(၁)
ၿမစ္ဧရာ ဘက္ကမ္းဆီက တုိက္ခတ္လာေသာေလသည္၊ ေရႊစည္းခုံဘုရားရွိ ဆဲလဲေလးေတြကုိ လွဳပ္ရမ္းလွ်က္ ၊ တခၽြင္ခၽြင္ တလြင္လြင္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ၿဖစ္ေနသည္၊ သူေနထုိင္ သီတင္းသုံးတဲ႔ ေဇတ၀န္ တုိင္ေၿခေက်ာင္းကေန ေရႊစည္းခုံေစတီၾကီးကို လွမ္းဖူးရတာ ရင္ထဲေအးၿမလွသည္၊ ညေနခင္းတုိင္း ေၿမာက္ဘက္ေစာင္းတန္းကေန ေစတီေတာ္ၾကီးဆီ လွမ္းေလွ်ာက္ တက္သြားၿပီး ဘုရားရင္ၿပင္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ေတာပန္း ေတာင္ပန္းေလးေတြခူးတင္ရင္း ၀တ္ၿပဳရတာ၊ ဆုေတာင္းရတာက သူ႔အတြက္ ေအးၿမလွ်က္၊ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ဒီလုိပုံစံနဲ႔ ေအးၿငိမ္းရာကို ခုိလႈံၿဖစ္ေန သည္၊
(၂)
စိတ္တုိ႔သည္ အခက္သားကလား ေအးၿငိမ္းရာမွာ အေနၾကာလာေတာ့ အပူကို ရွာခ်င္လာသည္ ထင္သည္၊လူဆုိတာကလဲ တစ္ခါတစ္ခါ အ၀ိဇၹာပိတ္ကာဖုံးေတာ့ မိစၦာလုံးလုံး ၿဖစ္တာ ဓမၼတာပဲေလ၊ အဲဒိလုိ ၿဖစ္ၿပီဆုိရင္ အေအးကို အပူထင္၊ အပူကို အေအးထင္မိေတာ့တာပါပဲ၊ အခုလဲ သူ႔ရင္ထဲတြင္ အ၀ိဇၹာတုိ႔ ပိတ္ကာဖုံးေလၿပီ ေအး ၿငိမ္းရာေနရာကေန ပူတဲ႔ေနရာဆီ ေရြ႕လွ်ားခ်င္ေနသည္၊
“ငါ- လူထြက္ေတာ့မယ္ ကြာ”
တစ္သက္လုံး ေအးေဆးစြာ စာၾကိဳးစားေနလာေသာ သူ႔ကို မယုံသကၤာစြာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ို္င္းၾကည္႔ၾကသည္၊ ေနာက္ၿပီး ေမးခြန္းကိုယ္စီနဲ႔
“ဘာလုိ႔ ထြက္မွာလဲကြ၊ မေပ်ာ္လုိ႔လား၊ မင္းေကာင္းမေလးက လူထြက္ခုိင္းလုိ႔လား၊ ပါရာဇိကက်လုိ႔ လား၊ မိဘေတြက ၿပန္ေခၚလုိ႔လား”
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ကြာ၊ သာသနာေဘာင္မွာ မေပ်ာ္ေတာ့လုိ႔ပါ”
အရာအားလုံးကို လုံးေစ႔ ပတ္ေစ႔ အေၿဖမေပးခ်င္တာနဲ႔ မုသားကုိ သဲ႔သဲ႔ သူသုံးလုိက္သည္၊
နားထဲမွာေတာ႔ “ေမာင္ေတာ္ ဒီတစ္၀ါၿပီးရင္ လူထြက္ခဲ႔ေတာ့ေနာ္” ဆုိေသာ ခ်စ္သူႏွမေတာ္ စကားက နား၀တြင္ အထပ္ထပ္ ၾကားေယာင္ေနသည္၊
(3)
“ေဟ႔ သူငယ္ခ်င္း မင္း ဆရာေတာ္ကို လူထြက္မယ္႔ အေၾကာင္းေလွ်ာက္ၿပီးၿပီးလား” သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေမးကုိ သူက ခပ္ေလးေလးပင္
“ဆရာေတာ္ ေလွ်ာက္ရင္ ထြက္ခြင္႔ေပးမယ္ မထင္ဘူးကြ”
“ေအး ဒါဆုိ ဒီလုိ လုပ္ကြာ တုိ႔ ဧရာ၀တီကမ္းက ယင္းရဲဆိပ္ဆက္ ညေနမွာ သြားမယ္၊ အဲဒီမွာ ထြက္ၿပီး မင္းက ရြာဘက္သြားလုိက္ေတာ႔၊ တုိ႔ကေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေက်ာင္းကို ၿပန္လာမယ္၊”
