Wednesday, 15 August 2012

အေၿခမေပးလုိ႔ အေနေ၀းသြားခဲ႔ရင္



ဒီတစ္ခါစာဖတ္သူေတြကုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အေၿခေနမေပးလုိ႔ အဆင္မေၿပ ၾကလုိ႔ ေ၀းကြာသြားတဲ႔အခါ၊ အားတင္းႏုိင္ေအာင္ အားေပးစာေလးတစ္ပုဒ္ေရးပါဦးမယ္၊
 ေရးမယ္ဆုိေတာ့ ထုံးစံအတုိင္ပုံၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ စၾကရေအာင္ပါ၊ ဒီပုံၿပင္ေလးက ဆရာနႏၵာသိန္းဇံရဲ႕ စာအုပ္ထဲကပါ၊ သိဖူးဖတ္ဖူးသူမ်ားလည္း ထပ္သိိရေအာင္ေၿပာၿပပါ ဦးမယ္၊ ပုံၿပင္ေလးကဒီလုိပါ၊

ေ႐ွးေ႐ွးကလူေတြဟာ ေၿခကလဲေလးေခ်ာင္း၊ လက္ကလည္းေလးေခ်ာင္းနဲ႔ ေခါင္းကႏွစ္ လုံးပါတာပါတဲ႔ အဲဒီလုိၿဖစ္ေနေတာ႔ စာဖတ္သူပဲစဥ္းစားၾကည္႔လုိက္ပါ၊ကို႔ယုိ႔ကားယားၾကီး ၿဖစ္ေန မယ္ထင္ပါတယ္၊ ေနာက္အဲဒီလူေတြက အၿငိမ္မေနပါဘူးလွည္႔ပတ္သြားလာေန တာပါတဲ႔၊ ဒါကိုၾကည္႔မရတဲ႔ ဇုနတ္မင္းၾကီးက တစ္ၿခမ္းဆီခြဲပစ္လုိက္ပါတယ္၊ ခြဲလုိက္ေတာ႔ လက္ႏွစ္ဖက္၊ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္း ေခါင္းတစ္လုံးစီၿဖစ္သြားပါတယ္၊

အခြဲခံရတဲ႔အၿခမ္းေလးေတြဟာ တေၿဖးေၿဖးနဲ႔ေ၀းကြာသြားၾကပါတယ္၊ ေ၀းကြာသြားတဲ႔အခ်ိန္ မွာသတိေတြရ၊ တမ္းတမႈေတြနဲ႔ မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ေပါ႔၊ ဒါေၾကာင္႔အၿခမ္းေလးေတြဟာ ေန႔တုိင္း လတုိင္း ႏွစ္တုိင္း ကိုယ္႔ဆီကဖဲ႔ထုတ္ခံ လုိက္ရတဲ႔ တၿခားအၿခမ္းေလးကိုလုိက္ရွာၾကပါတယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ္အၿခမ္းမွတ္လုိ႔ သူမ်ားအၿခမ္းေလးကို ငါ့အၿခမ္းပဲလုိ႔သြားကပ္တာ အဆင္မေၿပၿဖစ္လုိ႔ တစ္ခါခြဲထားခဲ႔ရၿပီး၊ အၿခမ္း႐ွာပုံေတာ္္စရၿပန္ပါတယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ငါ႔အၿခမ္းပဲရယ္လုိ႔ထင္မွတ္ၿပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ားတြဲလာၾကတာေတာင္ ေနာက္ဆုံးကုိယ့္ရဲ႕အၿခမ္းေလး မဟုတ္မွန္းသိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၾကင္နာေပမဲ႔ ရင္နာနာခြဲၾကရၿပန္တယ္၊ ပုံၿပင္ေလကေတာ႔ ဒါပါပဲ၊
  
ပုံၿပင္ေလးေပမဲ႔ တကယ့္လူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကုိၾကည္႔ၿပန္ရင္လည္း၊ လူတုိင္းလူတုိင္းၿဖစ္ေန တာခံစားေနရတာဟာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲေလ၊ ခုခ်စ္ခင္ၾကခုယုယၾကင္နာ လုိက္ၾက၊ ခုခြဲခြါၾကၿပန္ရနဲ႔၊ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ တစ္ဖက္သတ္နဲ႔ အသက္ထက္မကခ်စ္ၾကရ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ႔ ႏွစ္ ဦးႏွစ္ဖက္အေပး အယူမွ်ပါရက္နဲ႔ ေဘးလူကေႏွာက္လုိ႔ ေမွာက္သြားတဲ႔ အခ်စ္ေလွေတြနဲ႔ ဘ၀ေတြဟာမ်ိဳးစုံမ်ိဳးစုံ အမ်ားၾကီးပါပဲေလ၊
  
တရားသေဘာနဲ႔ေၿပာၿပရရင္ေတာ႔“ ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံၿခင္းကားေကြကြင္းေနာက္ ဆုံး႐ွိေၿခသည္”လုိ႔ေၿပာရမွာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ႔အမ်ားက ပုရင္းထုရင္းစင္စင္ေနတဲ႔ ပုထုဇဥ္လူးသားေတြေလ၊ မခ်စ္ပဲကိုမေနႏုိင္ၾကပါဘူး၊ မေနႏုိင္လုိ႔ခ်စ္ၾက၊ ခ်စ္ၾကၿပီးအ ဆင္မေၿပေတာ့ ကြဲၾကနဲ႔ ၿဖစ္ၾကရၿပန္ေရာ၊ ကြဲသြားတဲ႔အခါမွ ေပါက္ကြဲၾကၿပန္ေရာ မင္းငါ႔အ သည္းကုိခြဲတဲ႔ အသည္းစားဘုရင္ၾကီး ၊အသည္းစားဘုရင္မၾကီးဆုိၿပီးေတာ့ေလ၊
  
ေၿပာရရင္ေတာ့ မကြဲခင္အခ်ိန္ေလးမွာ အဆင္ေၿပေအာင္ေနၾကတာဟာအေကာင္းဆုံးပါ၊ ကြဲသြားမွၿပန္ေစ႔ရတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ႔အလုပ္ပါ၊ ဒါေၾကာင္႔ပထမဆုံး အၾကံေပး ခ်င္တာကေတာ႔ ကိုယ့္အၿခမ္းေလးကို ကုိယ္တုိင္ဂ႐ုစိုက္ၿပီး မကြဲမကြာမခြဲမခြါေနရေအာင္ ေစာင္႔ေ႐ွာက္ၾကင္နာလုိက္ပါ၊ တကယ္လုိ႔ ဂရုုစုိက္တဲ႔ၾကားကကြဲသြားရင္ဘယ္လုိလုပ္ၾက မလဲ?
  
စာေရးသူရဲ႕ တပည္႔မေလးတစ္ေယာက္လုိေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔ စာေရးသူရဲ႕တပည္႔ မေလးတစ္ေယာက္က သူခ်စ္သူကို သူနဲ႔လည္းအဆင္မေၿပၿဖစ္ေရာ အဆင္ေၿပတုန္းက ၀ယ္ေပးထားတဲ႔ ေဆးလိပ္ဖိုး၊ မုန္႔ဖိုးေတြကို ၿပန္ေပးဆုိၿပီးေတာင္းပါတယ္၊ အဲဒီလုိၿပန္ ေတာင္းၿပန္ရင္လည္း  ကိုယ္စိတ္သေဘာထားေသးသိမ္တယ္ဆုိတာ ေဖာ္ၿပရာေရာက္ပါ တယ္၊ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ သူရဲ႕ေကာင္းကြက္ေလးေတြကိုၾကည္႔ၿပီးေမတၱာပို႔ေပးေန လုိက္ပါ၊ ဒါကလည္းအေၿပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္တဲ႔အလုပ္ပါ၊ ကိုယ္နဲ႔အဆင္ မေၿပသူတစ္ေယာက္ကို ေမတၱာထားဖုိ႔ရာဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ကိုမလြယ္တာပါ၊ သူအေၾကာင္း ေတြးမိရင္ေတာင္ ရင္ထဲတၿမည့္တၿမည့္နဲ႔ နာၾကင္ေနတာ ဘယ္လုိလုပ္ ေမတၱာပြားႏုိင္မလဲလုိ႔ ေစာဒကတက္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္၊

မွန္ပါတယ္ စာဖတ္သူရယ္ သူ႔အေၾကာင္းကိုစ,မေတြးပဲ ကိုယ့္အေၾကာင္းကေနစ,ေတြးရ ေအာင္ပါ ဘာေၾကာင္႔ လည္းဆုိေတာ့လူတုိင္းနီးပါးက ကိုယ့္ကိုယ္ကုိအရမ္းခ်စ္ၾကလုိ႔ပါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုစ,ၿပီး “ငါက်န္းမာပါေစ၊ ငါခ်မ္းသာပါေစ၊ငါေဘးရန္ကင္းပါေစ”လို႔ေမတၱာ ေလးပြားၾကည္႔ပါ၊ေနာက္ကုိယ့္ကိုယ္ကုိပြားၿပီးသြားရင္ကိုယ္ခ်စ္လဲမခ်စ္မုန္းလည္းမမုန္း တဲ႔သူေတြကုိ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုေမတၱာပြားသလုိဆက္ပြားၾကည္႔ပါ၊ အဲဒီလုိပြားၿပီးသြားရင္ ဆက္ၿပီးေတာ့  ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တဲ႔သူကိုလည္း ကိုယ့္ကုိယ္ကိုပြားသလုိပဲ ေမတၱာေလးပြားၾကည္႔ပါ၊ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ကေတာ့ ကိုယ္လုံးလုံး၀ၾကည္႔မရတဲ႔ ကိုယ္ရဲ႕ရန္သူေတာ္ၾကီးကို “ငါက်န္းမာသလုိ သူလည္းက်န္းမာပါေစ၊ ငါခ်မ္းသာသလုိသူလည္း ခ်မ္းသာပါေစ၊ ငါ ေဘးရန္ကင္းသလုိသူလည္း ေဘးရန္ကင္းပါေစ”လုိ႔ ၾကိဳးစားၿပီးပြားမ်ားၾကည္႔ပါ၊ ဒါဆုိရင္ေတာ႔ ခြဲခြာရတဲ႔ဒဏ္၊ ကြဲကြာရတဲ႔ဒဏ္ကုိ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ခံသာ မယ္ထင္ပါတယ္၊
  
ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္လည္း ကိုယ္ခံစားေနရတာေတြကို ကိုယ္ယုံၾကည္ရတဲ႔သူငယ္ ခ်င္းေတြကိုရင္ဖြင္႔လုိက္ပါ၊ နဲနဲေတာ႔ ရင္ထဲေပါ႔သြားပါလိမ္႔မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ စာ႐ြက္ထဲမွာကိုယ္ခံေနရတာေတြ ခ်ေရးလုိက္ပါ၊ ခံစားေနရတာေတြေၿပေလွ်ာ႔သြား လိမ္႔မယ္၊ ဒါက ဘုရားေပးတဲ႔တရားေဆးမဟုတ္ပါဘူး၊ ေလာကထဲကမွာ ေၿဖ႐ွင္းလုိ႔ေၿပ လည္မဲ႔နည္းေလးတခ်ိဳ႕ပါ၊
  
    ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ကေတာ့ ေစာေစာစီးစီးလမ္းခြဲသြားတာဟာ ငါအတြက္ကံ ေကာင္းတာပါလားလုိ႔ေတြးၿပီးေပ်ာ္လုိက္ပါ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း လူတိုင္းသတၱ၀ါတုိင္း  ဟာတစ္ေန႔ၾကရင္ ေသကြဲကြဲရင္ကြဲ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ ႐ွင္ကြဲကြဲရင္ကြဲရမွာပါလားလုိ႔ေတြး လုိက္ပါ၊ ခုသူနဲ႔ငါနဲ႔ကြဲကြာသြားတာဟာ ေသကြဲကြဲသြားတာမွမဟုတ္တာ ႐ွင္ကြဲကြဲသြား တာေလ၊ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာၿပန္ေတြ႔ႏုိင္ေသးတယ္ေလလို႔ေၿဖသိမ္႔ေနလုိက္ပါ၊
 
ကဲစာဖတ္သူေရေၿဖေဆးေလးေတြေတာ႔ ေရးေပးလုိက္ပါၿပီး တကယ္လုိ႔ေ၀ကြာသြားၾက ရင္ေၿဖတတ္ၾကပါေစေနာ္၊ ဒါေပမဲ႔ စာဖတ္သူအားလုံးကုိ ခြဲခြာၿခင္း ကြဲကြာၿခင္းမွ ေ၀းၾကပါ ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္၊

