အတာ သၾကၤန္ဒီပြဲ-- ၿမဴးၿမဴးၾကြၾကြ --စီတုိသံ ညံမစဲ --ႏွစ္ကူးတန္ခူးလ၊ ေလာကၾကီးမွာ-- ေပ်ာ္တယ္ဗ်၊- အတာပြဲမွာ ဆုံေတြၾက-- ေမ႔မရႏိုင္ဘူး ဗ်၊ -ထူးထူးၿခားၿခား ၿမဴးၿမဴးၾကြ ၾကြေတးသံ လွလွ------
အခုလုိသၾကၤန္သီခ်င္းေတြ ၾကားမိတုိင္း သူလက္က အလိုလုိဦးေခါင္းစီကဖုထြက္ေန ေသာ ဘုတစ္ခု ဆီကို ေရာက္ေရာက္သြားတတ္သည္၊ ေက၀ဋ္ပုဏားက သူ႔နဖူးက အမာရြတ္ကိုၿမင္ေလတုိင္း အမတ္ပညာရွိ မေဟာ္သဓာကို သတိရသလို သူလဲ သူနဖူးက အမာရြတ္ဘုေလးကုိ လက္ေရာက္မိတုိင္းေက်းဇူးရွင္ၾကီး ဂ်မ္းပုံကို သတိရ ေနတတ္သည္၊
စိတ္ဆုိသည္မွာလဲ အခက္သား တားထားရက္ၾကားက ေၿပးသြားတတ္တာမ်ိဳး၊တုိးတုိး ေလး၀ွက္ထားပါမွ ပိုလုိ႔ ရုန္းထြက္တတ္သည္၊ ေအာ္ ဒါေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္က “စိေတၱန နိယေတ ေလာေကာ= စိတ္ကေလာကၾကီးကို ဖန္းဆင္းတာ” လုိ႔ ေဟာၾကား ခဲ႔တာ ၿဖစ္မည္၊
ဒါေၾကာင္႔ အခု သူ႔စိတ္ေတြသည္ သၾကၤန္သီခ်င္း၊ တီးလုံး ပိေတာက္အေငြ႕အသက္ေတြရလာတာနဲ႔ ကုန္လြန္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္တစ္ခုစီကုိ ေၿပးသြားေနသည္၊ တားဆီး ဖမ္းထားၿခင္းငွာမစြမ္းသာ-----------၊
(၂)
ခြပ္
အား
ၿပီးေတာ႔ ကိုရင္ ေအာင္ဘုေခါင္းမွာ ေသြးေတြရဲထလာသည္၊
ဟာ ကိုရင္ေအာင္ဘု ေခါင္းမွာေသြးေတြနဲ႔ ေဆးခန္းသြား၊ ေဆးခန္းသြား
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္အသံေတြၾကားထဲ ခ်င္းခ်င္းနီရဲေနတဲ႔ ေသြးေတြကိုလက္နဲ႔ ကာအုပ္ရင္း ရြာလည္က ေဆးေပးခန္းကို ဥပုသ္သည္ေတြ လုိက္ပို႔လုိ႔ ေရာက္ခဲ႔သည္၊
ေဆးခန္းတြင္ ဆရာမနဲ႔ အဆင္သင္႔ေတြ႔ရသည္
ကိုရင္ ဘာၿဖစ္တာလဲ
ေခါင္းေပါက္သြားလို႔ ဆရာမ
ဘယ္သူေၾကာင္႔လဲ
ဂ်မ္းပုံက ေရအုိးနဲ႔ ေပါက္လုိ႔ ဆရာမ
ဘာလုိ႔ ေပါက္တာလဲ ကိုရင္
ေရပက္လုိက္လုိ႔ ဆရာမ
ကိုရင္က ဘာလုိ႔ ေရပက္ရတာလဲ
သၾကၤန္မို႔ပါ ဆရာမ
ဆရာမက ေမးရင္းနဲ႔ အာရုံလြဲကာ အနာကို ေဆးထည္႔ေပးလုိက္သည္၊
(၃)
သူသည္ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔က ေခါင္းေပါက္ထားေပမယ္႔ အမွတ္မရွိစြာ၊ ဂ်မ္းပုံရွိတဲ႔ ဓမၼာရုံနား ရစ္၀ဲေနမိၿပန္သည္၊