“ေအးကြ အဲဒီ အစီအစဥ္ေကာင္းတယ္၊”
အားလုံး အစီအစဥ္ကို သေဘာတူလုိက္သည္၊
မနက္ကတည္းက ရြာဘက္ကုိ ဆြမ္းခံသြားရင္း အသာ၀ွက္ယူလာေသာ အက်ီၤနဲ႔ ပုဆုိးကုိ ထုတ္ထုတ္ ၾကည့္ေနမိသည္၊
(၄)
သူတုိ႔ တုိင္ပင္အစီစဥ္ဆြဲထားေသာ ညေနခင္းသည္။ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ေစာင္႔လုိက္ရာ ေရာက္လာၿပီ ဆရာေတာ္ အခန္းဘက္ကို မသိမသာ အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ႔ စာၾကည့္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။ ဆရာ ေတာ္ကို အခန္းအၿပင္ဘက္ကပဲ မသိမသာ ဦးတုိက္ ကန္ေတာ့လုိက္သည္၊
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ယင္းရဲဆိပ္ဘက္ ထြက္လာလုိက္သည္၊
လူမထြက္ခင္ ရဟန္းဘ၀နဲ႔ အားရပါးရ ေရႊစည္းခံုဘုရားကို ၀င္ဖူးခ်င္လာသည္ ၊ ဘုရားလႈိင္ အတြင္းတြင္ တိတ္ဆိတ္လွ်က္ ၿငိမ္သက္ေနသည္၊ သူဘုရားကို အာရုံၿပဳ ဆုေတာင္းေနစဥ္၊
“ အရွင္ဘုရား တပည္႔ေတာ္မသည္၊ ဤေကာင္းမႈေၾကာင္႔ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ပေပ်ာက္ၿငိမ္း၍ ငရဲမွ ေ၀းကြာရပါလို၏ အရွင္ဘုရား၊ ထုိၿပင္ တ၀ တပည့္ေတာ္မ ၿဖစ္ေလရာ ၿဖစ္ေလရာ ဘ၀တုိင္းမွာ ဘုန္း ၾကီးလူထြက္ရဲ႕ အိမ္သူသက္ထား ဇနီးမယား လုံး၀မၿဖစ္ပါရေစနဲ႔ ဘုရား” လို႔ ဆုေတာင္းေခၽြေနေသာ ဒကာမ တစ္ေယာက္ အသံက သူနားထဲတြင္ ၀င္ပ်ံလာသည္၊ သူဘာလုပ္ရမည္လဲ လူထြက္မလုိ႔ လာခဲ႔တာကို အခု ဘုန္းၾကီးလူထြက္ ဇနီးမယား ဘ၀ဘ၀တုိင္း မၿဖစ္ပါရေစနဲ႔ ဆုိပါလား၊ မၿဖစ္ေသးပါဘူး သြားေမး ဦးမွ ၊ ဘုရားေရွ႕ ဦးခ်ၿပီး ဆုေတာင္းသံေခၽြေနတဲ႔ ဒကာမဆီ သူအေၿပးသြားလုိက္သည္၊
“ ဒကာမေလး အခုန ဘုန္းၾကီး လူထြက္မယား ဘ၀ဘ၀တုိင္း မၿဖစ္ပါေရ ေစနဲ႔ ဆုိၿပီး ဆုေတာင္း လုိက္သလား”
“ မွန္ပါ ေတာင္းလုိက္ပါတယ္ ဘုရား၊ အရွင္ဘုရား ဘာမ်ား ၿဖစ္လုိ႔လဲ ဘုရား”
“ ဘာၿဖစ္လုိ႔ အဲဒီလုိၾကီး ေတာင္းရတာလဲဗ်၊ ဘုန္းၾကီးလူထြက္လဲ လူပဲ မဟုတ္ဘူးလား”
“ မွန္ပါ ဘုရား၊ ဘုန္းၾကီး လူထြက္လဲ လူပါပဲဘုရား၊ ဘုန္းၾကီးလူထြက္ ဇနီးမယား ၿဖစ္ရင္ လူမုိက္ မယား ၿဖစ္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ ဘုရား”
“ ဗ်ာ------------ ဘယ္လို ဘယ္လုိ’
