“ ဟဲ႔ မိမိုး နင္သားကုိ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကုိ စာသင္ဖုိ႔ ထည္႔လုိက္မလို႔
အဲဒါ ထည္႔ႏုိင္ပါ႔မလား”
ရြာဦးေက်ာင္းေမးလိုက္တဲ႔ စကားကို အေၿဖခ်က္ခ်င္း မေပးပဲ အေမ ေတြးေနမယ္ ထင္ထားတာ အေမသည္ ထုိသုိ႔မဟုတ္ ခ်က္ခ်င္းပင္
မွန္ပါ ဆရာေတာ္ ပညာေရးပဲဘုရား ခြဲႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား၊
အေမအေၿဖၾကားေတာ႔ အံၾသ မင္သက္မိေနသည္၊ အေမသည္ တစ္ဦးတည္းသားၿဖစ္ေသာ မိမိအား တစ္ခါမွ အေ၀းၾကီးကို ညအိပ္ညေန ခြဲမထားဘူးခဲ႔ ၊ အခုေတာ႔ အေမသည္ ပညာေရးအတြက္ ခြဲႏိုင္သည္တဲ႔၊ ဟုတ္မွာေပါ႔ေလ အေမသည္ အ,သုံးလုံး ပညာသာသင္ခဲ႔ရေသာ
သူလုိဘ၀မ်ိဳး သူသားသမီးေတြကို အၿဖစ္မခံေစခ်င္တဲ႔ စိတ္နဲ႔ တုပ္ေႏွာင္ထားတဲ႔ မိသားစု သံေယာဇဥ္ကို လြတ္ခ်လို္က္တာၿဖစ္မည္၊
ကဲ ဒါဆုိ မနက္ၿဖန္ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ကို လွည္းနဲ႔ လုိက္ပုိ႔ဖုိ႔ ၿပင္ထားေပေတာ႔၊ အိမ္ေရာက္ရင္ ကိုရင္ ဒကာၾကီးကိုလဲ ေၿပာထားလုိက္ေပေတာ႔၊
မွန္ပါ ဘုရား၊
ထုိအခ်ိန္က မိမိမွာ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားနဲ႔ အေမတုိ႔ရဲ႕ အၿပန္အလွန္ ေၿပာစကားေတြကုိ ၾကားလုိက္ မၾကားလိုက္နဲ႔ ကိုယ္မေရာက္ဖူးတဲ႔ ၿမိဳ႕ၾကီးၿပၾကီးေရာက္ရမွာမုိ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ႔သည္၊
ဒီလုိနဲ႔ ၿမိဳ႔ေတြလွည္႔လည္ေနထုိင္ကာ စာေပသင္ၾကားရင္း အသက္ ( ၁၉) ႏွစ္ စြန္းစြန္းေရာက္ ၿပန္ေတာ႔
ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္က အေမကို ေခၚၿပိး
ဟဲ႔ မိမုိး နင္သား ရဟန္းခံရေတာ႔မယ္ အဲဒါ ၿမိဳ႕ က ရဟန္းဒကာေပၚေနတယ္ ေပးလုိက္ရမလား၊
ဆရာေတာ္ တပည္႔ေတာ္မသားကို သူမ်ားရဟန္းခံဖုိ႔ မေပးပါရေစနဲ႔ဘုရား၊ တပည္႔ ေတာ္ပဲ ရဟန္းခံပါရေစဘုရား
အေမသည္ ဆရာေတာ္စကားကုိ ခါးခါးသီးသီး ဒီတစ္ခါၿငင္းေလၿပီ၊ သူကိုယ္တုိင္ ရဟန္းအစ္မၾကီးလုပ္မယ္တဲ႔ ၊
အေမသည္ ရဟန္းအစ္မၾကီး ကိုယ္တုိင္သာလုပ္မည္ေၿပာသည္၊ လက္ထဲတြင္ ၀တၳဳေငြမွာ လုံလုံေလာက္ေလာက္မရွိ၊ ဒါကိုပင္အေမသည္ ရွိစုမဲ႔စု အတြင္းပစၥည္း ေလးေတြ ထုခြဲေရာင္းခ်ကာ ရဟန္းအစ္မၾကီး လုပ္ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ေလသည္၊
ေအာ္ အာဂအေမ၊
