ဘုရားကတပည္႔ေတာ္မိဘအိမ္ကဘုရားပါ။ဘုရားကိုအေနကဇာတင္သင္႕မတင္သင္႔သိခ်င္တာပါဘုရား။ ဘုရားအေနကဇာတင္ျခင္းရဲ႔ အက်ိဳးကိုတပည္႔ေတာ္ကိုေက်းဇူးျပဳျပီးမိန္႔ၾကားေပး ပါဘုရား။ျပီးေတာ႔ တပည္႔ေတာ္ တရားဂုဏ္ေတာ္ ႏွင္႕သံဃာဂုဏ္ေတာ္အက်ယ္ကိုလည္းသိခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။ ဘုန္းဘုန္းအဆင္ေျပသလို fb ကေနေက်းဇူးျပဳပါဘုရား။ တပည္႕ေတာ္ေမးတာအမွားပါရင္္ခြင္႕လႊတ္ပါဘုရား။
အိအိလႈိင္
အေနကဇာတင္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေၿပာၿပရင္အတုိဆုံးအေၿဖကေတာ႔ ၿမတ္စြာဘုရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ ဘုရားၿဖစ္ၿပီးလုိ႔ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္က်င္႔ခဲ႔တဲ႔ တရားေတြအတုိင္း သဗညဳတဥာဏ္ေတာ္ၾကီးကို သိေတာ္တာရယ္၊ တကယ္႔ သံသရာၾကီးကိုက်ယ္ေအာင္ခ်ဲ႔တတ္တဲ႔ တဏွာအစၿဖာတဲ႔ ကိေလသာေတြကုိ ေတြ႔လုိက္တဲ႔အခါ စိတ္ေတာ္ထဲ မွာတင္မကႏႈတ္ေတာ္ကပါ ဖြင္႔ဟရြတ္ဆိုတဲ႔ အေနကဇာတိ သံသာရံ အစၿဖာတဲ႔ ဂါထာေတြကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္တာပါ၊
တစ္ခ်ဳိ႕က ေၿပာတတ္ၾကပါတယ္၊ အေနကဇာတင္တယ္ဆုိတာဘုရားကုိ အသက္သြင္းတာတဲ႔၊ ဒါဟာမွားယြင္းတဲ႔ အေၿပာအဆုိေတြသာ ၿဖစ္မွာပါ၊
ဘုရားကို အသက္သြင္းစရာမလုိပါဘူး၊ သုံးေလာကထြဋ္ထား တန္ခုိးရွင္ျဖစ္ေသာ ဘုရားကုိ မည္သူမွအသက္သြင္းစရာမလုိပါ။ အသက္သြင္းျခင္း လုပ္ငန္းဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းမဟုတ္ပါ။အေနကဇာတင္ျခင္းကုိ ဘုရားရွင္အား အသက္သြင္းတယ္လုိ႔ မသုံးႏႈံးသင္႔ပါ။ သုိ႔ၿဖစ္၍ ဘုရားရွင္အား
အေနကဇာတင္ဖုိ႔မလုိဟူ၍ကား မဆုိပါ၊ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို အသက္၀င္ေအာင္ အေနကဇာတင္မႈ မတင္မႈသည္ပဓာနက်သည္ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ ရုပ္ပြါးေတာ္ကုိ မဟာပုရိသလကၡဏာ ၃၂ပါးနဲ႔ ညီညြတ္စြာ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနျပီးေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ညဳိဖြယ္ျဖစ္ျပီဆုိရင္ပူေဇာ္ၾကရုံသာ။ ပူေဇာ္တုိင္း အက်ဳိးမ်ားေနမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္္ပါတယ္။
အေနကဇာတင္ၿခင္းဆုိတာကို အက်ယ္ခ်ဲ႔ေၿပာရမယ္ဆုိရင္---
အေနကဇာတင္ၿခင္း ဆုိသည္မွာေရွးေရွးဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားျဖစ္စရဲ႕ ေန႔ေတြ၊ ညေတြမွာအေနကဇာတိသံသာရံ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၊ ယထာဟေ၀ဂါထာမ်ားျဖင္႔ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ တေန႔လုံးတညလုံး သီတင္းသုံးသြားေသာ အျခင္းအရာကုိ ျပန္လည္ေအာက္ေမ႔၍ ေဗာဓိသတၱာဟ၊ ပလႅကၤ သတၱာဟကုိၾကည္ညဳိေသာအေနျဖင္႔ ပူေဇာ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အေနကဇာတင္ ရြတ္ဖတ္မႈႏွင္႔ရည္ရြယ္ခ်က္
