ထုိသဲေခ်ာင္းေလးကုိ ၿဖတ္ၿပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းအေရွ႔တည္႔တည္႔ ဆက္သြားလွ်င္ ၿမိဳ႕ဘက္မွလာတတ္ေသာဧည္႔သည္၊ ရြာမွ ၿမိဳ႔ဆီကို ေစ်း၀ယ္သြား၍ ၿပန္လာတတ္ေသာ ခရီးသည္မ်ားကို ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ၿမင္ေတြ႔ႏိုင္ေသာ ကုန္းကမူေလး တစ္ခု ရွိေလ၏၊ ကုန္းကမူေလးေဘးေတြင္ အရိပ္ေကာင္းေသာ ပင္ေညာင္ပင္ၾကီး တစ္ပင္က ထီးထီးမားမား အရိပ္မိုးေပးထားေလ၏၊
ထုိပင္ေညာင္ပင္ၾကီး အရိပ္မုိးေပးထားေသာ ကုန္းကမူေလးေပၚသုိ႔ သူ႔ခ်စ္သူ ၿမိဳ႕ တက္သြားကတည္းက ညေနေန၀င္ရီတေယာ ေရာက္တုိင္း တစ္ရက္မပ်က္ ရက္ဆက္ သြားေနတတ္ေသာ မိမုန္းဆုိေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဘူး၏၊
တစ္ေန႔ ေက်ာင္းေၿမာက္ဘက္တြင္ ၿဖတ္အသြား မိမုန္းနဲ႔ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ ဘုရား ပက္ပင္းတုိးသြား၏၊
ဆရာေတာ္ဘုရားမွ “ ဟဲ႔ မိမုန္း နင္႔မလဲ မၿဖစ္ႏိုင္တာၾကီးကို ေမွ်ာင္လင္႔ခ်က္ မထားနဲ႔ေလကြယ္၊ လက္ေလွ်ာ႔လုိက္ပါ ကြဲ႔” ဟု ကရုဏာၿဖင္႔ မိန္႔ေလသည္၊
မိမုန္းမွလည္း “တင္းပါး ဘုရား” ဟု တစ္ခြန္းသာ ေလွ်ာက္ထားၿပီး သူလမ္း၊ သူဦးတည္ရာသုိ႔ ဆက္လက္ထြက္သြားသည္၊
ထုိေန႔ညေနက ရြာမွာ မုိးၾကီးေလၾကီးက်ၿပီး အိမ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿပိဳၾက၏၊ သစ္ပင္ေတြၾကိဳးက်၏၊ မိုးေတြ တဒီးဒီးရြာခ်တာေၾကာင္႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း ေဘးက သဲေခ်ာင္းေလးလဲ ေရအၿပည္႔နဲ႔ တဟီးဟီး စီးေမ်ာခဲ႔သည္၊
မိမုန္းတစ္ေယာက္ကား ထုိညကရြာဆီကို ၿပန္ေရာက္မလာခဲ႔၊ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ မုိးစင္စင္အလင္းတြင္ မိမုန္းတစ္ေယာက္သူသြားေနၾက၊ ထုိင္ေမွ်ာ္ေနၾက ရြာထိပ္က ကုန္းကမူေလးေပၚတြင္ ရွိလုိရွိၿငား သြားေရာက္ရွာၾကေသာ္လည္း မိမုန္းကား ဘယ္ဆီေရာက္ မွန္းမသိ ေပ်ာက္ၿခင္းမလွ ေပ်ာက္ေနသည္၊
ထုိအခ်ိန္မွစ ထုိကုန္းကမူေလးေပၚကို ရြာသူ၊ရြာသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသြားရဲၾကေတာ႔၊
ရြာသူ၊ရြာသားမ်ားႏွင္႔ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားမွ မိမုန္းဘ၀နိဂုံးခ်ဳပ္ဆုံးသြား ေသာ္ လည္း၊ အလြမ္းနိဂုံးပါ ထပ္ဆင္႔ခ်ဳပ္ဆုံးေစရန္ ရည္သန္၍ ထုိေနရာေလးတြင္ ေစတီေလးတစ္ဆူ တည္ထားေပးလုိက္သည္၊
ယခုအခါ ထိုေစတီေလးသည္၊ လြမ္းေစတီ။
ယေန႔တုိ္င္ ရြာကလူတုိင္း ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ လြမ္းေစတီအေၾကာင္းကို စကားစပ္မိတုိ္င္း သိုင္းသုိင္း၀ိုင္း၀ိုင္း ေၿပာမိတတ္ၾကသည္၊
ေအာ္ လြမ္းေစတီ။ ။
ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
၁၀.၃.၂၀၁၃
ေခတၱ အိႏၵိယ၊ အနမလိုင္းတကၠသိုလ္၊
No comments:
Post a Comment