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

အေမ သု႔ိ

အေမ---

အခုလိုလိုက္လုိက္လွဲလွဲ မေခၚရတာၾကာၿပီ

အေမ

ခန္႔က်န္းသာလုိ႔ မာပါစ

အေမ

ဖုန္းဆက္လိုက္တုိင္း လုိင္းထဲကအေမ႔စကားေတြ

မသဲမကြဲနဲ႔

ၾကားရတာ အရင္လုိ နီးနီးနားနားမဟုတ္ေတာ႔

အဆင္မေၿပာဘူးအေမ

အေမ

ခုဆုိ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ႔ အရပ္က

ရန္ကုန္နဲ႔ အေနေ၀း

မုိင္ေပါင္း (၁၂၃၅) ေနရာေလးမွာ

အမ်ားေၿပာသလုိေၿပာရရင္

ႏုိင္ငံၿခားပါအေမ

ဟုတ္ပါတယ္အေမရယ္

အေမနဲ႔သား ႏုိင္ငံေတြၿခားေနတဲ႔ ႏုိင္ငံၿခားပါ

ဘာသာမကြဲၿပားေပမဲ႔

အယူအဆ မတူၾကတဲ႔

လူမ်ိဳးၿခားေတြၾကားမွာ

ေန႔စဥ္ေန႔တုိိင္း

အေမသင္ေပးလုိက္တဲ႔ ေ၀ါဟာရနဲ႔ အသုံးအႏႈံးကို

ထည္လဲသုံးလုိ႔မရေတာ့တဲ႔ ေနရာေလ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္ရာမွာ

သုိးေဆာင္းေတြသုံးတဲ႔ စကားကုိ ၾကားခံအၿဖစ္ထား

တစ္ေယာက္ရဲ႕နားနဲ႔ တစ္ေယာက္ရဲ႕နားမွာ

ယုံၾကည့္မႈနဲ႔နားလည္မႈကို မိတၱဴကူးေနရတယ္

အေမ

ၿပန္လာခ်င္လွၿပီ အေမ႔ဆီကို

အေမ

ၿပန္ေနခ်င္လွၿပီအေမ႔အိမ္မွာ

ေဟာ ဒီႏုိင္ငံၿခားၾကီးဟာ

ဘယ္ေလာက္သာယာယာ၊

ဘယ္ေလာက္ေလာက္တုိးတက္တုိးတက္

အေမလက္နဲ႔ ေပြ႕ဖက္ထားတာေလာက္

ေႏြးေထြးမႈမရွိပါဘူး

အေမ

ေဟာဒီသူတုိ႔တုိင္းၿပည္ၾကီးမွာ

က်ည္ဆန္ရထား၊ မိုးေမွ်ာ္တုိက္၊ ဟန္ဘာဂါ

သူတုိ႔ဓေလ႔ ႐ုိးရာအေထြေထြ

ဘယ္လုိ႔ေကာင္းတဲ႔ နတ္သုဒၶါေတြနဲ႔ ၿဖားေယာင္းပါေစ

ကၽြန္ေတာ္ခံတြင္းမေတြ႕ဘူးအေမ

အေမအိမ္က ၀ါးအခင္းမွာ

ေအးေအးေဆးေဆး ေတးၿငီးရင္

ငါးပိရည္ အတို႔အၿမွဳပ္နဲ႔

ထမင္းလုတ္ေတြ ေလြးခ်င္လွၿပီ

အေမ
                               

                                                                     (8.5.2011-အေမမ်ားေန႔ အမွတ္တရ)
                                                                         သားေ႐ႊမန္းသား (ေခတၱ  သီရိလကၤာ)

Tuesday, 14 August 2012

ညီမေလး ဖတ္ဖို႔ ( ၆ )



ညီမေလး ဖတ္ဖို႔ ( ၆ ) တူညီေလးၿဖာ သတိရပါ
*********************************************
ညီမေလးဖတ္ဖို႔ (၁။၂။၅)ပဲဖတ္ရတယ္ (၃၊ ၄) ကိုမဖတ္လိုက္ရပါဘူး။ ေက်းဇူးျပဳျပီး (၃။၄)ကိုပို႔ေပးပါလား။ ညီမအခုေရာက္ရွိေနတဲ့ေနရာမွာ(ပတ္ဝန္းက်င္)ေပါ၊့ ဗမာလူမ်ိဳး ေတြျဖစ္ျပီး တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးစည္းကမ္းမရွိႀကဘူး။ ညီမေလး တို႔ရဲ႔အလုပ္မွာေလ အမႀကီး ကအသက္(၄၀)ေက်ာ္ေနျပီ
ဒါေပမယ့္နိုင္ငံျခားဆိုေတာ့လဲ ဝတ္တာစားက ေဟာ့ေတာ့ လဲႏုေနသလိုေပါ့ သူကခရစ္ယာန္။ အစ္ကိုႀကီးကေတာ့ (၂၅) ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတယ္ သူတိူ႔ကအတြဲေတြေပါ့၊ သူကေတာ့ဗုဒၶဘာသာ အဲ့ဒီ အစ္ကိုႀကီးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားတာမေတြ႔ဘူး၊ အမႀကီးရဲ႕ဘုရားေက်ာင္းပဲ လိုက္သြားတာေတြ႔ေတြ႔ေနတယ္၊
အခုႀကားရသေလာက္ေတာ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာထဲဝင္သြားျပီလို႔ေတာင္ ႀကားေနရတယ္၊ ေကာင္ေလးရဲ႕ မိဘေတြသာသိရင္ သူ႔ရဲ႕သားကိုေတာ္ေတာ္ရင္က်ိဳးမရျဖစ္ေလာက္မယ္လို႔ထင္တယ္၊ အဲဒီလုိိုမ်ိဳးေယာက်ၤားေလးေတြအတြက္ ပညာေပးစာေလးေတြလဲေရးေပးဖို႔ ညီမေလးမွ ေတာင္းဆိုပါတယ္။
ဒီမွာက ရည္းစားရွိတယ္ဆိုရင္ လူ(၁)ေယာက္ကိုအထင္ေသးခ်င္ႀကတာ၊ ဒါ့ေႀကာင့္ ညီမေလးေတြးထားတာက ရည္းစားမထားေတာ့ဘူး ယူဖိုအခ်ိန္တန္မွပဲ စဥ္းစားျပီး ယူေတာ့မယ္လို႔ေတြးထားတာ၊ လူေတြရဲ႕အထင္ေသးတာကိုမခံခ်င္တာေလ။ ညီမေလး ဖတ္ဖို႕(၅)ကို ဖတိႀကည့္ျပီးမွ ဘယ္လိုေျပာရမလဲေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ဒီထက္မက ပညာေပးစာသားေတြ ေရးပို႔ေပးနိုင္ပါေစ။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အားလံုးရဲ႕ ကိုယ္စား ေက်းဇူးပါပဲ။ ။
ေဆာင္းခ်စ္သူ(စကၤာပူ)
ေက်ာင္းကၿပန္ေရာက္လုိ႔ ေမးကိုစစ္လုိက္ေတာ့ အခုလုိ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ထဲက ညီမေလးတစ္ေယာက္ဆီက ေမးတစ္ခုကို လက္ခံရ႐ွိပါတယ္၊ စာေရးသူကလဲ ညီမ ေလးေတြလိမၼာၾကရင္ ညီမေလးေတြလိမၼာၾကမွာပဲထင္ၿပီး ညီမေလးေတြအတြက္ပဲ တစုိက္မတ္မတ္ေရးၿဖစ္ေနပါတယ္၊
ခုေတာ့ ဒီလိုေရာက္လာတဲ႔ ေမးတစ္ေစာင္ေၾကာင္႔ ညီေလး ေတြေကာ ညီမေလးေတြ အတြက္ပါ ရည္ရြယ္ၿပီး စာတစ္ေစာင္ေရးလုိက္ပါတယ္၊ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္၊
ညီမေလးေရ ဆက္ဖတ္ပါဆုိေတာ့ သာကီမ်ိဳးၿဖစ္ေပၚလာတာေလးက စေၿပာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္၊
ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တစ္ခါတစ္ခါ သာကီမ်ိဳးေဟ႔ တုိ႔ဗမာဆုိၿပီးေၿပာတတ္ၾကတယ္ေလ၊ သာကီမ်ိဳးဆုိတာ ဘာေၾကာင္႔ေခၚတာလဲ ဘယ္လုိၿဖစ္ေပၚလာသလဲဆုိတာ သိသင္႔တယ္လဲထင္တယ္ေလ ၊ ညီမေလးေကာ သိထားၿပီးၿပီလား၊ မသိေသရင္ ဆက္ဖတ္လိုက္ေနာ္ ၊ သိၿပီးသားဆုိရင္ေတာ့ ႏွစ္ထပ္ရွိေတာ့ ပုိၿပီး မွတ္မိသြားတာေပါ႔ ညီမေလးရယ္
ဇာတ္လမ္းေလးက ဒီလို ညီမေလးရဲ႕၊ ဟုိးကမၻာဦးအစကေပါ့ ၊ တိတိက်ေၿပာရရင္ေတာ့ ၾသကၠာက မင္းၾကီးလက္ထက္လုိ႔ေၿပာလုိ႔ရမယ္ထင္ပါတယ္၊ အဲဒီမင္းၾကီလက္ထက္မွာ သာကီဝင္ လူမ်ိဳးရယ္လုိ႔ၿဖစ္လာမဲ႔ မင္းသားေတြ မင္းသမီးေတြကို တုိင္းၿပည္ကေနႏွင္ထုတ္ခံၾကရတယ္၊
ႏွင္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္းေတာၾကီးတစ္ခုထဲမွာ ရေသ႔တစ္ပါးရဲ႕ညႊန္ၿပမႈနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတည္ၾကတယ္ေလ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္တည္ၿပီးေတာ့ လူဦးေရတိုးပြားဖုိ႔ရာၾကေတာ့ အခက္အခဲ႐ွိေနၿပန္တယ္တဲ႔ ၊ ဒါေပမဲ႔ သာကီဝင္မင္းသားမင္းသမီးေတြဟာ သူမ်ားတစ္ၿခားလူူမ်ိဳးမ်ားကို အိမ္ေထာင္ၿပဳရင္ ဇာတ္ပ်က္မွာ စုိးတဲ႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္းပဲ အိမ္ေထာင္ၿပဳလုိက္ၾကတယ္တဲ႔ ညီမေလးေရ၊
ဒီသတင္းကို ၾသကၠာကမင္းၾကီးကၾကားေတာ့ သက်=စြမ္းႏုိင္တဲ႔မင္းသား မင္းသ မီးေတြပါလားလုိ႔ အ႔ံၾသၿပီးေၿပာဆုိတယ္ဆုိပဲ ၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီ သက်=သာကီ=သူတစ္ပါး လူမ်ိဳးနဲ႔ လက္မထက္ပဲ မိမိအမ်ိဳးကိုသာလက္ထပ္ဖုိ႔ စြမ္းႏုိင္တဲ႔လူမ်ိဳးရယ္လုိ႔ ကမၻာမွာ စာတင္လာတာေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊
ဒီေန႔ေခတ္မွာ ကိုယ့္အမ်ိဳးကိုမေစာင္႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုအေရးမထားပဲ သူတစ္ပါးလူမ်ိဳး သူမ်ားဘာ သာမ်ားနဲ႔ လက္ထက္ေနရင္ေတာ့ သာကီမ်ိဳးေဟ႔ ဒုိ႔ဗမာလုိ႔ေခၚလုိ႔ရပါဦးမလားဆုိတာ စဥ္းစားစရာေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊
ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေလးေတြကုိ နမူနာယူၿပီး ညီမေလးတို႔လဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ကိုယ္လူမ်ိဳးကိုယ္ဘာသာတူ သူနဲ႔သာ လက္ထပ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္႔အတန္းမတူ ဘာသာမတူ လူမ်ိဳးမတူသူနဲ႔ ဘ၀တစ္ခုလုံး ပုံအပ္ၿပီး လက္တြဲသြားဖုိ႔ဆုိတာ မၿဖစ္ႏို္င္ပါဘူး ညီမေလးရယ္၊
ညီမေလးေရ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္ေနတုန္းအခါမွာ အၿပစ္ဆုိတာ မၿမင္သာေပမယ့္ အခ်စ္ေတြၿပယ္သြားတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အၿပစ္ေတြက ေပၚလာတတ္တာ မဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင္႔ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ လက္တြဲ႕မယ့္သူဟာ-----
(၁) သမ သဒၶါ = ကုိယ္နဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္တူညီတဲ႔ သူ ၿဖစ္ေနရမယ္
(၂) သမ စာဂါ=ကိုယ္နဲ႔ ေပးကမ္းရက္ေရာတာ တူညီတဲ႔ သူၿဖစ္ေနရမယ္
(၃) သမ သီလ= ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္က်င္႔ သီလၿခင္း တူညီတဲ႔ သူၿဖစ္ေနရမယ္
(၄) သမ ပညာ= ကိုယ္နဲ႔ ပညာေရး အေတြးအေခၚတူညီေနတဲ႔သူ ၿဖစ္ေနရမယ္
ဒီလုိ အခ်က္ေလးခ်က္နဲ႔ ၿပည့္စုံၾကတဲ႔ သူေတြဟာ ဘ၀မွာ စိုေၿပသာယာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာႏိုင္ၾက မွာေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊
ညီမေလးေရ အထက္ကေၿပာခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ ကမၻာဦးက အေၾကာင္းအရာၾကီးေတြ ၿဖစ္ေနေတာ့ လာၿပီး႐ႊီးေနတယ္ ထင္ရင္ ထင္ေနမလားပဲ ၊ ဒါဆုိ လက္တေလာၿဖစ္သြားခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလးကိုေၿပာခ်င္မယ္ေနာ္ ၊ တစ္ခါက စလုံးမွာေနတဲ႔ ညီမေလးတစ္ေယာက္႐ွိပါတယ္၊ သူကဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ပါ ဘူး၊ခရစ္ယာန္ဘာသာပါ၊ ဒါေပမဲ႔ သူနဲ႔တြဲေနတဲ႔ေကာင္ေလးက ဗုဒၶဘာသာပါ၊
တစ္ေန႔ ခ်စ္သူတုိ႔ရဲ႕ထုံးစံအတုိင္းေလွ်ာက္လည္ၾကပါတယ္၊ လည္ရင္းနဲ႔ ညဥ္႔နက္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို သူ႔တုိက္ခန္းမွာ အိပ္ဖုိ႔ေခၚပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ေကာင္မေလးက“ဟင္႔အင္း”လုိ႔ ၿငင္းပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ ေကာင္ေလးက ထပ္ၿပီးနင္က လဲဟာ ဒုိ႔ကေနာက္ဆုိလက္ထပ္ေတာ့မွာ တစ္ညေလးနဲ႔ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူးလုိ႔ ေစ်းဆစ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက “လက္ထပ္မွာမွန္ေပမဲ႔ ငါကၿမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလ၊ လက္မထပ္ပဲ အတူတူေနလုိ႔ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ”လုိ႔ထပ္ၿငင္းကာ သူ႔တုိက္ခန္းသူၿပန္သြားပါတယ္ေလ ၊
ညီမေလးေရ ဒီအၿဖစ္အပ်က္ေလးမွာ သတိထားစရာေကာင္းတာက ေကာင္မေလးဟာ ဘာသာအေနနဲ႔ ခရစ္ ယာန္ၿဖစ္ေပမဲ႔ ၿမန္မာေၿမမွာၾကီးပ်င္းလာရတဲ႔အတြက္ ၿမန္မာဆုိတဲ႔စိတ္၊ၿမန္မာဆုိတဲ႔ အသိဝင္ေနပါတယ္၊ လက္မထပ္ပဲအတူေနတဲ႔ အေနာက္တုိင္းအယူအဆကိုလဲ လက္မ ခံခဲ႔ပါဘူးေလ၊
ညီမေလးသာ အဲဒီလို အၿဖစ္အပ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကဳံလာရင္ ဘယ္လုိဆုံးၿဖတ္မလဲ၊ ဘယ္လုိဆုံးၿဖတ္ရမယ္ဆုိတာ ဒီစာေလးေတြ ဖတ္ၿပီးရင္ ညီမေလး ဆုံးၿဖတ္ႏိုင္မွာပါ၊
ဒါအၿပင္ ညီမေလးကို သတိေပးခ်င္တာ သာကီမ်ိဳးေဟ႔ ဒုိ႔ဗမာလုိ႔ သီခ်င္းထဲ၊ စာထဲမွာသာမက အၿပင္တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝမွာလည္း ေၾကြးေက်ာ္ႏိုင္ေအာင္ က်ိဳးစားၾကေစခ်င္တယ္ ညီမေလးရယ္၊
ဒီလိုေၿပာၿပတာဟာ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒကို လက္ကိုင္ထားလုိ႔ ေၿပာၿပတာ မဟုတ္ပါဘူး ညီမေလးေရ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အဆင္႔အတန္းခ်င္း ပညာအေရအခ်င္းခ်င္း မတူညီၾကရင္ ထာ၀ရ လက္တြဲသြားတဲ႔အခါ အဆင္မေၿပတာေတြနဲ႔ ေတြ႔ၾကဳံႏိုင္လုိ႔ သတိေပးစကား ဆုိထားရတာပါ၊
ညီမေလးခ်စ္ေနတဲ႔ သူဟာ ကိုယ္နဲ႔ ဘာသာမတူ လူမ်ိဳးမတူခဲ႔ရင္ အခုေရးၿပတာေလးေတြကို ၿပန္သတိရလိုက္ေနာ္ ညီမေလး။ ။
*************************
ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကၤုရ)