(က) အေနကဇာတိ သံသာရံ၊ သႏၶာ ၀ိႆံ အနိဗိၺသံ။ ဂဟကာရံဂေ၀သေႏၱာ၊ ဒုကၡာ ဇာတိ ပုနပၸဳနံ။
(ခ) ဂဟကာရက ဒိေ႒ာ သိ၊ ပုန ေဂဟံ န ကာဟသိ။ သဗၺာ ေတဖာသုကာ ဘဂၢါ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ။ ၀ိသခၤါရ ဂတံ စိတၱံ၊ တဏွာနံ ခယ မဇၥ်ဂါ။ ဤဂါထာတုိ႔ျဖင္႔အစခ်ည္၍ သံဃာေတာ္မ်ားမွ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျပီးေသာအခါ “အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤ ါရာ” ဆုိတဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အႏုေလာမကုိ ရြတ္ဆုိေတာ္မူၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ႔ “အ၀ိဇၨာယေတြ၀ အေသသ ၀ိရာဂ နိေရာဓာ”အစရွိေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ပဋိေလာမကုိ ရြတ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ “ယဒါ ဟေ၀ ပါတု ဘ၀ႏၲိဓမၼာ” အစရွိေသာ သုံးဂါထာကုိ ရြတ္ဆုိေတာ္မူၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိ အစဥ္အစဥ္ၿဖင္႔ ။
၁။ အေနကဇာတိ သံသာရံ၊ ၂။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အႏုေလာမ ႏွင္႔ ပဋိေလာမ ၃။ ယဒါ ဟေ၀ အစရွိတဲ႔ ဥဒါန္း သုံးဂါထာ ဒီအစီအစဥ္သုံးခုကုိ ဘုရားေရွ႕ေတာ္ေမွာက္မွာသံဃာေတာ္မ်ား လက္အုပ္ခ်ီျပီး ရြတ္ဆုိမႈ႔မ်ားဟာ ဘယ္လုိ အဓိပၸါယ္ရွိလဲ ေမးရင္
.......ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃) ခုႏွစ္ ကဆုန္ လျပည္႔ေနရဲ႕ ညေနခင္း၊ ေဗာဓိပင္ရင္းမွာ ေနမ၀င္မွီ ေဒ၀ပုတၱမာန္ကုိေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ ညဦးယံကာလ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ အဘိညာဥ္ႏွင္႔ သန္းေခါင္ယံကာလဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္ တုိ႔ကုိ ရေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္၊ လင္းအားၾကီးကာလ ကဆုန္လျပည္႔ေန႔ည မကုန္ေသးမွီ အခ်ိန္မွာ“အာသ၀ကၡယဥာဏ္”ကို ရ၍ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ႔ပါယတယ္၊
ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ျပီး လျပည္႔ေက်ာ္တရက္ေန႔ ကူးေသာအခ်ိန္ေဗာဓိပင္ရင္းမွာ သီတင္းသုံး ထုိင္ေနေတာ္မူတဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ ကမၻာအသေခၤ်အနႏၱက ႏွိပ္စက္လာတဲ႔ကိေလသာေတြကုိ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ျပီျဖစ္တဲ႔ ဘုရားရွင္သည္ ၀မ္းသာေတာ္မူလြန္းလုိ႔ ဥဒါန္းက်ဴးရင္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ဗုဒၶက်ဴးရင္႔ခဲ႔တဲ႔ ဥဒါန္း(၂) မ်ဳိး