ဂ်မ္းပုံအေဒၚနဲ႔ ဥပုသ္သည္ေတြအားလုံး သီလယူေနစဥ္ ဓမၼာရုံအၿပင္ဘက္တြင္ဂ်မ္းပုံနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ခု ၾကိဳးခုန္တမ္းကစားေနရာကို အရဲ စြန္႔သြားကာ
ဂ်မ္းပုံ
ဘာတုန္း
ေရာ႔
ေပးဖို႔ရန္ အခြင္႔မသာသမို႔ ခဏခဏ သိမ္းထားေသာ အေရာင္မႈိင္းေနေသာစာရြက္ေခါက္ေလးကို ထုတ္ေပးလုိက္သည္၊
ဂ်မ္းပုံက မူတူတူနဲ႔ မယူခ်င္ ယူခ်င္လုပ္ေနသည္၊ သူ႔အေဒၚ အပ်ိဳၾကီးသီလယူေနတဲ႔ ဘက္ၾကည္႔လိုက္ သူ႔ဘက္ ၾကည္႔လုိက္နဲ႔ စိတ္ေတြဗ်ာမ်ားေနပုံရသည္၊
သူကလဲ ထုိအခြင္႔အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ ဂ်မ္းပုံကိုင္ထားတဲ႔သၾကၤန္ေရပုံးေလး ထဲ သူ႔စာရြက္ေခါက္ေလးကို ပစ္ေပးကာ ထြက္ေၿပးလာခဲ႔သည္၊
ဟူး----------------
သူ႔ရင္ထဲ အလုံးၾကီးတစ္ခု က်သြားၿပီ၊ ထုိေန႔က ေပ်ာ္လုိက္တာမေၿပာနဲ႔ေတာ႔၊ သူေၿပာခ်င္တာေတြကို ဂ်မ္းပုံသိေတာ႔မွာကို ေတြးၿပီး ေပ်ာ္ေနသည္၊ သၾကၤန္တြင္းမွာေန႔ဆြမ္းက ဟင္းေကာင္းေပမယ္႔ သူရင္ထဲအေပ်ာ္ေတြၿပည္႔ၿပီး ဆြမ္းဘုန္းရတာ ၀သလုိၾကီးၿဖစ္ေနသည္၊
ေန႔လည္လဲ ရြာထဲအေမဆီခုိးသြားေနၾကအခြင္႔အေရးကို ထုိေန႔က ပ်က္ကြက္ၿပစ္လုိက္သည္၊
ကိုရင္ေအာင္ဘု ဆရာေတာ္ ေခၚေနတယ္
သူငယ္ခ်င္း သာဂိက လာေၿပာခ်င္းၿဖစ္သည္၊
ဟုိက္- ဘာပါလိမ္႔
သူေတြးမရ၊ အေတြးစေတြနဲ႔ ဆရာေတာ္ေရွ႔ေမွာက္ ေရာက္လာသည္
ဆရာေတာ္ေရွ႔၀ယ္ ပုဆစ္တုပ္ထုိင္ေနေသာ ဂ်မ္းပုံအေဒၚအပ်ိဳၾကီးနဲ႔ဂ်မ္းပုံကို ၿမင္လုိက္တာနဲ႔ သူသေဘာေပါက္သြားသည္၊
ကိုရင္ ဒီကို လာ
ဆရာေတာ္က ေလသံမာမာနဲ႔ သူ႔ကုိေခၚေလသည္
အေၿခေနမေကာင္းဘူးဆုိတာ စကားအသြားအလာက သက္ေသခံေနၿပီ၊
မင္း ဂ်မ္းပုံကုိ စာေပးတယ္ဆုိ
သူ႔သည္ မတုန္မလႈပ္ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လုိ ငုတ္တုတ္
ဟဲ႔ကိုရင္ မင္းဂ်မ္းပုံကို စာေပးတယ္ဆုိ
မွန္မွန္ေၿပာေနာ္ မေၿပာရင္ မင္းကုိ ရိုက္ရလိမ္႔မယ္
ဟုတ္တယ္ ဘုရား ဒီမွာ ၊ ဒီမွာ