ေလာဘ သားေကာင္မ်ား


မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔
အေရာင္မတူတဲ႔စိတ္ေတြနဲ႔
လမ္းသလား
အေ႐ွ႕နဲ႔အေနာက္ ေတာင္နဲ႔ေၿမာက္
ဒုိးယုိေပါက္
မေန႔ကတစ္ေယာက္

ဟာ’ ဒီေန႔က်ေတာ႔ေနာက္တစ္ေယာက္
စိတ္ႏွယ္ကသိကေအာက္ၿဖစ္လုိ္က္တာမ်ား
မေန႔ကအနီ ဒီကေန႔အၿပာ
ေနာက္တစ္ရက္အ၀ါ
ေနာက္တစ္ရက္အစိမ္း
လိမ္းၿခယ္မိတာေတြလဲမ်ိဳးစုံ
ဟုိတစ္ေယာက္ညႊန္လုိ႔ ၀ယ္မိထားတဲ႔ပစၥည္းက
ေဟာင္းမသြားေသးဘူး
ေနာက္တစ္ခုကေပၚၿပန္ၿပီ
ေဟာ လာၿပန္ၿပီေနာက္ဆုံးေပၚ
ဘယ္ပစၥည္းကေစ်းေကာင္းၿပီး
ဘယ္စၥည္းက ေ႐ွးေဟာင္းမွန္းမသိေတာ့
ဖိနပ္စင္မွာလဲ ေရာင္စုံေတြထပ္ထပ္ၾကဲ
ဆံပင္ပုံဆံကလည္း
ခုေကာက္၊ ခုေၿဖာင္႔၊ ခုေခြ၊ ခုပုလဲသြင္း
ခု ဆြဲရင္းနဲ႔ၿဖီးခ်၊ ေဟာခုက်ေတာ့ ကိုရီးယား
ခုက်ေတာ့အီမုိ ဘယ္ဟာကိုမွပုံေသတပ္မရ
လုိခ်င္တာနဲ႔လိုအပ္တာ
ဆြဲခြါလုိ႔မၿပႏုိင္ေသးသေ႐ြ႕
အၿမဲငါတုိ႔ ေလာဘပိုက္ေနတဲ႔ေန႔
ေဟာရဟတ္ၿခားၾကီးေပၚမွာ
(ငါတုိ႔) ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ လည္ပတ္ေနၾကဦးမွာ။ ။

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

ညီမေလး ဖတ္ဖုိ႔ ( ၅) မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ေဒါသ




ညီမေလး ဖတ္ဖုိ႔ ( ၅)
ညီမေလးေရ ဒီတစ္ခါ ေဒါသနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အေၾကာင္းေလးေၿပာၿပမယ္ေနာ္၊ ေဒါသဆုိတာ မေကာင္းတဲ႔ စိတ္ပါ ညီမေလးရယ္၊ ေဒါသထြက္တယ္ဆုိတာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာမ ေကာင္းက်ိဳးမေပးပါဘူး၊ ဒါဆုိ တစ္ခ်ိဳ႕ကေၿပာၾကေသးတယ္။ ငါကေတာ့ မဟုတ္ခံပဲတဲ႔ေလ။

“မဟုတ္မမွန္ ခြန္းတုန္ၿပန္က မွန္ေသာ္လဲ ရႈံး ၾကီးသူမုန္း၏”တဲ႔ ညီမေလးေရ၊
ေနာက္တစ္ခါ ဆက္ေၿပာၿပရရင္ ေဒါသထြက္တဲ႔သူဟာ မီးၾကီးခဲ ရဲရဲၾကီးကို ကိုင္ၿပီး ကိုယ္ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ သူကုိ ၿပစ္လုိက္တာနဲ႔ တူတယ္တဲ႔၊ ရဲရဲနီးေနတဲ႔ မီးၾကီးခဲၾကီး ကိုင္တဲ႔သူေကာ အၿပစ္ခံရတဲ႔ သူပါ ပူေလာင္ရတာပဲ မဟုတ္လား၊ ေနာက္ထပ္ဥပမာေလးတစ္ခုကေတာ့ နံေစာ္ေနတဲ႔ အီးအီးတုံးၾကီးကို ကိုင္ၿပီး ပစ္လုိက္ရတာနဲ႔ တူတယ္တဲ႔ ညီမေလးရယ္။ ကိုင္ပစ္တဲ႔သူေရာ အပစ္ခံလုိက္ရတဲ႔သူပါ နံေစာ္သြားမွာပဲ မဟုတ္လား၊

မၿဖစ္မေန ေဒါသထြက္ရမယ္ဆုိရင္လဲ ေလာကနီတိက ေပးထားတဲ႔ နည္းေလးအတုိင္း ထြက္ေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊ ေလာကနီတီက ေပးထားတဲ႔ နည္းေလးက ဒီလုိ ညီမေလးရဲ႕၊

“ေတာင္တက္ရင္ ေၿဖးေၿဖးတက္ပါ၊ ေဒါသထြက္ရင္လဲ ေၿဖးေၿဖးထြက္ပါတဲ႔” ဆုိလုိတာကေတာ့ ညီမေလးရယ္၊ ေတာင္ေပၚကုိ တက္တဲ႔အခါ ေၿပးတက္ရင္ ၿမန္ၿမန္ေမာၿပီး ခရီးမတြင္ေတာ့ဘူးေလ၊ ေဒါသထြက္ရင္ ၿမန္ၿမန္ထြက္ရင္ေတာ့ ၿမန္ၿမန္ အသက္တုိရတာေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊ လူတုိင္း လူတုိင္းက အသက္ရွည္ခ်င္တာပဲ မဟုတ္လား ဒါေၾကာင္႔ အ
သက္ရွည္ခ်င္ရင္ ေဒါသကုိ တတ္ႏိုင္ သမွ်ထိန္းသိမ္းထားေနာ္ ညီမေလး၊ မ်က္ႏွာေလး ၀င္းပၿပီး လွလွပပေလး ၿဖစ္ရင္လဲ ေဒါသစိတ္ကေလးကို တတ္ႏိုင္သမွ်ထိန္းသိမ္းထားရမွာေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊

ညီမေလးေရ ေဒါသၾကီးတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပုံၿပင္တစ္ပုဒ္ေၿပာၿပဦးမယ္၊ ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္၊
တစ္ခါက အုိင္ၾကီးတစ္ခုထဲမွာ ဖားသားအမိ ႐ွိသတဲ႔ကြယ္၊ ေမေမၿဖစ္တဲ႔ဖားမၾကီးဟာ ေဒါသေတာ္ေတာ္ၾကီးဆုိပဲ၊