ဘုရားရွင္ က်ဴးရင္႔ေတာ္မူေသာ ဥဒါန္းမွာ ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။
၁။ မနသာ“၀၀တၳပိတ”ဥဒါန္း(စိတ္ထဲမွာသာလွ်င္ က်ဴးရင္႔ေသာ ဥဒါန္း)
၂။ ၀စသာ ဥဒါန္း (စိတ္ထဲတြင္မကပဲ ႏွဳတ္ကပါ ထုတ္ေဖာ္၍ က်ဴးရင္႔ေသာ ဥဒါန္း) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးဆုိၿပိး ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ဥဒါန္းဆုိတာ
အုိးတလုံးထဲ ဆီထည္႔(သုိ႔မဟုတ္) ေရထည္႔၊ ထည္႔ရင္းထည္႔ရင္းနဲ႔ ျပည္႔ျပီးေတာ႔ ႏွဳတ္ခမ္းေရာက္လုိ႔ အုိးထဲမွာ မဆန္႔ပဲ ႏွဳတ္ခမ္းကေန စီးျပီးေတာ႔ လွ်ံက်သြားတဲ႔အခါ အုိးတအုိးလုံး အတြင္းေရာ အျပင္ပါ ဆီေတြ ေရေတြ စိမ္႔ျပီးေတာ႔ စုိေနသလုိ ဘုရားရွင္ရဲ႕ႏွလုံးအိမ္မွာ စိမ္႔ျပီးေတာ႔ထားတဲ႔ အရဟတၱမဂ္၊ အရဟတၱဖုိလ္နဲ႔ယွဥ္တဲ႔ ပီတိမ်ား သည္ ကုိယ္ေတာ္ရဲ႕ႏွလုံးေတာ္မွာ မဆန္႔ေတာ႔တဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ ႏွဳတ္ေတာ္က လွ်ံထြက္လာေသာ ၀စသာဥဒါန္း၊ ႏွဳတ္ေတာ္ကမထြက္ေသးခင္ စိတ္ထဲမွာပဲ ရြတ္ဆုိေနတဲ႔ မနသာဥဒါန္း ဥဒါန္းႏွစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပါလာတာပါ။
လျပည္႔ေက်ာ္တရက္ေန႔ အာရုဏ္တက္တဲ႔အခါမွာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ စိတ္ထဲမွာ က်ဴးရင္႔ေသာ ဥဒါန္းဟာ “အေနကဇာတိ သံသာရံ” ဂါထာႏွစ္ဂါထာျဖစ္ပါတယ္။ဘုရားရွင္ ရင္ထဲ ႏွလုံးထဲ ကေနျပီးေတာ႔ ရြတ္ဆုိေနခဲ႔တာ လျပည္႔ေက်ာ္တရက္ေန႔ မနက္ခင္းအာရုံဦး “အေနကဇာတိ သံသာရံ” နဲ႔ ေနပါတယ္။ တေန႔လုံးလည္းပဲ “အေနကဇာတိသံသာရံ” နဲ႔ ေနတယ္။လျပည္႔ေက်ာ္
တစ္ရက္ေန႔ တေန႔လုံး“အေနကဇာတိသံသာရံ” ကုိ ႏုတ္ကေနမဆုိပဲနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ က်ဴးရင္႔၍ေနေတာ္မူပါတယ္။ လျပည္႔ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔ ညဥ္႔ဦးယံအေရာက္မွာ နဳတ္မွ ထုတ္ေဖာ္၍ အ၀ိဇၨာပစၥယာသခၤါရာ၊ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ၊ ၀ိညာဏပစၥယာ နာမရူပံ၊ နာမရူပပစၥယာ သဠာယတနံ၊ သဠာယတနပစၥယာဖေႆာ၊ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ၊ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ၊ ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေ၀ါ၊ ဘ၀ပစၥယာဇာတိ၊ ဇာတိပစၥယာ ဇရာမရဏံ၊ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆု ပါယာသာ သမၻ၀ႏိၲ ဧ၀ ေမတႆ ေက၀လႆ ဒုကၡကၡႏၶႆသမုဒေယာ ေဟာတီတိ.. ဟူေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ “အႏုေလာမ” ကုိ က်ဴးရင္႔ေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ အ၀ိဇၨာယေတြ၀ အေသသ၀ိရာဂ နိေရာဓာ သခၤါရ နိေရာေဓာ၊ သခၤါရနိေရာဓာ ၀ိညာဏနိေရာေဓာ၊ ၀ိညာဏနိေရာဓာ နာမရူပ နိေရာေဓာ၊နာမရူပနိေရာဓာ သဠာယတန နိေရာေဓာ၊ သဠာယတန