ဂ်မ္းပုံအေဒၚၾကီးသည္၊ လွ်ာသြက္၊ အာသြက္နဲ႔ သူ႔ မနက္က ဂ်မ္းပုံကိုေပးထားခဲ႔ ေသာ စာရြက္ ၀ါက်င္႔က်င္႔ အေခါက္ေလးကို ဆရာေတာ္အား ကပ္ေနသည္၊
ကဲ ကိုရင္ ဒီမွာ သက္ေသလဲ ေတြ႔ေနၿပီ ဘာညင္းခ်င္ေသးလဲ
ေၿပာေတာ႔ မင္းဂ်မ္းပုံကို စာေပးသလား
တင္းပါး
မတတ္သာသည္႔ အဆုံး မုသားစကားလုံးေတြကို သူမသုံးခ်င္ေတာ႔
စိတ္ကို ေၿဖေလွ်ာ႔လုိက္ၿပီး အမွန္ကို ၀န္ခံလုိက္သည္၊
ေအး ေကာင္းၿပီး ဒါဆုိ မင္းဒဏ္ထမ္းရမယ္ ၊ ေက်ာင္းအလယ္ ကြက္လပ္ကမ်က္ေတြ ေၿပာင္ ေအာင္ထုိးေပေတာ႔ ၊ ကိုင္း သြားထုိးေခ်၊ ရၿပီ
ဆရာေတာ္က ဂရုဏာသက္စြာ၊ မ်က္ထုိးဖုိ႔ ဒဏ္ေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ရမည္၊ႏို႔မုိ႔ ဆုိ ဆရာေတာ္ရိုက္လွ်င္ အစင္းထင္ၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ေတာ႔
ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သူေၿဖလုိက္သည္၊
( ၄)
( ၄)
ေက်ာင္း၀ိုင္း အလည္က မ်က္ေတြသည္၊ ရွည္လွ်ားၿပီး အုပ္စုေလးေတြၿဖစ္ေနၿပီ၊ သၾကၤန္မုိးေလးက်ထားသမုိ႔ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ မ်က္ထုိးရတာမသက္သာခ်င္၊ တစ္ခါ တစ္ခါ လက္နဲ႔ ႏႈတ္လိုက္၊ တစ္ခါတစ္ခါ တူရြင္းနဲ႔ ထုိးလုိက္၊ ေနမညိဳခင္ ၿပီးေအာင္ တက္သုတ္ရိုက္ လုပ္ေနရသည္၊သူခ်င္းေတြက ေဘးက ရပ္ၿပီး သူ႔ကို အားေပးေန ၾကသည္၊
တစ္ခ်ိဳ႔က အခ်စ္လူစြမ္းေကာင္းၾကီးဟု မၾကားတၾကားလွမ္းစၾကေသးသည္၊
သူမ်က္ထုိးေနတဲ႔ ေရွ႔မွ ဂ်မ္းပုံနဲ႔ သူ႕အေဒၚၾကီး ဆရာေတာ္ဆီမွအၿပန္ၿဖတ္ေလွ်ာက္ သြားတာကို ေငးၾကည္႔ၿဖစ္ၿပန္သည္၊
“ ဟင္း လူက မ်က္ေပတုန္း၊ ဘာစာမွ မတတ္ပဲနဲ႔ ငါ႔တူမ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေခ်ာေခ်ာ လွလွေလးကို လာမွန္းေသးတယ္၊ ဆယ္ႏွစ္ၾကိဳးစားလိုက္ဦး ရေနဦးမယ္”
ေဒါနဲ႔ ေမာနဲ႔ ေၿပာခ်သြားေသာ ဂ်မ္းပုံအေဒၚနဲ႔ စကားလုံးေတြကသူ႔ရင္ကို အစင္းလုိက္ ၀င္လာေသာ မွ်ားေတြပမာ နာၾကင္ခံခက္လွသည္၊
“ ေအာ္ ရုပ္မလွ၊ ပညာမတတ္ရင္ လူ႔ဘ၀၊ လူ႔ေလာကမွာ အႏွိမ္ခံပါလား”ေတြးမိရင္ သူပညာတတ္ၾကီးၿဖစ္ရန္ ရည္သန္စိတ္ကူးလိုက္သည္၊
