြန္ဳပ္က စက္ဘီးကုိ မစီးရပဲ စက္ဘီးကသာ ယၡဳအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ဳပ္ကုိ သာစီးလွ်က္ေန၏၊
သုိ႔ေသာ္ ေတာင္ၾကီး ဖ၀ါးေအာက္ လႈိင္းၾကီး ေလွေအာက္ဆုိသကဲ႔သုိ႔ အႏွီ ဘီးႏွစ္ဘက္ပါေသာ စက္ဘီးကိုကား တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ဳပ္၏ ေၿခႏွစ္ဘက္ေအာက္တြင္ ေရာက္ရမည္ဟု အားတင္းကာ ထားလုိ္က္ေလသတည္း ။ ။
ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)
http://shwemantha.blogspot.in
ကြၽႏု္ပ္ကား မဇၥ်ိမေဒသ ေတာင္ပုိင္း ခ်န္ရန္ဘရန္ၿမိဳ႕ အနမလုိင္းတကၠသီလာၾကီးသို႔ Ph.D တည္းဟူေသာ ေဒါက္တာဘြဲ႔ၾကီးအား ဆည္ပူးရန္ ေရာက္ရွိေနသည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႔ေက်ာ္ေလၿပီ၊
ကၽြန္ဳပ္ေရာက္ရွိေနေသာ ခ်ီရန္ဘရန္ၿမိဳ႔ကား၊ ၿမိဳ႔ေပါက္စကေလးမွ်သာ ၿဖစ္ေခ် သည္။ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ ၿမန္မာနိုင္ငံက ေတာနယ္ၿမိဳ႕ေလးမွ်သာရွိ၏၊ ဤၿမိဳ႔ေလးမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမရွိေလရာ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ ၿမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ အိမ္ကိုငွားကာ ေက်ာင္းအၿဖစ္ သီတင္းသုံးရေခ်၏၊ စားေရးေသာက္တာမွာလည္း ညာဘက္က စာေရးၿခင္းငွာ ေဘာလ္ပင္ကိုင္ရၿပီး ဘယ္ဘက္မွ ခ်က္ေရးၿပဳတ္ေရး ေၿဖရွင္းေပးၿပီး ကပၸိယလဲကိုယ္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးလဲကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္အိမ္မက္လုပ္ကာ ေခတၱခဏမွ် ၿမန္မာၿပည္က ဘုန္းေတာ္ၾကီးဘ၀ကုိ ေမ႔ထားရေလ၏။
သုိ႔ေသာ္ကား တစ္ခုေၿပာစရာရွိသည္မွာ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ တက္ေရာက္ေနေသာ တကၠသုိလ္ၾကီးကား အနွီ ခ်ီရန္ဘရန္ၿမိဳ႔ထက္ ၾကီးေလ၏၊ ကၽြန္ဳပ္ခန္႔မွန္းေခ် ဧကတစ္ရာမကက်ယ္ေလ၏၊
ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ ေရႊၿမန္မာၿပည္ၾကီးမွာကဲ႔သုိ႔ တကၠသုိလ္တစ္ခုခ်င္းစီ ခြဲလွ်က္မေန၊ ေဆးတကၠသုိလ္၊ အင္ဂ်င္နီယာတၠသုိလ္၊ ၀ိဇၹာသိပၸံတကၠသုိလ္ အထုိထုိတုိ႔သည္ လည္း အႏွီဧကတစ္ရာေက်ာ္ေသာ တကၠသိုလ္၀င္းထဲမွာပင္ ပါ၀င္ေပါင္းဆည္း ၾကေလသည္၊
ဤကဲ႔သုိ႔ က်ယ္၀န္းေသာတကၠသုိလ္၀င္းၾကီးကုိ ၿဖတ္ခါ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ philosophy ဌာန ရွိရာသို႔ သြားေရာက္ရသည္မွာ၊ ကုန္းေၾကာင္းႏွင္႔ အဆင္မေၿပ ေအာ္တုိေခၚေသာ သုံးဘီးႏွင္႔မွ အဆင္ေၿပေလ၏၊ စေနတနဂၤေႏြမွလြဲကာ ေန႔စဥ္ေအာ္တုိႏွင္႔သြားရ ေသာ လမ္းေၾကာင္းကား မေၿဖာင္႔တန္းေခ်၊
ဘဇာေၾကာင္႔ ဆုိေသာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေအာ္တုိသမားကား ပုံမွန္းေစ်းကုိေတာင္းေခ်
၏ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေအာ္တုိသမားကား အဆမတန္ မတန္မရာေစ်းကုိေတာင္းေလ၏၊ ပုံမွန္ေစ်းကုိပင္ ငွားေနေသာ အိမ္ႏွင္႔ေက်ာင္း ၊ေက်ာင္းႏွင္႔အိမ္ လြန္းပ်ံထုိးရသည္မွာ ရူးပီးရွစ္ဆယ္ကုန္ေခ်၏၊
သုိ႔ကလုိေၾကာင္႔ တြက္ေရးႏွင္႔ စက္သူေဌး၊ ေခၽြတာေရးႏွင္႔ ေငြရွာေရးလုပ္ကာ
ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းၿပန္ အဆင္ေၿပေစၿပီး စီးေတာ္ယဥ္အလုိ႔ငွာ စက္ဘီး အသစ္က်ပ္ခၽြတ္တစ္စီးအား ရူပီး ေလးေထာင္တစ္ရာေပးကာ ၀ယ္လုိက္ေလ၏။
အႏွီစက္ဘီး အသစ္ၾကီးကုိ ၀ယ္လာသည္႔ေန႔မွ စတင္ကား အမ်ိဳးမ်ိဳးခြၾကည္႔၏၊ စီးၾကည္႔၏၊ ေဂ်ာက္ဂ်က္ ေဂ်ာက္ဂ်က္လုပ္ၾကည္႔၏၊ စီးရတာ အဆင္မေၿပ အေနအထားမတည္႔ လက္ကုိင္က ဘယ္ညာရမ္းေန၏၊ ခါးက အၿငိမ္မေန တစ္ေယာက္ေယာက္က ကလိထုိးသလုိ ဘယ္ညာလႈပ္ခါေန၏၊
ဤသုိ႔ၿဖင္႔ ကၽြန္ဳပ္က စက္ဘီးကုိ မစီးရပဲ စက္ဘီးကသာ ယၡဳအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ဳပ္ကုိ သာစီးလွ်က္ေန၏၊
သုိ႔ေသာ္ ေတာင္ၾကီး ဖ၀ါးေအာက္ လႈိင္းၾကီး ေလွေအာက္ဆုိသကဲ႔သုိ႔ အႏွီ ဘီးႏွစ္ဘက္ပါေသာ စက္ဘီးကိုကား တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ဳပ္၏ ေၿခႏွစ္ဘက္ေအာက္တြင္ ေရာက္ရမည္ဟု အားတင္းကာ ထားလုိ္က္ေလသတည္း ။ ။
ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)
http://shwemantha.blogspot.in
No comments:
Post a Comment