တစ္ေန႔ေတာ့ သားၿဖစ္သူဖားကေလးဟာ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔ ေရအုိင္ၾကီး ေဘနားက ၿမက္ခင္းေပၚမွာ လမ္းသလားေနတယ္တဲ႔၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတစ္ ခါမွ မၿမင္ဘူးတဲ႔ ႏြားမၾကီးတစ္ေကာင္ကို ၿမင္လုိက္ရတယ္ေလ၊ ႏြားမၾကီးကုိ သူ႔အေနနဲ႔ ၿမင္ေတြ႕ရတာ ပထမဆုံးလည္းၿဖစ္ တစ္ခါမွလည္း မေတြ႕ဖူးတာေၾကာင္႔ အံ႔ၾသေၾကာက္ ႐ြံ႕ၿပီး ဖားဖားေမေမၾကီးဆီ ၿပန္ေၿပးလာပါသတဲ႔၊ ဒါနဲ႔ ဖားေမေမၾကီးက -သားဘာၿဖစ္လာတာလဲ၊ ေမေမ အရမ္းၾကီးတဲ႔ ႏြားၾကီးကိုေတြ႕ခဲ႔လုိ႔ အဲဒါ သားေၾကာက္လုိ႔ ၿပန္ေၿပးလာတာ ေမေမ၊ ဒီေတာ့ ဖားေမေမၾကီးက သားရယ္ ဒါဟာ ေၾကာက္စရာလား သားကေၾကာက္ရေအာင္ အဲဒီ ႏြားၾကီးက ေမေမထက္ၾကီးလုိ႔လား၊ ၾကီးတာေပါ႔ေမေမရ အဲဒီမွာ ဖားမၾကီးက မခံခ်င္တာနဲ႔ သူခႏၶာကိုယ္ထဲကိုေလေတြ႐ွဴသြင္းၿပီး ဗုိက္ၾကီးကားၿပၿပီး ဒီထက္ၾကီးေသးလားသား၊

ဟာ ဒီေလာက္ေတာ့ ေအးေဆးေပါ႔အေမရာ ဒါနဲ႔ ဖားမၾကီးလည္း မခံခ်င္လြန္းတာေၾကာင္႔ ေလေတြထပ္႐ွဴလုိက္တယ္၊ ဝမ္းဗိုက္ၾကိးကိုလဲ လည္းေဖာင္းသထက္ေဖာင္းေအာင္ ကားလုိက္တယ္၊ ဒီထက္ေကာ ၾကီးေသးလားငါ့သား ဟာ ဒီေလာက္ေတာ့ အသာေလးေပါ႔ ေမေမရ၊

 ေနာက္ဆုံး သားကိုေမးရင္း ၊ဖားသားေလးကလည္း ဒီထက္မကေသးဘူးေမေမလုိ႔ေၿပာ ရင္းနဲ႔ ဖားေမေမၾကီးဟာ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ လုပ္လိုက္တာ ေလေတြေၾကာင္႔ ဝမ္းကြဲကာ ေသပြဲဝင္သြားရပါေတာ့တယ္၊
ညီမေလးေရ ဒီပုံၿပင္ေလးကေတာ့ မခံခ်င္စိတ္ဟာ မေကာင္းဘူးဆုိတဲ႔ သခၤန္းစာ ယူစရာေလးေပါ႔၊ ေၿပာရရင္ေတာ့ ညီမေလးရယ္ မခံခ်င္ကို အရင္းစစ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အၿမစ္ေၿမကေပၚဆုိသလုိ တကယ္တမ္းေတာ့ မခံခ်င္စိတ္ဆုိတာ မေကာင္းတဲ႔ ေဒါသစိတ္ပါ၊ ေဒါသၿဖစ္တာ ေကာင္းတာမွမဟုတ္တာ၊ ဘယ္ေလာက္ထိမေကာင္းသလဲဆုိရင္

 ေဒါသစိတ္ဟာ သာမာန္လူေတြမေၿပာနဲ႔ တန္ခုိးၾကီးတဲ႔ နတ္တစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ ေဒါသၿဖစ္ခဲ႔ ရင္ အဲဒီေဒါသက သူတုိ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုေလာင္ၿမိဳက္ၿပီး ေသပြဲဆုိက္ရတယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင္႔ ကိုယ္နဲ႔ၿပိဳင္ဆုိင္လာတဲ႔သူ၊ ကိုယ့္ကုုိယ္မနာလုိတဲ႔သူေတြကို မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ သြားမၿပိဳင္လုိက္ပါနဲ႔ေနာ္၊ ၿပိဳင္လာလွ်င္အ႐ႈံးေပး ႏွလုံးေအးတဲ႔ေဆးပါ၊

တကယ္ေတာ့ သည္းခံတယ္ဆုိတာ ေၾကာက္လုိ႔အ႐ႈံးေပးတာ မဟုတ္ပါဘူးညီမေလးရယ္၊ နားလည္မႈနဲ႔ သူ႔ကုိ မသိမသာ တရားေသာနည္းနဲ႔ အႏုိင္ယူလုိက္တာပါ၊ ဒါေပမဲ႔ အၿပင္ပန္းၾကည့္ရင္ ေတာ့ ေၾကာက္လုိ႔အ႐ႈံးေပးတယ္လုိ႔ထင္စရာေပါ႔၊ ေၿပာရရင္ေတာ့ ညီမေလးရယ္ ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတာ ကိုယ္ထက္သာမနာလုိေတြ မ်ားတယ္ေလ၊ အမနာပကဲ႔ရဲ႕စကားေတြကလည္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ၾကားေနရမွာပါ၊ ဒီလုိစ ကားေတြ

ဒီလုိအၿပဳမူေတြေတြ႕ၾကဳံလာရရင္ မသိခ်င္ေယာင္၊မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန လုိက္ပါေနာ္၊
မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ခြန္းတုန္႕ၿပန္ကာ ရန္မေတြ႕လုိက္ပါနဲ႔ေနာ္၊ တကယ္လုိ႔ ရန္ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြ မခံခ်င္စိတ္ေတြၿဖစ္လာရင္ ဖားသားအမိပုံၿပင္ေလးကို သတိရလုိက္ပါ ေနာ္။ ။

 ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

Monday, 13 August 2012

ညီမေလး ဖတ္ဖုိ႔ ( ၄)

အခ်ိန္ဆုိတာ ဘဝပါ

ညီမေလးေရ

ၿမန္မာၿပည္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ့ အြန္လုိင္းမွာ ခ်က္တင္အၿမဲ တမ္းထုိင္ၿဖစ္ေနတဲ႔ တပည္ေလးတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္လာတယ္၊ ဒီႏွစ္လည္း ဆယ္တန္းက်ၿပန္တယ္တဲ႔၊သူကုိေလ႔လာလုိက္ ေတာ့ က်ဴ႐ွင္ေတာ့သြားပါရဲ႕ ဒါေပမဲ႔ သူသြား တဲ႔က်ဴ႐ွင္ တကယ္က်ဴ႐ွင္မဟုတ္ပဲ၊ အင္တာနက္ဆုိင္က ၾကဴ႐ွင္ၿဖစ္ေနတယ္ေလ၊  တစ္ရက္ကိုစာက်က္ၿဖစ္တာထက္ အြန္လိုင္းမွာခ်က္တင္ထိုင္ေနတဲ႔ အခ်ိန္က သူအတြက္ပိုမ်ားေနတယ္၊
  
ကုိၾကီးအၿမင္ကိုေၿပာရရင္ ခ်က္တင္ထိုင္တယ္ဆုိတာ တ႐ုပ္သိုင္းဝတၳဳဖတ္ေနရ သလုိပဲေလ၊ ၿပီးလည္းၿပီးသြားေရာဟာကနဲ႔ၿဖစ္ၿပီး မွတ္သားစရာသိပ္မက်န္ခဲ႔ ဘူူးေလ၊ အြန္လုိင္းမွာလဲ ဒီလုိပါပဲညီမေလးရယ္၊ ခ်က္ေနတုန္းေတာ့ ဟုတ္သလုိ႐ွိေပမဲ႔ တကယ့္ တကယ္အႏွစ္ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ ေနာက္ဆုံးၾကေတာ့ အႏွစ္သာရက နဲနဲပဲက်န္တာေလ၊
  
အြန္လုိင္းထုိင္ၿပီး အင္တာနက္သုံးတတ္တာေကာင္းပါတယ္ ညီမေလးရယ္၊ ဒါေပ မဲ႔ ခ်က္တင္တစ္ခုတင္မကပဲ၊တၿခားအသိပညာဗဟုသုတရမယ့္ ဆုိဒ္ေတြကိုေလ႔ လာမယ္ဆုိရင္ ခ်က္တင္ထုိင္တာထက္ အက်ိဳး႐ွိမယ္ထင္ပါတယ္၊
  
ကမၻာေလာကၾကီးက လူတုိ္င္းလူတုိင္းအတြက္ တစ္ရက္ကို (၂၄) နာရီအတိအ က် ေပးထားတာေလ၊ ဘယ္သူကုိမွ မ်က္ႏွာလုိက္ၿပီး ပုိမေပးထားပါဘူး၊ ေပးထားတဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုိ တန္းဖုိး႐ွိ႐ွိ သုံးတတ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သုံးတတ္တဲ႔သူေတြအတြက္ တန္ဖုိး႐ွိတဲ႔ လက္ေဆာင္ေတြရမွာေပါ႔၊ မသုံးတတ္ရင္ေတာ့ တစ္ႏွစ္လာလဲ ဒီဘဝ၊ ဒီအေၿခ ေန၊ ဒီစတုိင္ပဲဆုိရင္ အသက္သာၾကီးၿပီး အခ်ိန္မစီးတဲ႔သူ ၿဖစ္ေနမွာေပါ့၊
  
ခ်က္တင္ဆုိတာ ညီမေလးသိတဲ႔အတုိင္းပါပဲ၊ ခ်က္ၿပီးရင္ ထခ်င္တာမဟုတ္ဘူး ေလ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေရးထားတဲ႔စာေလးေတြ၊ ကဗ်ာေလးေတြဖတ္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကုန္မွန္းမသိ ကုန္ေနတာေလ၊ ေနာက္ဆုံး မင္ဘာကုန္လုိ႔ နာရီ ၿပည့္လုိ႔ ဆုိင္ထဲကထြက္လုိက္ေတာ့မွ ကုန္သြားတဲ႔အခ်ိန္ေတြ၊ ကုန္သြားတဲ႔ပုိက္ဆံေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ႏွေၿမာစရာ ေကာင္းလဲ၊ ကိုၾကီးေၿပာတာ ဟုတ္မဟုတ္ ညီမေလးကိုယ္တုိင္ စဥ္းစားၾကည့္ ေစခ်င္ ပါတယ္။
  
အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖုိးမထားမိလို႔ ရာဇဝင္ထဲမွာ ၿမင္းခံေတာ္ငၿပည့္ဟာ အသက္ ဆုံး႐ႈံးခဲ႔ရဘူးတယ္ေလ၊ ေၿပာရရင္ေတာ့ ညီမေလးရယ္ အခ်ိန္ဆုိတာ ဘဝပါ၊ အခ်ိန္ကို တန္ဖုိးထားပါမွ ကိုယ့္ဘဝကုိ တန္ဖိုးထားရာေရာက္မယ္ေလ၊ ဘာေၾကာင္႔ ဒီလုိေၿပာရ လဲဆုိရင္ မိနစ္ေတြေလးကုိ စကၠန္႔ေလးေတြနဲ႔ ဖြဲ႕ထားၿပီး၊ နာရီေတြၾကၿပန္ေတာ့ မိနစ္ေလးေတြနဲ႔ ဖြဲ႕ထားၿပန္တာေလ၊ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီနာရီေတြကို စုေပါင္းလုိက္ရင္ ရက္ေတြ၊လေတြ၊ႏွစ္ေတြၿဖစ္လာတာေလ၊ အဲဒီႏွစ္ေတြကမွ အသက္ေတြ၊ဘဝေတြ ၿဖစ္လာတာမဟုတ္လား၊ ခုလုိ ခ်က္တင္ထုိင္ရင္း ညီမေလးအခ်ိန္ေတြၿဖဳန္း၊ပိုက္ဆံေတြ ၿဖဳန္းေနရင္ ညီမေလးဘဝကို ညီမေလးကိုယ္တုိင္ တစ္စခ်င္း၊တစ္ခဏခ်င္း ႐ုိက္ခ်ိဳးေန တယ္ဆုိတာ ေတြးၾကည့္ၿပီး သိေစခ်င္တယ္။
  
ညီမေလးေရ မုိးေရမိုးေပါက္ေလးေတြဟာ ေကာင္းကင္ကေန တစ္ေပါက္ခ်င္းစီ သက္ဆင္းလာတာေလ၊ ေၿမၾကီးေပၚေရာက္မွ၊ ကန္ေတြေခ်ာင္းေတြထဲေရာက္မွ အစုအေဝးနဲ႔၊ ေရၿပင္ၾကီးအၿဖစ္နဲ႔ၿမင္ေတြ႕ရတာေလ၊ ဒီလုိပါပဲ ညီမေလးရယ္ ခုညီမေလး အင္တာနက္ ဆုိင္လာသုံးေနတာဟာ ခဏေလးခဏေလးေတြၿဖစ္ေပ မဲ႔ အဲဒီခဏေလးေတြစုေပါင္းလုိက္ရင္ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီးၿဖစ္လာမွာေနာ္၊
  