“ ဒီလုိပါ ဘုရား၊ ဘုန္းၾကီး ရဟန္းဆုိတာ သူမ်ား လွဴဒါန္းတဲ႔ ေက်ာင္းသခၤန္းမွာ ေနရတယ္၊ သူမ်ား လွဴဒါန္းတဲ႔ အ၀တ္သကၤန္းကို ၀တ္ရတယ္၊ ဆြမ္းကို စားရတယ္ဘုရား၊ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနရပါ တယ္ ဘုရား၊ အဲဒီလုိ ေအးေအးေဆးေဆး ေနၿပီး စာေပ ပဋိယတ္ကို သင္လုိက သင္လုိ႔ရပါတယ္၊ မသင္ပဲနဲ႔ သကၤန္းကို ေၿခကန္ၿပီး အိပ္ေနလဲ ရပါတယ္ ဘုရား၊ အဲဒီလုိ အေၿခေနလွ ဇိမ္က်တဲ႔ ဘ၀က ခုန္ခ်ၿပီး သူမ်ားကၽြန္ခံဦးမယ္၊ မိန္းမကၽြန္ လုပ္ဦးမယ္ဆုိရင္ အဲဒီ ရဟန္းလူထြက္ထက္ မုိက္တဲ႔ လူမုိက္ ရွိပါဦးမလား ဘုရား၊”
“ အင္း ဟုတ္တာပဲဗ်ာ”
သူ ဘာဆက္လုပ္လုိ႔ ဘာကို စီစဥ္ရမွန္းမသိေတာ့ ယင္းရဲတံခါး အၿပင္ကိုထြက္ၿပီး ဧရာ၀တီၿမစ္ၾကီးကို ေငးေနလုိက္သည္၊ ၿမစ္ၿပင္သည္ တသိမ္႔သိမ္႔ တလိမ္႔လိမ္႔ စီးေခြလွ်က္ ၊
သူငယ္ခ်င္းေတြက အေၿပးေရာက္လာၾကၿပီး၊ “ ေဟ႔ သူငယ္ခ်င္း လာေလကြာ၊ ဒီမွာ ေစာင္႔ေနတာၾကာ ၿပီး မုိးခ်ဳပ္သြားရင္ ေက်ာင္းအၿပန္ေနာက္က်လုိ႔ တုိ႔ကို ဆရာေတာ္က ဆူေနပါဦးမယ္၊ မင္းအ၀တ္ အစားေတြ အၿမန္လဲၿပီး ရြာဘက္ကိုသြားေတာ႔ လမ္းခြဲၾကရေအာင္”
“ ငါ လူမထြက္ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းတုိ႔”
“ ေဟ- ဘာလုိ႔လဲ ကြ”
“ ငါ လူမုိက္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့လုိ႔ပါ ကြာ” အားလုံးကို အေၾကာင္းစုံေၿပာရင္း
“ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းကို ၿပန္မလုိက္ေတာ့ဘူးကြာ၊ ငါ ဒီကေန စစ္ကိုင္းဘက္ ကူးတက္ၿပီး စာဆက္သင္ ေတာ့မယ္၊ အားလုံးးကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔တယ္ကြာ၊ ဆရာေတာ္ကိုလဲ အၾကိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္လုိက္ၾက ပါကြာ၊”
“ ေအးပါ ကြာ၊ မင္း အလားလုံး အဆင္ေၿပ ေအာင္ၿမင္ပါေစ”
(၅)
ဧရာ၀တီ ၿမစ္ေရသည္ ၾကည္လင္ေနသည္၊ စစ္ကုိင္းေတာင္အထက္နားဆီက ဆြမ္းဦးပုညရွင္ဘုရားဆီ ကေခါင္းေလာင္းသံတုိ႔က ေ၀ေ၀စီစီ၊ တရုပ္စကားပြင္႔ ၿဖဴၿဖဴေလးေတြက ေမႊးလုိ႔ ေဖႊးလုိ႔၊ ေအးၿငိမ္းရာ သည္ အရာရာလွလွပပ တည္ရွိေနေလၿပီ ။ ။
ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
(စာၾကြင္း= သကၠရာဇ္ (၁၀၃၄)ခု မဟာသီဟ သုဓမၼရာဇာမင္းလက္ထက္ တိေလာကဂရု ဆရာေတာ္ အေၾကာင္းကို ေရးဖြဲ႕ပူေဇာ္ပါသည္၊)
က်မ္းကိုး-
သာသနာ လကၤာရစာတမ္း၊
No comments:
Post a Comment