မိမိမွာ ရဟန္းၿဖစ္ၿပီး ပရိယတၱိစာေပေတြလွည္႔လည္သင္ၾကားရ င္း၊ ေခတ္အလွည္႔အေၿပာင္းကို လုိက္ကာ၊ မႏၱေလးႏိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာတကၠ သိုလ္သုိ႔ ေၿပာင္းေရႊ႔ ပညာဆက္သင္လုိက္သည္၊ ထုိအခ်ိန္တြင္ အေမမရွိေတာ႔ ၊
အေမသည္ ကံဆုိးစြာ ေစာေစာစီးစီး ဘ၀တစ္ပါးၿခားသြားခဲ႔သည္၊
မႏၱေလးႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာ သာနာ႔တကၠသုိလ္မွာ ေလးႏွစ္တာ သင္တန္းေတြၿပီးလုိ႔ ၊ မဟာတန္းတက္ ၊မဟာတန္းႏွစ္ႏွစ္အၿပီးမွာ မိမိတုိ႔ အသုတ္စာသင္သားမ်ား ( ၂၀၀၈) မွာ ဘြဲ႔ယူၾကရသည္၊
ထုိအခိ်န္မွာ အေမကို ၿမင္ေစခ်င္သည္၊ ဘြဲ႔ယူရက္မတုိင္ခင္ နေတၱာ္လၦန္း ( ၁၄) ရက္ညအၾကိဳကတည္းက တကၠသုိလ္၀င္းတစ္ခုလုံး ထိန္ထိန္လင္းေနသည္၊ အၾကိဳညကတည္းက ဘြဲ႔ခံဖုိ႔လာၾကတဲ႔ ဘြဲ႔ရ စာသင္သားေတြနဲ႔ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ ေတြကို ေတြ႔ရတာၿမင္ရတာ စိတ္ၾကည္ႏူးဖုိ႔ေကာင္းသည္။
ဘြဲ႔ႏွင္းေန႔ေရာက္ၿပန္ေတာ႔လဲ ဘြဲ႔မယူမီ အခန္းအနားမစမီ အခ်ိန္တြင္ ၿမန္မာဆုိင္း၀ုိင္းနဲ႔ လာသမွ်မင္းပရိတ္သက္၊ ေဆြေတာ္မိ်ဳးေတာ္တုိ႔အား ေရခင္းသံ၊ ဓမၼသံစဥ္တုိ႔ၿဖင္႔ မရိုးရေအာင္ ဧည္႔ခံေဖ်ာ္ေၿဖေပးေနသည္။ ဘြဲ႔ႏွင္းခန္းမတစ္ခုလုံး ၀င္း၀င္းခန္႔ခန္႔ ပ်ိဳးပ်ိဳးပ်က္ပ်က္နဲ႔ စည္းကားသာယာေနသည္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၿပည္႔စုံ ခမ္းနားေပမဲ႔ ထုိအခမ္းအနားတြင္
သားရဟန္းကို ပညာတတ္ၾကီး ၿဖစ္ေစခ်င္ေသာ အေမမပါ၊ အေဖကုိလဲ မၿမင္သာမုိ႔ အရာရာတုိင္းသည္ ေၿခာက္ေသြ႔ေနသလုိ ခံစားရသည္၊
ေအာ္ၾကာေတာ႔ ၾကာခဲ႔ပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြသည္ ၂၀၀၈ တြင္ က်န္ခဲ႔ၿပီ၊ သုိ႔ေပမယ္႔
ယေန႔တုိင္အမွတ္ရေနဆဲ ၊ ယခုလဲ မိမိတုိ႔ ဘြဲ႔ယူခဲ႔ရာ မန္းနပသတြင္ ( ၁၈) ၾကိမ္ေၿမာက္ ဘြဲ႔ႏွင္သဘင္ ပြဲဆင္ႏြဲေနသည္၊
မိမိလို႔ ခမ္းနားတဲ႔ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ၾကိးထဲမွာ မိမပါဘေလွ်ာ႔ ၿပီး အားငယ္စိတ္ေတြနဲ႔ ဘြဲ႔ခဲ႔ယူမည္႔ ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္ႏွစ္ပါးမ်ား ပါေနမလဲ လုိ႔-------------------
မန္းနပသ ( ၁၈ ) ၾကိမ္ေၿမာက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အားဂုဏ္ၿပဳလွ်ာက္ေရးဖြဲ႔ပါသည္။
ေရႊမန္းသား အရွင္အကၤု