ခုလုိအက်ိဳး႐ွိတဲ႔အခ်ိန္ေလးေတြကို တန္းဖိုး႐ွိလာေအာင္ ညီမေလးေၿပာင္းလဲ အသုံးခ်ၾကည္႔ပါလား၊ ညီမေလးဘဝ သုံးႏွစ္အတြင္း ေၿပာင္းလဲလာမွာေလ၊ ဥပမာ စာဖတ္တာ၊ အလုပ္တစ္ခုခုကို အခ်ိန္ေလးေပးလုပ္တာစတာေလးေတြေပါ႔၊ ကိုယ္က မိန္းကေလးဆုိေတာ့ ခုလုိခ်က္တင္ထုိင္တဲ႔ အခ်ိန္ေတြကိုေလွ်ာ့ၿပီး၊ ဒီလုိအခ်ိန္မွာ  ပန္းထုိးတာ၊ စက္ခ်ဳပ္တာ၊ ကိုယ္အတြက္ ဗဟုသုတရမဲ႔ စာေပေတြဖတ္မယ္ဆုိရင္ ညီမေလး ဘဝတုိးတက္မလား၊ ဆုတ္ယုတ္မလား ဆုိတာ ညီမေလးကိုယ္တိုင္ေတြးၾကည္႔ရင္ သိမွာပါ၊
  
ညီမေလးေရ ၿပန္အစားထုိးလုိ႔ မရတဲ႔အထဲမွာ အခ်ိန္ေတြပါတယ္ဆုိတာ မေမ႔ေစ ခ်င္ဘူးေလ၊ အခ်ိန္ေတြလြန္သြားမွ ေနာင္တေတြတသီးၾကီးနဲ႔ငုိေနလုိ႔ မၿဖစ္ဘူးေနာ္၊ ေနာင္တဆုိလုိ႔ ညီမေလးကို ေနာင္တရစရာအေၾကာင္းေလးေတြ ဆက္ေၿပာလုိက္ဦး မယ္ေနာ္၊

 ေနာင္တရစရာ အေၾကာင္းက (၁၀)ပါးေတာင္႐ွိတယ္ ညီမေလးရဲ႕၊ အဲဒါေတြက--------

(၁) ငယ္စဥ္မွာ ပညာမသင္ခဲ႔မိလုိ႔လဲေနာင္တ ရတတ္တယ္၊

(၂) ဒုတိယအ႐ြယ္ေရာက္လုိ႔ ပစၥည္းဥစၥာမစုေဆာင္းထားရင္လဲ ေနာင္တရတတ္တယ္၊

(၃) သူတစ္ပါးရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းကိုခြဲမိခဲ႔ရင္လည္းေနာင္တ ရတတ္တယ္။

(၄) သူတစ္ပါး အသက္ကိုသတ္ခဲ႔ရင္လည္း ေနာင္တရတတ္တယ္၊

(၅) သူမ်ားသားမယားကို ၿပစ္မွာေစာ္ကားခဲ႔ရင္လည္းေနာင္တ ရတတ္တယ္။

(၆) ပစၥည္းေတြ႐ွိၿပီး သူတစ္ပါးကို မေပးမကမ္းမလွဴဒါန္းရင္လည္း ေနာင္တရတတ္ တယ္၊

(၇) မိဘေတြကို မေသဆုံးခင္မွာ မၿပဳစုလုိက္ရရင္လည္း ေနာင္တရတတ္တယ္၊

(ဂ) သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ဆုံးမစကားကို မနာယူခဲ႔ရင္လည္းေနာင္တရ တတ္တယ္၊

(၉) ပညာ႐ွိေတြဆီမွာ ပညာမသင္ခဲ႔မိရင္လည္း ေနာင္တရတတ္တယ္၊

(၁၀) ငယ္ငယ္က အက်င္႔စာရိတၱမေကာင္းခဲ႔ရင္လည္း ၾကီးလာတဲ႔အခါမွာ ေနာင္တရ တတ္တယ္၊
ကဲ ညီမေလးေရ ဒါေတြကေတာ့ ေနာင္တရစရာအေၾကာင္းေတြေပါ႔၊ ညီမေလးလဲ အဲဒီ လုိေနာင္တရစရာအေၾကာင္းေတြနဲ႔ မၾကဳံမဆုံေအာင္ ၾကိဳးစားထားေနာ္၊

ဒီစာေလးကို ဖတ္ၿပီးခ်ိန္ကစၿပီး ခ်က္တင္ထုိင္တာေတြကို ရပ္ၿပီး၊ တန္ဖုိး႐ွိတဲ႔ အခ်ိန္္္္ေတြကုိ တန္ဖိုုး႐ွိတဲ႔အလုပ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးကာ ညီမေလးဘဝ တန္ဖုိး႐ွိေအာင္ ၾကိဳးစားလိုက္ပါေနာ္။

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

Sunday, 12 August 2012

ညီမေလး ဖတ္ဖုိ႔ ( ၃)

 
 
ေခါင္းစဥ္က ညီမေလးဖတ္ဖုိ႔လုိ႔ ေပးထားေတာ့ ညီေလးေတြက ေမးၾကပါတယ္၊ ညီေလးဖတ္ဖုိ႔ မေရးဘူးလားေပါ႔၊ ခုဒီစာရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကလဲ ညီမေလးဖတ္ဖို႔လုိ႔ ေပးထား ၿပန္ေတာ့ ညီေလးေတြက ေစာေၾကာၾကဦးမွာပါ၊ အဲဒီလုိေစာေၾကာၾကမဲ႔ ညီေလးေတြကို အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခုေလးနဲ႔ ေၿဖ႐ွင္းၿပလိုက္ပါမယ္၊ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး၊ ေရးၿပတာေလး ဖတ္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ညီေလးေတြလည္း သေဘာေပါက္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္။

  
အၿဖစ္အပ်က္ေလးက ဒီလုိပါ တစ္ခါမႏၱေလးၿမိဳ႕က စာသင္တုိက္ၾကီး တစ္တုိက္မွာ စာသင္ေနတဲ႔ ဦးဇင္းေလးဦးသုတဆုိတာ ႐ွိပါတယ္၊ ဦးသုတက မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ထုံးစံ အတိုင္း ဆြမ္းခံအိမ္ေတြနဲ႔ အရမ္းကိုရင္းႏွီးၿပီး မိသားစုေတြလုိခင္ေနပါတယ္၊
  
ဦးသုတတစ္ႏွစ္ကုန္လုိ႔ စာေမးပြဲေတြေၿဖၿပီးရင္ သူ႔ဇာတိရပ္႐ြာကိုၿပန္ပါတယ္၊ အဲဒီလိုၿပန္တဲ႔အခါ သူ႔ရဲ႕ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြက ခရီးစရိတ္နဲ႔ လုိအပ္တဲ႔လက္ေဆာင္ ေတြ ဝိုင္းဝန္းလွဴဒါန္းၾကပါတယ္၊ ဦးသုတကလည္း စာဝါေတြၿပန္ဖြင္႔လုိ႔ သူ႔ဇာတိ႐ြာ ကေန ၿပန္လာရင္လည္း သူ႔ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြတစ္ေပြ႕ တစ္ ပုိက္နဲ႔ ၿပန္လာတတ္ပါတယ္၊ဒါဟာေရႊမႏၱေလးက စားသင္သားကိုယ္ေတာ္ေလး ေတြနဲ႔ ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြရဲ႕ ေမတၱာသေကၤတေလးေတြဆိုရင္လည္းမမွားပါဘူး၊
  
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေတာ့ ဦးသုတက သူ႔႐ြာမွာထြက္တဲ႔ သနပ္ခါးေတြကို သယ္လာပါ  တယ္၊ မႏၱေလးေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဆြမ္းခံအိမ္ေတြကို လုိက္ေဝပါတယ္၊ လုိက္ေဝရင္း ေဒၚႏုတုိ႔အိိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚႏုရယ္ ေဒၚႏုအမ်ိဳးသားဒကာၾကီးရယ္ အိမ္မွာ႐ွိေနၾကပါ တယ္၊ ဒကာၾကီးက သနပ္ခါးေတြလက္ေဆာင္ေပးတာၿမင္ေတာ့၊
  
“ကုိယ္ေတာ္က မ်က္ႏွာလုိက္တယ္ေနာ္၊ ဒကာမၾကီးအတြက္ပဲ သနပ္ခါးလက္ ေဆာင္ပါတယ္၊ ဒကာၾကီအတြက္ၾကေတာ့ ဘာမွမပါပါလား ”လုိ႔ ေလွ်ာက္လုိက္ေတာ့
  
ဦးသုတကလည္း ရင္းႏွီးေနေတာ့ ဒကာၾကီးကို ဗြင္းဗြင္းနဲ႔ ႐ွင္း႐ွင္းပဲ
“ဒကာၾကီးကလည္း ဒကာမၾကီးကို သနပ္ခါးေပးတယ္ဆုိတာ ဒကာၾကီးအတြက္ေပါ႔ဗ် ”လုိ႔ေၿပာလုိက္ေတာ့မွ၊ ဒကာၾကီးလည္း “တင္းပါးတင္းပါး”ဆုိၿပီးၿငိမ္သြားပါေတာ့တယ္၊
  
ခုလည္း ဒီလုိပါပဲ ညီမေလးေတြအတြက္ေရးတယ္ဆုိတာ ညီမေလးေတြလိမ္မာ ယဥ္ေက်းေအာင္လုိ႔ပါ၊ ညီမေလးေတြလိမ္မာယဥ္ေက်းရင္ ညီေလးေတြလဲ လိမ္မာယဥ္ေက်းမွာေပါ႔၊ စကားပုံေလးေတာင္႐ွိတယ္မုိ႔လား၊ ”အေမေၿပာေတာ့ တစ္လ၊ မယားေၿပာေတာ့ တစ္ည”ဆုိတာေလ၊ ညီမေလးေတြလိမ္မာခဲ႔ရင္ ညီမေလးေတြက ညီေလးေတြကို ၿပန္လည္းလမ္းညႊန္ၾကမွာပါ၊
  
ဒီလုိလမ္းညႊန္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဝိသာခါဆုိတဲ႔ ေက်ာင္းအမၾကီးအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေၿပာခ်င္ပါတယ္၊ ဝိသာခါဆိုတာ သာသနာနယ္ပယ္မွာေတာ့ မသိသူမ႐ွိ ေလာက္ေအာင္နာမည္ၾကီးတာပါ၊ အနာထပိန္သူေဌးတုိ႔ နာမည္ၾကီးသလုိ ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးကလည္း နာမည္ၾကီးတာေပါ႔၊ ေက်ာင္းအမၾကီးဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရယ္၊ အရမ္းလွ အရမ္းေခ်ာတယ္ဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရယ္က ဟုိးေလးေက်ာ္ေနတာ၊ အသက္ၾကီး တာေတာင္ ေၿမးေတြနဲ႔ အလွကယွဥ္လုိ႔ရေနေသးတာေလ၊
  
ဒါတင္မက ဝိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးဟာ (၇)ႏွစ္အ႐ြယ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေသာတာပန္ ၿဖစ္ခဲ႔ေသးဆုိေတာ့ သူမရဲ႕ဥာဏ္ပညာအေနအထားကလည္း အမ်ားတကာ အားက်စရာပါ၊၊ ဒါေပမဲ႔ သူရတဲ႔ေယာက်္ားက ဘာသာၿခားၿဖစ္ေနတယ္၊ ရခါစမွာ ဝိသာခါဟာ အလွဴဒါနေတြ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင္႔မရ႐ွာဘူး၊ ဆြမ္းေလာင္းခ်င္တာလဲ ေလာင္းခြင္႔မရ႐ွာဘူး၊
  
ေနာက္ဆုံးမွာ ေယာကၡမနဲ႔ အတုိက္အခံအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီးမွ ဆြမ္းေလာင္းရ၊ ၿမတ္ စြာဘုရားတရားကို နာယူရတာပါ၊ ေယာက်္ားနဲ႔ ေယာကၡမကိုလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေတြ ၿဖစ္ေအာင္ စည္း႐ုံးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္၊
  
ဒါဟာေၿပာရရင္ ဝိသာခါလိမ္မာလုိ႔ပါ၊ ခုေခတ္ညီမေလးေတြေရာ ဝိသာခါလုိ လိမ္မာႏုိင္ပါ့မလား၊ “ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတာ ကိုယ္ကသူ႔ကိုလႊမ္းမုိးႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္ ၾကိဳးစား၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူလႊမ္းမုိးတာကို ကိုယ္ကခံရတတ္တာပါ”၊
  
ကုိယ္မသိတဲ႔ ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္တဲ႔ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္မွာ ေနထုိင္ဖုိ႔၊ ႐ွင္သန္ဖုိ႔ဆုိတာ အရမ္းခက္ခဲတာပါ၊ တကယ္တမ္းေၿပာရရင္ မိန္းမသားေတြဟာ အမ်ားအားၿဖင္႔ စိတ္ထားႏုပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳတယ္ဆုိတာလဲ ကုိယ့္ရဲ႕အားကိုးရာတစ္ခုအေနနဲ႔ ၿပဳၾကတာမ်ားပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳလိုက္တယ္ဆုိ တာ ဘဝကို အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ရတာနဲ႔တူပါတယ္၊ ႐ႈံးမလား ၿမတ္မလားဆုိတာ ရင္တမမနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားေနရတာပါ၊ ေနာက္တစ္ခါ ေလွ်ာက္ရတဲ႔လမ္းကလည္း တစ္ေယာက္ တည္းတစ္စိတ္တည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ႏွစ္ကိုယ္တစ္စိတ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္အိပ္မက္ ဘဝကို အတူတူေက်ာ္ၿဖတ္ၾကရတာပါ၊
  
ၿမန္မာစကားပုံမွာေတာ့“အိမ္ေထာင္ဦး ဘုရားတည္၊ ေဆးမင္ေရစုတ္ထုိး ဤသုံး မ်ိဳးခ်က္မပိုင္ ေနာင္ၿပင္ႏုိင္ ခက္လိမ္႔အမ်ိဳး”လုိ႔ ဆုိ႐ုိးၿပဳထားပါတယ္၊ ဘုရားတည္တာ၊ ေဆးမင္ေၾကာင္စုတ္ထုိုးတာ၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳတာေတြဟာ ေနာင္အခါလက္ထဲေရာက္ လာၿပီးမွ ဟင္႔အင္း မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ၿပင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရမ္းခက္ခဲတဲ႔အလုပ္ပါ၊ ကြဲခ်င္လုိ႔လဲ အဆင္မေၿပ ကြာခ်င္လုိ႔လည္းၿမန္မာလူမႈပတ္ဝန္က်င္အရ အမ်ားႏွာ ေခါင္း႐ႈတ္ၾကမဲ႔ အလုပ္ၾကီးပါ၊
  
ဒါေၾကာင္႔ ညီမေလးမ်ားကိုေၿပာခ်င္ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳမယ္ဆုိရင္ သူကကိုယ္နဲ႔ အၾကိဳက္စ႐ုိက္ ဝါသနာ ဘာသာ လူမ်ိဳးတူရဲ႕လားဆုိတာ ေသခ်ားေ႐ြးခ်ယ္ပါ၊
“ေ႐ႊအေၾကာင္း ဖေယာင္းမွသိ လူအေၾကာင္း ေပါင္းၾကည္႔မွသိ”ဆုိေပမဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္သူ အေၾကာင္းကုိ အတူမေပါင္းခင္ အိမ္ေထာင္မၾကခင္ကတည္းက သိေအာင္လုပ္ထားရ မွာပါ၊ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္သူရီးစားထားတယ္ဆုိတာကလဲ အဲဒီလုိေလ႔လာခ်ိန္ အကဲခတ္ ခ်ိန္ရေအာင္လုိ႔ ထားရတာပါ၊ သမီးရီးစားဘဝမွာ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တာ၊ ပန္းၿခံသြားတာစတဲ႔ အရာေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္မကုန္သင္႔ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္၊ သူ႔အေၾကာင္းကုိယ့္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိ ေအာင္ေလ႔လာသင္႔ပါတယ္၊
  
ဒီေနရာမွာ စကားစပ္မိလုိ႔ သူ႔အေၾကာင္းကိုယ့္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိပဲ အိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ႔တဲ႔ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿဖစ္ကိုေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊ အၿဖစ္အပ်က္ က ေတာင္ဒဂုံက အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံတစ္႐ုံမွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႔တာပါ၊ အဲဒီစက္႐ုံက သီရိလကၤာက ကုလားေတြပုိင္တာပါ၊ မန္ေနဂ်ာကလည္းကုလား အေရးပါတဲ႔အလုပ္သမားေတြကလည္း ကုလားေတြပါ၊ သူတို႔က ကုလားေတြဆုိေပမဲ႔ သီရိလကၤာကၿဖစ္တဲ႔ အတြက္ ဗုဒၶဘာသာကုလားလူမ်ိဳးေတြပါ၊
  
အဲဒီသူတုိ႔အဖြဲ႕ထဲမွာ ဘာသာၿခားaကုလား ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါလာပါတယ္၊ ပါလာေပမဲ႔ သူဟာ ဘာသာၿခားဆုိတာကို သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းေတာင္မသိပါဘူး၊ ဒီလုိနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ စက္႐ုံကညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အဲဒီညီမေလးက သူ႔အမ်ိဳးသားကို ဘာသာၿခားမွန္းမသိပါဘူး၊
  
ေနာက္ကေလးေတြရမွ ကေလးေတြကို ဘာသာၿခားထဲသြင္းဖို႔ စည္း႐ုံးမွ သူမ ေယာက်္ားဟာ ဘာသာၿခားဆုိတာသိပါသတဲ႔၊ ကဲညီမေလးေရ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ၊
  
ဝိသာခါလုိ ကို္ယ့္ကကုိယ္ဘာသာဘက္ပါေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရင္ေတာ္ေသးတယ္၊ အစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ၊ သူ႔ဘက္လုိက္ရေအာင္ကလဲ သူဘာသာ နဲ႔ကိုယ္ဘာသာက မုိးနဲ႔ေၿမ ဆီနဲ႔ေရေလ၊
  
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ညီမေလးရယ္ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာတာဆုိတာလုိ အစကတည္း ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားပါလုိ႔ အၾကံေပးခ်င္တာပါပဲကြယ္။ ။
  
( ညီမေလးေတြအတြက္ ဘာသာၿခားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေရးေပးပါဦးဆုိတဲ႔ ညီေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ၊)
 
 ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

ဆူးေလလမ္းမၾကီးနားက ခုိေတြကုိ အစာေကၽြးရင္း




လူအုပ္ၾကီးကား ေန႔စဥ္႔နဲ႔အမွ်သက္၀င္လႈပ္ရွားေနသည္၊ ဘတ္စကားေတြက ၀င္လုိက္ထြက္ လုိက္၊ ဗဟန္း(၃)လမ္း၊ ေရခဲဆုိ္င္၊ ေၿမာက္ဥကၠလာ၊ ေတာင္ဥကၠာ၊ ေတာင္ဒဂုံ၊ ေၿမာက္ဒဂုံ၊ အင္းစိန္ စသည္႔လုိရာခရီးသုိ႔သြားႏုိင္သည္႔ေန
ရာေလး၊

ဆူးေလေစတီေတာ္ၾကီးက ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာဆည္းလဲသံ ေတြၾကားေနရသည္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမၾကီးနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တုိင္တုိ႔ကား အရပ္ရွည္ၿပိဳင္ေနသည္၊ တရားရုံးၾကီးက ဒုိင္လူၾကီးသဖြယ္ မားမားမတ္ရပ္ၾကည္႔ေနသည္၊

ဧမာေႏြလဘုရားေက်ာင္းနား၀ယ္ အစိမ္းကိုယ္စီကုိင္ထားေသာ ပြဲစားတုိ႔က ေရာက္လာသူတုိင္းကို အစ္ကုိ၊အစ္မခဏခဏေခၚလွ်က္ အစိမ္းယူမလားေမးေနသည္၊ ဆူးေလေစတီေတာ္ေၿခရင္းတြင္ ခုိေတြအစာစားေနၾကသည္၊

မီးသတ္ ေရွ႕တြင္ အမဲအူၿပဳတ္သည္က ေဖာက္သည္ေတြကိုေမွ်ာ္ေနသည္၊ အရာရာတုိင္းသက္၀င္လုိ႔၊ လႈပ္ရွားလုိ႔၊ ေၿမာက္ဥကၠာလာသြားမည္႔

(၄၃)အထူးကားတစ္စီးထုိးဆုိက္လာသည္၊ ခရီးေတြအ လုအယက္ သူထက္ငါေနရာရွာေနၾကသည္၊ ေအာ္ ေနရာေလးတစ္ေနရာအတြက္ တြန္းသူတြန္း၊ ေခြ႕သူကေခြ႕၊ တုိက္သူကတုိက္ႏွင္႔ မသိမသာ ၾကင္နာမႈေတြအစားနာၾကင္မႈေတြကို ေဖာ္ၿပေနၾက သည္၊

ရခဲ႔ဘူးေသာကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ရင္ထဲေပၚလာသည္၊ ႏွစ္ရွည္လမ်ားရထားဘူးေသာ ကဗ်ာေလး

“ လာတုန္းကလည္း၊ တစ္ေယာက္တည္းေနာ္၊

လက္တြဲေခၚလာ၊ ေဖာ္မပါဘူး၊

ၿပန္သြားေတာ့လည္း၊ တစ္ေယာက္တည္းေနာ္၊

လက္တြဲေခၚလာ၊ေဖာ္မပါဘူး၊

ဥစၥာခ်ည္းႏွီး၊ကုိယ္ထီးတည္၊

လာၿပီးေတာ႔နား၊ မသြားေသးခင္၊

ခ်ိန္ေလးတြင္မွ၊၀န္းက်င္ယွက္ႏြယ္၊

ေႏွာင္ၾကိဳးတြယ္ၾက၊ ၿပဳံးရယ္မဲ႔ငုိ၊

ခ်စ္မုန္းပုိၾက၊ မလုိေဒါသ၊

လုိေလာဘႏွင္႔၊ ဘ၀ရိပ္ၿမဳံ၊

ကၾကိဳးစုံၾက၊ ကံကုန္မုိးခ်ဳပ္

လက္တြဲၿဖဳတ္ကာ၊ သုတ္သုတ္ေစာလွ်င္

ခရီးႏွင္သည္၊ တုိ႔လွ်င္ဧည္႔သည္ေတြပါတကား၊”

ေတြးၾကည္႔ေတာ႔ အားလုံးကခရီးသည္ေတြၿဖစ္ၾကသည္၊ ကုိယ္လိုရာအရပ္သုိ႔ ကုိယ္ၿဖတ္ထားေသာ ကံလက္မွတ္ကေလးေတြၿဖင္႔ သြားလာေနၾကၿခင္းၿဖစ္သည္၊ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္လုိအပ္လွ်င္ ေလာဘေတြၿဖစ္ၾကသည္၊ မလုိအပ္လွ်င္ေဒါသေတြၿဖစ္ၾကသည္၊ ခဏတာ

ကုိရီးယားကားဇာတ္လမ္း ပုိင္းေလးထဲမွာလာဆုံသလုိ လာေရာက္ဆုံၾကၿခင္းၿဖစ္သည္၊ ငုိတဲ႔အခါ ႐ုပ္ရွင္ထဲ၊ဗီယုိထဲမွ သရုပ္ ေဆာင္မ်ားကဲ႔သုိ႔ အဟုတ္ထင္ေရာင္ကာ ငုိခဲ႔ၾကရသည္၊ ရီေသာအခါတြင္လည္း ထုိနည္းအလား မၿခား နားစြာ သရုပ္ေဆာင္ၾကရၿပန္သည္၊

ခ်စ္လုိ႔မွ၀၊ မုန္းလုိ႔မွမကုန္၊ရီလုိ႔မွမၿပီး သံသရာခရီးကား ဆက္ၾကရ ၿပန္သည္၊ ခ်စ္သူႏွင္႔ခြဲရ၊ မုန္းသူႏွင္႔တြဲရ၊ ခြဲေရးတြဲေရး မၿမဲေသးေသာ ကံတရားတုိ႔သည္ ရဟတ္ၿခား ပမာ စုန္တစ္ခါဆန္တစ္လွည္႔၊ ေနခ်င္ပါေသာ္လည္း ေနလုိ႔မလိို႔၊ ေသခ်င္ ပါေသာ္လည္းေသလုိ႔မရ