စိတ္ကူးထဲကအတုိင္းေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ မန္းေရႊၿမိဳ႔ကို စာသင္ထြက္ခဲ႔လိုက္သည္၊ ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ေတြၾကာရာသီေတြကူးတန္ခူးေတြခဏခဏ ေၿပာင္းေပမယ္႔ သူ႔ရြာကို မေရာက္ၿဖစ္တာ ၾကာခဲ႔ၿပီ၊ သူလဲ အထုိက္အေလွ်ာက္စာေမးပြဲေတြေအာင္ စာ၀ါေတြၿပန္လည္ပုိ႔ခ်၊ တရားေတြၿပႏိုင္ခဲ႔ၿပီး
ဒါေတြသည္ ဂ်မ္းပုံေၾကးဇူးေၾကာင္႔ ဟုဆုိခ်င္ေနသည္၊
(၅)
အတာ သၾကၤန္ဒီပြဲ-- ၿမဴးၿမဴးၾကြၾကြ --စီတုိသံ ညံမစဲ --ႏွစ္ကူးတန္ခူးလ၊ ေလာကၾကီးမွာ-- ေပ်ာ္တယ္ဗ်၊- အတာပြဲမွာ ဆုံေတြၾက-- ေမ႔မရႏိုင္ဘူး ဗ်၊ -ထူးထူးၿခားၿခား ၿမဴးၿမဴးၾကြ ၾကြေတးသံ လွလွ------
အခုလုိသၾကၤန္သီခ်င္းေတြ ၾကားမိတုိင္း သူလက္က အလိုလုိဦးေခါင္းစီကဖုထြက္ေန ေသာ ဘုတစ္ခု ဆီကို ေရာက္ေရာက္သြားတတ္သည္၊ ေက၀ဋ္ပုဏားက သူ႔နဖူးက အမာရြတ္ကိုၿမင္ေလတုိင္း အမတ္ပညာရွိ မေဟာ္သဓာကို သတိရသလို သူလဲ သူနဖူးက အမာရြတ္ဘုေလးကုိ လက္ေရာက္မိတုိင္းေက်းဇူးရွင္ၾကီး ဂ်မ္းပုံကို သတိရ ေနတတ္သည္၊
စိတ္ဆုိသည္မွာလဲ အခက္သား တားထားရက္ၾကားက ေၿပးသြားတတ္တာမ်ိဳး၊တုိးတုိး ေလး၀ွက္ထားပါမွ ပိုလုိ႔ ရုန္းထြက္တတ္သည္၊ ေအာ္ ဒါေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္က “စိေတၱန နိယေတ ေလာေကာ= စိတ္ကေလာကၾကီးကို ဖန္းဆင္းတာ” လုိ႔ ေဟာၾကား ခဲ႔တာ ၿဖစ္မည္၊
ဒါေၾကာင္႔ အခု သူ႔စိတ္ေတြသည္ သၾကၤန္သီခ်င္း၊ တီးလုံး အေငြ႕အသက္ေတြရလာတာနဲ႔ ကုန္လြန္ခဲ႔တဲ႔ အတိတ္တစ္ခုစီကုိ ေၿပးသြားေနသည္၊ တားဆီး ဖမ္းထားၿခင္းငွာ မစြမ္းသာ-----------၊
ဆရာေတာ္ ဥပုသ္သည္ေတြစုံၿပီး ဘုရား၊ တရားခ်ီးၿမွင္႔ဖုိ႔ ၾကြေတာ္မူပါဘုရား
အနားဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ ကပၸိယဒကာက ေလွ်ာက္ထားမွအသိ၀င္လာကာ-
ေအာ္---- ေအးေအး
သူ႔သည္ တေစၦအေၿခာက္ခံေနရေသာ စိတ္ကိုစုစည္းၿပီး ပလႅင္ေပၚတက္ဖုိ႔သကၤန္ကို သပၸါယ္လိုက္သည္။ ။
ေရႊမန္းသား
၅.၄.၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment