ေတြ႕ရၾကဳံရ အနမလုိင္း ေက်ာင္းသားဘ၀

 

 

အိႏၵိယေတာင္ပိုင္း တမီးလ္နာဒူးၿပည္နယ္၊ ခ်ီရန္ဘရန္ၿမိဳ႕ေလးက အနမလိုင္း တကၠသီလာ၀ယ္၊ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ ၿမန္မာရဟန္းေတာ္ေက်ာင္းသား (၁၃) ပါးခန္႔မွ် ေနထုိင္ သီတင္း သုံးၾက၏၊ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔အား research scholar မ်ားဟု ကင္းပြန္းတပ္ နာမည္ေပးထားေလ၏၊ ကၽြန္ဳပ္တုိိ႔ research scholar ၾကီးမ်ားသည္၊

တစ္ခါတရံ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္လဲ ယခုလို အခ်ိန္ပို meeting မ်ား တက္ေရာက္ေပးၾကရေသး၏၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ၿမန္မာေက်ာင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ား တက္ေရာက္ေနေသာ philosophy ဌာနက ဦးစီးကမကထ ၿပဳလုပ္ေသာ အႏွီ meeting ၀ယ္၊ မနက္စာ အၿဖစ္ က်ရည္ေခၚ တစ္ခါသုံး ခြက္ကေလးၿဖင္႔ တုိက္ေသာ လၻက္ရည္တစ္ခြက္ ႏွင္႔ ဘီစကြတ္မုန္႔ သုံးခ်ပ္ကို ၀မ္းႏူးရုံ အာစြတ္ရုံ သုံးေဆာင္ရ ေလ၏။

မဇၥ်ိမသား လူမ်ိဳးၿခားတုိ႔၏ အထာကို မသိရွာေသာ ေရာက္ခါစ ပရက္ရွာ အရွင္ၿမတ္ ေလးတစ္ပါးမွာ အတင္းေကာ အဓမၼပပါ လုိက္ခ်င္ရွာသၿဖင္႔ meeting သုိ႔ ပင္ေဆာင္လာခဲ႔ရ၏၊ ခန္းမအတြင္း အစီအစဥ္မ်ား ခင္းက်င္းေသာအခါ အနွီပရက္ရွာ အရွင္ၿမတ္ေလးခမ်ာ ခါးတလိမ္လိမ္၊ ေခါင္းတကုတ္ကုတ္ၿဖင္႔ ေဒသိယစကားမ်ားကုိ နားၿငီးစြာ ေသာတ ပန္ဆင္ပင္ေနရေလ၏၊ တစ္ခါတစ္ခါရံ ရ္ ရ္ သံေတြမ်ားေသာ အႏွီ မဇၥိ်မသားတုိ႔၏ အဂၤလိပ္စကားကို ၾကိဳးစားကာ နည္လည္ေပးရ ေသး၏၊

အခန္းအနားမႈးက အဂၤလိပ္လုိေၾကာ္ၿငာေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာမ်ားက အလုိက္ မသိစြာ အမ်ိဳးသားေရး အေလးေပးေၿပာသည္လား မေၿပာတတ္ သူတုိ႔၏ေဒသိယ တမီးလ္ စကားမ်ားကိုသာ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ အာေဖာင္ေလေတာ႔၏၊

အလုိက္သိေသာ ဆရာမ်ားကေတာ႔ ေဒသိယလုိတစ္ဖုံ အဂၤလိပ္လို တစ္မ်ိဳး မရုိးရ ေအာင္ ေၿပာဆုိေဆြးေႏြးေပးသၿဖင္႔ ေနသာထုိင္သာ ရွိေသး၏၊

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အေတြ႔အၾကဳံသည္ အေကာင္းဆုံးဆရာ၏ ဆုိသည္ႏွင္႔ ေလွ်ာ္စြာ ကၽြဳႏု္ပ္တုိ႔ Research scholar ၾကီးမ်ားခမ်ာ ယေန႔တြင္ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားစြာ ရရွိပါေၾကာင္း ေၾကာ္ၿငာေမာင္း ခတ္လိုက္ရပါသတည္း။ ။