ဘ၀တြင္ ခြက်မႈမ်ားၿဖင္႔ၿဖတ္သန္းရင္ မည္သူၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္စုိက္ခဲ႔တဲ႔ အခင္းမွသစ္သီးကို ကိုယ္တုိင္စားသုံး ရၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္၊မည္သူမွ်မဖန္းဆင္း ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ဖန္းဆင္းေသာ ဘ၀၏ အရင္းအၿမစ္မ်ားပင္၊

“အရွင္ဘုရား ခုိစာဖုိးရွင္းရေအာင္ေလ”

ဘယ္ထိေအာင္ အေတြးလြန္ေနမိသည္မသိ၊ ခုိစာေရာင္းေသာေကာင္ေလးကသတိေပးမွ အေတြးကိုၿဖတ္ လုိက္ရသည္၊

ဘတ္စကားဂိတ္ဆီထြက္လာလုိက္သည္၊ ေၿမာက္ဥကၠာကုိ သြားဖုိ႔ဘတ္စကားကိုေစာင္႔ရ ဦးမည္၊ စဥ္းစားၾကည္႔မိေတာ႔ ကုိယ္လည္းခရီးသည္ တစ္ဦးပါလားဆုိတာ ေတြ႔လာသည္၊ ေအာ္ သံသရာလမ္းမဆုံးသေ႐ြ႕ခရီးဆက္ရဦးမွာပါလား။ ။

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

p:s= အရွင္ဘုရား ရန္ကုန္အေၾကာင္းေလးေတြလည္း ေရးပါဦးဆုိတဲ႔ ဒကာမတစ္ေယာက္သု႔ိ

ညီမေလး ဖတ္ဖုိ႔ ( ၂)




 ၾကင္သူ သက္ထား အေရြး မမွားဖုိ႔

 ညီမေလးေရ

ဒီတစ္ခါ ညီမေလးကို လူ႔ဘ၀မွာ လုိခ်င္တာနဲ႔ လုိအပ္တာကိုခြဲၿခားတတ္ေအာင္ ေၿပာၿပ ခ်င္ေသးတယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါဘ၀မွာ လုိခ်င္တာနဲ႔လုိအပ္တာက မခြဲၿခားတတ္ေအာင္ ၿဖစ္ရတယ္ေလ၊

အဲဒီအခါ စိတ္ေတြညစ္ရတာေပါ႔၊ ေနာက္ၿပီး ဒီေန႔ေခတ္ဆုိတာကလည္း ေနာက္ဆုံးေပၚ ေတြက အမ်ားသား၊ ကုိယ္က၀ယ္လုိ႔မွ မၿပီးေသးဘူး၊ ၀တ္လုိ႔မွ မကုန္ေသးဘူး၊ ေဟာ ေနာက္တစ္ရက္ၾကေတာ့ ဒီဇုိင္းအဆန္းေလးကေပၚလာတယ္ေလ၊ ဒါက အ၀တ္အစားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေၿပာၿပတာပါ ညီမေလးရယ္၊

    ေနာက္တစ္ခု ဘ၀မွာအေရးၾကီးဆုံးက ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္လုံးလက္တြဲမယ္႔ လက္ တြဲေဖာ္ကို ႐ွာေဖြတဲ႔ေနရာပါ၊ အဲဒါကလည္းအေရးၾကီးပါတယ္ ညီမေလးရယ္၊ ဘာ ေၾကာင္႔လဲဆုိရင္ အဲဒီလူက ကိုယ္န႔ဲ ေသတစ္ပန္သက္တဆုံး တစ္သက္လုံးေနရမယ္႔သူ ေလ လက္တြဲၿပီး အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ေဆာက္ၿပီးမွ“ဟင္႔အင္း မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး”လုိ႔ ၿငင္းဖုိ႔က အဆင္မေၿပေတာ့ဘူးေလ၊

မ်ားေသာအားၿဖင္႔ေတာ့ လူတုိင္းဟာ ကိုယ့္ထက္သာတာကို လုိခ်င္ၾကတာေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊ ဒါေၾကာင္႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတြ႕ၿပန္ရင္ ကိုယ့္ထက္ပညာအရည္အ ခ်င္းသာလား၊ အလုပ္အကုိင္ ၀င္ေငြသာလား၊ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာသလားနဲ႔ စုံစမ္းရတာ၊ ေလ႔ လာရတာအေမာေလ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့လည္း သြားမပါရင္ေန ကားပါရင္ၿပီးေရာလုိ႔ ေတာင္သေဘာထား ၾကေသးတယ္၊ ေၿပာရရင္ေတာ့ညီမေလးရယ္ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူ အ႐ြယ္တူ ဘာသာတူ၊ လူမ်ိဳးတူ ပညာအရည္အခ်င္းတူတဲ႔သူသာ လက္တြဲၿပီး အိမ္ထာင္တစ္ခုတည္ေဆာက္ တာဟာအေကာင္းဆုံးလုိ႔ ထင္ပါတယ္၊

ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ညီမေလးကို ပုံၿပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေၿပာၿပပါဦးမယ္၊ တစ္ခါက ၾကြက္မၾကီးတစ္ေကာင္႐ွိသတဲ႔၊ အဲဒီၾကြက္မၾကီးမွာ အရမ္းေခ်ာတဲ႔ ၾကြက္မီးမီးေလး႐ွိ တယ္ဆုိပဲ၊ ဒီလုိနဲ႔ သူ႔မီးမီေလးအ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ တူတယ္တန္တယ္ မထင္ပါဘူးတဲ႔၊ အနီးအနား႐ွိတဲ႔ ၾကြက္ကုိကုိကာလသားေလးေတြမ်ား အနားကိုအကပ္ မခံဘူးတဲ႔၊ ဒါနဲ႔ ေမေမၾကြက္မၾကီးက စဥ္းစားတယ္တဲ႔ ဒီကမၻာတန္းခုိးအၾကီးဆုံးက မိုးနတ္မင္းၾကီးၿဖစ္ရမယ္ေပါ့၊ ဒါေၾကာင္႔ မုိးနတ္မင္းၾကီးဆီသြားၿပီး သူၾကြက္မီးမီးကို မိဖုရားအရာ ေၿမွာက္ဖို႔ေတာင္းပန္႐ွာတယ္၊ အဲဒီေတာ့ မုိးနတ္မင္းၾကီးက“ဟာ ငါ့ကို ဘာ လုိ႔ ဒီလုိလာေၿပာရတာလဲ“လုိ႔ေမးေတာ့၊“မွန္လွပါ အ႐ွင္နတ္မင္းၾကီးက ဒီကမၻာမွာ တန္ ခိုး အၾကီးဆုံးထင္လုိ႔ပါ” လုိ႔ၿပန္ေလွ်ာက္သတဲ့၊ ဒီေတာ့ မိုးနတ္မင္းၾကီး“ဟာ အဲဒီလုိဆုိ ရင္ေတာ့မွားၿပီ ငါ့ထက္တန္ခုိးၾကီးတာ ေနနတ္မင္းၾကီးဗ်ာ”လုိ႔ ၿပန္ေၿပာလိုက္သတဲ႔၊

ဒီလုိနဲ႔တစ္ခါ ၾကြက္ေမေမၾကီးဟာ ေနနတ္မင္းၾကီးထံ ေၿပးၿပန္တယ္၊ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္မၿငီးတဲ႔ ၾကြက္မီးမီးေလးကုိ သိမ္းပိုက္ဖုိ႔ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ၊ ေနနတ္မင္းၾကီးကလည္း ၿပန္ေၿပာ ၿပန္တယ္၊“ငါကတန္ခိုးၾကီးတာ မွန္တယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ငါဘယ္ေလာက္တန္ခုိးၾကီးၾကီး တိမ္ နတ္သားကိုေတာ့ ယွဥ္လုိ႔မရဘူး၊ ငါက တန္ခိုးနဲ႔ ပူခ်င္သေလာက္ပူေပမဲ႔ သူက ကြယ္ လိုက္ရင္ ငါပူခြင္႔ေနသာခြင္႔ မရေတာ့ဘူး”လုိ႔ ေၿပာၿပန္တယ္၊ ဒါနဲ႔ ၾကြက္ေမေမၾကီးလည္း တစ္ခါ တိမ္နတ္သားဆီေၿပးရၿပန္တယ္၊ တိမ္နတ္သားကိုလည္း အရင္နတ္မင္းမ်ားလုိ သူ႔ရဲ႕ၾကြက္မီးမီးေလးသိမ္းပိုက္ဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေတာ့၊ တိမ္နတ္သားကလည္း ၿပန္ေၿပာ ႐ွာတယ္၊ က်ဳပ္ကတန္ခိုးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲေနမင္းၾကီးကို ကြယ္ႏုိင္ေပမဲ႔ က်ဳပ္ကိုလြင္႔ သြားေအာင္ လုပ္ႏုိုင္တဲ႔ ေလနတ္သား႐ွိေသးတယ္လို႔ ေၿပာလုိက္ေတာ့၊ ၾကြက္ေမေမ ၾကီးလည္း  သမီးၾကြက္မေလးအတြက္ မေမာႏုိင္မပန္းႏုိင္ ေလနတ္သားဆီေၿပးရၿပန္ တယ္၊

ေလနတ္သားဆီေရာက္ၿပန္ေတာ့လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာၿပေတာ့ ေလနတ္ သားက တစ္ခါၿပန္ၿပီး။ “က်ဳပ္က တိမ္ေတြကိုလြင္႔ေအာင္ သစ္ပင္ၾကီးေတြကိုၾကိဳးေအာင္ တုိက္ႏုိင္ေပမဲ႔၊ ေဟာဟုိက ေတာင္ပုိ႔ၾကီးကို ေတာ့လြင္႔သြားေအာင္မတုိက္ႏုိင္ဘူး၊ ဒါ ေၾကာင္႔ က်ဳပ္ထက္တန္ခိုးၾကီးတာ အဲဒီေတာင္ဘုိ႔ေစာင္႔တဲ႔ နတ္မင္းၾကီးပဲ”လုိ႔ ၿပန္ေၿပာ ေတာ့ ၾကြက္မၾကီးခမ်ာ၊ ေတာင္ပုိ႔ေစာင္႔နတ္ၾကီး ဆီၿပန္ေၿပးရၿပန္တယ္္။ ဒီလုိနဲ႔ ေတာင္ပို႔ ေစာင္႔ နတ္မင္းၾကီးကို အက်ိဳးအၾကာင္းေၿပာၿပၿပန္ေတာ့ ေတာင္ဘုိ႔ေစာင္႔နတ္မင္းၾကီး ကလည္း၊
“ငါကတန္ခိုးၾကီးတာမွန္ေပမဲ႔ ငါထက္တန္ခိုးၾကီးသူ႐ွိေနေသးတယ္”၊ “ဘယ္ သူမ်ားလဲ အ႐ွင္နတ္မင္း” လုိ႔ ၾကြက္္ေမမၾကီးကၿပန္္ေမးေတာ့“ေအး ေဒၚၾကြက္ေရ က်ဳပ္ ဘယ္ေလာက္ပဲတန္ခုိးနဲ႔ ေတာင္ဘုိ႔ေတြကိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ထားလုပ္ထား၊ အဲဒီ ေတာင္ဘုိ႔ေတြကုိ ဟုိကေနဒီ၊ ဒီကေနဟုိ ဒုိးယုိေပါက္ေတြၿဖစ္သြားေအာင္ လွႈိင္ေခါင္း ေတြေဖာက္ႏုိင္တာ ဘယ္သူ႐ွိမွာတုန္း၊ က်ဳပ္ထက္တန္ခိုးသာတဲ႔ ခင္မ်ားတုိ႔ ၾကြက္ေတြပဲ ဗ်ာ”လုိ႔ ေၿပာလုိက္မွ၊

သမီးကညာအတြက္ လင္ေတာင္ေမာင္အ႐ွာထြက္တဲ႔ ေဒၚေဒၚ ၾကြက္လည္း နီးရက္နဲ႔ေ၀းၿဖစ္တာေလးနဲ႔ ၾကဳံရတာေပါ႔။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ဘယ္လုိ ပဲလင္ေတာ္ေမာင္ အ႐ွာထြက္ထြက္ ကိုကိုၾကြက္နဲ႔ပဲ လက္ဆက္ေပးစားလုိက္ရေတာ႔ တယ္ေလ။ ။
  
ဒါေၾကာင္႔ ညီမေလးကို ေၿပာခ်င္ပါတယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာ ႐ွိ တဲ႔အရာကို သတိမထားမိပဲ အေ၀းၾကီးကိုေမွ်ာ္ၾကည့္တတ္ပါတယ္၊ အဲဒီလုိ အေၿခေနမ်ိဳး နဲ႔ၾကဳံလာရင္ ဒီပုံၿပင္ေလးကိုသတိရပါေနာ္၊