နိေရာဓာ ဖႆနိေရာေဓာ၊ ဖႆနိေရာဓာ ေ၀ဒနာနိေရာေဓာ၊ေ၀ဒနာ နိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ၊ တဏွာ နိေရာဓာ ဥပါဒါန နိေရာေဓာ၊ ဥပါဒါန နိေရာဓာ ဘ၀နိေရာေဓာ၊ဘ၀နိေရာဓာ ဇာတိနိေရာေဓာ၊ ဇာတနိေရာဓာ ဇရာ မရဏံ၊ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆု ပါယာသာ နိရုဇၥ်ႏၲိ၊ဧ၀ ေမ တႆ ေက၀လႆ၊ ဒုကၡကၡႏၶႆ နိေရာေဓာ ေဟာတီတိ ဟူေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ “ပဋိေလာမ” ကုိ ဆက္လက္၍က်ဴးရင္႔ေတာ္မူခဲ႔ေပသည္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အႏုေလာမ ႏွင္႔ ပဋိေလာမ ကုိ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ဆင္ျခင္သုံးသပ္ေတာ္မူျပီးေသာအခါ
(က) ယဒါ ဟေ၀ ပါတု ဘ၀ႏၲိ ဓမၼာ၊ အာတာပိေနာ စ်ာယေတာ ၿဗဟၼဏႆ။အထႆ ကခၤါ ၀ပယႏၲိ သဗၺာ၊ ယေတာ ပဇာနာတိ သေဟတု ဓမၼာ။
(ခ) ယဒါ ဟေ၀ ပါတု ဘ၀ႏၲိ ဓမၼာ၊ အာတာပိေနာစ်ာယေတာ ၿဗဟၼဏႆ။ အထႆ ကခၤါ ၀ပယႏၲိ သဗၺာ၊ ယေတာ ခယံ ပစၥယာနံ အေ၀ဒိ။ (ဂ) ယဒါ ဟေ၀ ပါတု ဘ၀ႏၲိဓမၼာ၊ အာတာပိေနာ စ်ာယေတာ ၿဗဟၼဏႆ။ ၀ိဓူပယံ တိ႒တိ မာရေသနံ၊ သူရိေယာ၀ ၾသဘာသယ မႏၲလိကၡံ။………………..ဟူေသာသုံးဂါထာကုိ က်ဴးရင္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ႏွင္႔ ယထာဟေ၀ အစရွိေသာ ဂါထာတုိ႔ကုိဥာဥ္႔ဦးယံမွာ နဳတ္ျမြက္ျပီးေတာ႔ ရြတ္ဆုိက်ဴးရင္႔ ေတာ္မူပါတယ္။ ဥာဥ္႔အလယ္ပုိင္း မဇၥ်ိမယံမွာလဲဒီအတုိင္းပါပဲ။ ဥာဥ္႔ရဲ႕ ေနာက္ပုိင္း မုိးေသာက္ယံ က်ျပန္ေတာ႔လည္း ဒီအတုိင္းပင္
လျပည္႔ေက်ာ္တရက္ေန႔တညလုံး ဘုရားရွင္ဤကဲ႔သုိ႔ ေနေတာ္မူပါ တယ္။ လျပည္႔ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔ ေန႔နဲ႔ည အကုန္၊ လျပည္႔ေက်ာ္၂ ရက္၊ ၃ ရက္၊ ၄ ရက္၊ ၅ ရက္၊ ၆ ရက္ ၇ ရက္ေန႔ ဤ (၇) ရက္ေန႔ ညေနခင္းအထိ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ဖလသမာပတ္နဲ႔ခ်ည္း ခ်မ္းသာ စြာ ေနေတာ္မူပါတယ္။ လျပည္႔ေက်ာ္ ၇ ရက္ေန႔ ညပုိင္းအေရာက္မွာျမတ္စြာဘုရားဆင္ျခင္ပုံ တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းသြားျပီးေတာ႔ “အ၀ိဇၨာ ပစၥယာ သခၤ ါရာ” ဆုိတဲ႔ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ “အႏုေလာမ” ကုိ ဆင္ျခင္ေတာ္ မူပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွ ယထာဟေ၀ အစရွိတဲ႔
ပထမဂါထာကုိဆင္ျခင္ေတာ္မူတယ္။ လျပည္႔ေက်ာ္ (၁) ရက္ေန႔ရဲ႕ ဥာဥ္႔အလယ္ပုိင္း မဇၥ်ိမယံမွာ အ၀ိဇၨာယေတြ၀အေသသ ၀ိရာဂ နိေရာဓာ ဟူေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ “ပဋိေလာမ” ကုိ ဆင္ျခင္ေတာ္မူတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ယထာဟေ၀ ဒုတိယ ဂါထာ ကုိ ဆင္ျခင္ေတာ္မူတယ္။ မုိးေသာက္ယံမွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ “အႏုလံု” ႏွင္႔“ပဋိလုံ” ကုိ အျပန္ျပန္အလွန္ လွန္ ႏွစ္ခုစလုံး ဆင္ျခင္ေတာ္မူျပီးေတာ႔ “ယထာဟေ၀” တတိယဂါထာကုိဘုရားရွင္ က်ဴးရင္႔ေတာ္ မူပါတယ္။ ဒါကုိပဲ “ပလႅကၤသတၱာဟ”
လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ေဗာဓိပင္ရင္းမွာတင္ပ်ဥ္ေခြျပီးေတာ႔ေနခဲ႔တဲ႔ အတြက္ေၾကာင္႔ “ေဗာဓိသတၱာဟ” လုိ႔လဲ ေခၚပါတယ္။ ဗုဒၶါဘိေသက=အေနကဇာတင္ၿခင္းလုိ႔ဆုိ ေသာ္လည္း ဘုရားအား ဘိတ္သိတ္သြင္းျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း စာဖတ္သူ အမ်ား သိထားသင္႔ပါတယ္၊ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားျဖစ္စရဲ႕ ေန႔ေတြ၊ ညေတြမွာ အေနကဇာတိသံသာရံ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၊
ယထာဟေ၀ ဂါထာေတြနဲ႔ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ တေန႔လုံး တညလုံး သီတင္သုံးသြားေသာ အျခင္းအရာကုိေအာက္ေမ႔ျပီး ေဗာဓိသတၱာဟ၊ ပလႅကၤသတၱာဟကုိ ၾကည္ညဳိတဲ႔ အေနနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားမွ “အေနကဇာတိသံသာရံ”ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းကုိ အေနကဇာတင္ျခင္း ဟု ေခၚၾကပါတယ္၊
သံဃာေတာ္မ်ား မပါဘဲ ကုိယ္႔ဘာသာကုိယ္ ဤအေနကဇာတင္စာမ်ားအလြတ္က်က္၍ ကုိယ္တုိင္ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း ရြတ္ေနရင္လည္း အေနကဇာတင္မႈ႔ ျပီးေျမာက္ပါတယ္။သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ား ပင္႔ျပီး ရြတ္ဆုိေသာအခါ ပုိျပီးေတာ႔ ဌာန္ကရုိဏ္းပယတ္ ပီပီျပင္ျပင္ၾကည္ႏူးရန္အလုိ႔ငွါ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ ရုပ္ဆင္းတုအသစ္ ျဖစ္သစ္စကုိ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္က်ဴးရင္႔ ခဲ႔တဲ႔ ဥဒါန္းမ်ားႏွင္႔ ျပန္လည္ပူေဇာ္ရန္ သံဃာေတာ္မ်ား ပင္႔ဖိတ္၍ အေနကဇာတင္ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္၊
အဲဒီေတာ႔ အေနကဇာတင္ၿခင္းနဲ႔ပတ္သက္မၿပိး ေကာက္ခ်က္ခ်ရမယ္ဆုိရင္ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္အား ၾကည္ညိဳသဒါစိတ္နဲ႔ တင္မယ္ဆုိရင္တင္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္အား အသက္သြင္းတယ္ဆုိတဲ႔ အယူအဆနဲ႔ေတာ႔ အေနကဇာ မတင္သင္႔ပါ၊အေနကဇာတင္ၿခငး္အမႈၿပဳရင္ ရရွိမယ္႔ အက်ိဳးကေတာ႔ ဘုရားရွင္ဘုရား ပို၍ၾကည္ညိဳ သဒါပြားလာၿခင္းနဲ႔သံဃာေတာ္ေတြအား ဆြမ္းအစရွိတဲ႔ ဒါနပၸည္းမ်ား ေပးလွဴရသမုိ႔ ဒါနအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရရွိမွာမလြယ္မေသြ ခံစားရပါမည္အေၾကာင္း ေၿဖၾကားလုိက္ပါတယ္၊
တရားဂုဏ္အက်ယ္နဲ႔ သံဃာဂုဏ္ေတာ္မ်ားအၾကာမီေၿဖၾကားေပးပါမယ္၊
ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
ေခတၱ အနမလိုင္း တကၠသုိလ္
အိႏၵိယ