   ေနာက္ၿပီး ညီမေလးငယ္ငယ္ကဆုိခဲ႔တဲ႔ မဂၤလာကဗ်ာေလးထဲကစာ ပိုဒ္ေလး တစ္ပိုဒ္ကိုလည္း ၿပန္႐ြတ္ၾကည္႔ေစခ်င္တယ္၊ အဲဒီစာပိုဒ္ေလးက“ေလာဘအပုိ လုိမ လိုက္နဲ႔ ကိုယ္ထုိက္တာနဲ႔ ေက်နပ္ေလ“ဆုိတာေလ၊ ပါဠိစာသားေလးပါမွတ္ထားခ်င္ ရင္ေတာ့ “သႏၱဳ႒ီ စ” တဲ႔ ညီမေလးေရ။ ။
  
ဒီကေန႔ကေနစၿပီး ညီမေလးမဂၤလာ႐ွိေသာေန႔မ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစ။ ။


ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

ညီမေလး ဖတ္ဖို႔ ( ၁)

 
ေငြနဲ႔လူ

ညီမေလးေရ ေငြနဲ႔လူဆိုတာ မပတ္ခ်င္လည္း ပတ္သက္ေနရတဲ႔အရာေလ၊ ေငြ႐ွိရင္
အရာရာၿဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ေတာင္ ဆုိထားၾကေသးတယ္မဟုတ္လား၊ ေနာက္ၿပီး ေငြကို “Money is second god” လုိ႔လဲေၿပာၾကေသးတယ္ေလ၊
အဓိပၸါယ္ကေတာ့ Money make everything ဆုိတဲ႔အဓိပၸါယ္ေပါ႔ ညီမေလးရယ္၊

ဒါေပမဲ႔ ညီမေလးသိေစခ်င္တယ္ ေနရာတကာမွာေငြနဲ႔ဖန္တီးတည္ေဆာက္ယူလုိ႔ မရတာေတြ႐ွိေနေသးတယ္ေလ၊ အဲဒါဘာေတြလဲဆုိရင္ ေစတနာတရားတုိ႔ ေမတၱာတ ရားတုိ႔ အၾကင္တရားစတာေတြေပါ႔၊
အဲဒီအရာေတြကို ေငြနဲ႔၀ယ္လုိ႔မရ ဖန္တီးလုိ႔မရဘူး ေလ၊ ဘာနဲ႔ဖန္တီးယူရသလဲဆုိရင္
ရင္ထဲက ေစတနာေတြ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ဖန္တီးယူ မွရတဲ႔အရာေတြေလ၊

ေနာက္ ေငြဆုိတာမီးနဲ႔တူတယ္လုိ႔ေၿပာၿပန္ရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး၊ ဘယ္လုိတူတာ လဲဆုိရင္
 မီးဆုိတာ သုံးတတ္ရင္ ကိုယ့္အတြက္အသုံး၀င္ၿပီးေဆးၿဖစ္ႏုိင္သလုိ မသုံး တတ္ၿပန္ရင္
ကုိယ့္ကိုယ္ေလာင္ကၽြမ္းမယ့္ ေဘးၿဖစ္ႏုိင္တာေလ၊
ဒါေၾကာင္႔ေငြေတြကို အက်ိဳး႐ွိသုံးေစခ်င္တယ္ ညီမေလးရယ္၊
ၿဖဳန္းပစ္တာမ်ိဳးမၿဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ၊

    ညီမေလးေရ ေငြဆုိတာလူကိုသာမက ဘာမွမသိနားမလည္တဲ႔တိရစၦာန္ရဲ႕ စိတ္ကိုေတာင္ေၿပာင္းလဲသြားႏုိင္တယ္ေလ၊
တစ္ခါက ၿမိဳ႕တံခါးအထြက္နားမွာ ပုတ္သင္ ညိဳေလးတစ္ေကာင္ေနတယ္ေလ၊ အဲဒီပုတ္သင္ညိဳေလးက ဘုရင္ၾကီးၿမိဳ႕ၿပင္ထြက္လုိ႔ ၿမိဳ႕တံခါးနားေရာက္လာတဲ႔ အခါ တုိင္းမွာ ၿမိဳ႕တံခါးေပၚကေန ဆင္းလာၿပီး ဦးခုိက္သတဲ႔ ၊ ဒါနဲ႔ ဘုရင္ၾကီးက သေဘာက်လုိ႔  ေငြဒဂၤါးေလးေဖာက္ၿပီး သူ႔လည္ပင္းကိုဆြဲေပးေစခဲ႔တယ္၊
ဒီလုိနဲ႔ ဘုရင္ၾကီးေနာက္တစ္ခါ ၿမိဳ႕အၿပင္ထြက္ဖုိ႔တံခါးနား ေရာက္လာေတာ႔ ပုတ္သင္ ညိဳေလးဟာ ေငြ႐ွိလုိ႔မာန္တက္ၿပီး ၿမိဳ႕တံခါးတုိင္ေပၚကဆင္းၿပီး ဦးမခ်ေတာ့ဘူးတဲ႔၊ ေငြေၾကာင္႔ ပုတ္သင္ညိဳေလး စိတ္ထားေၿပာင္းသြားတာေလ၊


ကဲညီမေလးေရ ေငြေၾကာင္႔လူမေၿပာနဲ႔ တိရစၦာန္ေတြေတာင္စိတ္ထားေၿပာင္းလဲ သြားတယ္ဆုိတဲ႔ သာဓကေလးေနာ္၊
တစ္ခ်ိဳ႕အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ႔ ညီအစ္ကိုိေမာင္ႏွမေတြလဲ ေငြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ စကားမ်ားၾက တရားရင္ဆုိင္ၾကရတာေတြ ႐ွိၾကတယ္မဟုတ္လား၊ ေငြဆုိတာမလုိအပ္ဘူးလုိ႔ မေၿပာလုိပါဘူး ဒါေပမဲ႔ ညီမေလးလုိအပ္တာနဲ႔ လုိခ်င္တာခြဲၿခားသတ္ မွတ္ၿပီး သုံးႏုိင္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္၊

အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဒီေငြေၾကာင္႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္အထင္မွားအၿမင္မွားၾကတာေတြ႐ွိတယ္ေလ၊ ေနာက္တစ္ခု ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲမေကာင္းမႈေတြ မတရားတာေတြလုပ္ထားတဲ႔သူၿဖစ္ေနပါေစ၊ ေငြမ်က္ ႏွာနဲ႔ဆုိ အားလုံးကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူေတာ္ေကာင္း လူၾကီးလူေကာင္းဆုိၿပီး စာရင္းသြင္းထားတတ္ၾကတယ္ေလ၊ ေငြမ်က္ႏွာေၾကာင္႔သူကို လူတုိင္းက သူအၿပစ္ေတြ မသိက်ိဳးကၽြံၿပဳေပမဲ႔ သူေသရင္ သူသြားရမဲ႔ေနရာက သူကုိမသိက်ိဳးကၽြံၿပဳမွာမဟုတ္ပါဘူး ညီမေလးရယ္၊

ဒါေၾကာင္႔ ေငြေနာက္လုိက္ၿပီးလဲ ဘ၀မပ်က္သင္႔သလုိ႔ ေငြေတြ႐ွိလုိ႔လည္း ကိုယ့္ ဘ၀ကိုကိုယ္ၿပန္ဖ်က္ဆီး တဲ႔သူမၿဖစ္ေစခ်င္ဘူးေလ၊ တကယ္လုိ႔ ညီမေလးမွာ ေငြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပူပန္စရာေတြစိတ္ညစ္စရာေတြ၀င္လာရင္ ပုတ္သင္ညိဳေလး အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္း သတိရလုိက္ပါေနာ္၊
ဒီလုိသတိရမိရင္ ညီမေလးရင္ထဲ အေၿဖတစ္ခုခု အလင္းတစ္စုံတစ္ရာ ေပၚလာပါလိမ္႔မယ္ကြယ္ ။ ။

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

Saturday, 11 August 2012

ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ဘယ္လုိ ၾကည္ညိဳလွဴဒါန္းမလဲ


ဒီတစ္ခါ စာဖတ္သူေတြကုိ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ၾကည္ညိဳတတ္ေစဖို႔ အေၾကာင္းေလး ေတြကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔ ေၿပာၿပရသလဲ ဆုိရင္ ကိုယ္ၾကည္ညိဳတဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္ ေတြအေၾကာင္းကုိ သိထားမွ ပုိၿပီး သဒၶါတရား တုိးပြားရမယ္မုိ႔လား၊ မၾကည္ညိဳတတ္္ရင္ ကုိယ္ပဲ အၿပစ္ေတြမ်ားေနမယ္ေပါ႔၊

ရဟန္းသံဃာနဲ႔ ဒကာဒကာမေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကုိင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမွီေနၾက ရတာပါ၊ အဲဒီလုိေနၾကတဲ႔ သူေတြမ်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပိုင္ဆုိင္ၾကတဲ႔ လုိက္နာရမဲ႔ က်င္႔၀တ္ေလးေတြကလဲ ရွိပါေသးတယ္၊ အဲဒါေတြက ဘာေတြလဲ ဆုိရင္္

အစဆုံး အေနနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕ က်င္႔၀တ္ေလးေတြကို အရင္ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊

(၁) ဒကာ ဒကာမေတြကို မေကာင္းတာေတြကို မၿပဳမိ မေၿပာမိ မက်င္႔မိေအာင္ တားၿမစ္ရမယ္၊

(၂) ဒကာ ဒကာမေတြကုိ ေကာင္းတာေတြကို ၿပဳမိ ေၿပာမိ က်င္႔မိေအာင္ ညႊန္ၾကားၿပသရမယ္၊

(၃) တရား ဓမၼအသစ္ေတြကို ေဟာေၿပာၿပသရမယ္၊

(၄) ဒကာ ဒကာမေတြ နာဖူးၿပီးသား တရားအေဟာင္းေတြကိုလဲ ထပ္မံေဟာေၿပာၿပသရမယ္၊

(၅) ဒကာ ဒကာမေတြကို အၿမဲတမ္းေမတၱာ ပုိ႔ေပးရမယ္၊ ။
ေၿပာၿပခဲ႔တာေတြကေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတြဘက္က လုိက္နာက်င္႔သုံးရမဲ႔ က်င္႔၀တ္ေလးေတြေပါ႔။

ရဟန္းသံဃာေတြမွာ က်င္႔၀တ္ရွိသလို ဒကာ ဒကာမေတြဘက္ကလဲ က်င္႔၀တ္ရွိပါေသးတယ္၊ အဲဒါေလးေတြကေတာ့-

(၁) ရဟန္းသံဃာေတြအေပၚမွာ ေမတၱာတရားထားရမယ္၊

(၂) ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္ကို ၿပဳစုၿဖည္႔က်င္႔ရမယ္၊

(၃) ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြအေပၚမွာ ခင္ခင္မင္မင္ ႏႈတ္ခ်ိဳသာယာစြာနဲ႔ေၿပာဆုိ ေလွ်ာက္ၾကား ဆက္ဆံရမယ္၊

(၄) ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို လုိအပ္တာရွိလွ်င္ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ အလွဴခံဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားထားရမယ္၊

(၅) မိမိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို လွဴဒါန္းရပါမယ္၊


           ေနာက္တစ္ထပ္တစ္ခါ ရဟန္းဆုိတဲ႔ အဓိပၸါယ္ေလးကို ရွင္းၿပပါဦးမယ္ ၊ရဟန္းဆုိတာ အရဟႏၱဆုိတဲ႔ ပါဠိစကားကေန ဆင္းသက္လာခဲ႔တာပါ၊ အစပထမေတာ႔ အရဟန္းလုိ႔ ေခၚဆုိေနၾကတယ္လုိ႔ယူဆမိပါတယ္၊ ေနာက္မွ ကာလၾကာၿမင္႔လာၿပီး ရဟန္းလုိ႔ ၿဖစ္လာတာပါ၊

 ဥပမာေၿပာၿပရရင္ ဒီကေန႔မႏၱေလးကုိ မန္းေလးလုိ႔ ေခၚဆုိလာသလုိၿဖစ္ မယ္လုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါတယ္၊ ၿမန္မာလုိ ေၿပာရရင္ေတာ႔ပူေဇာ္တာကုိ ခံယူထုိက္သူဆုိတဲ႔ သေဘာပါပဲ။

 ေနာက္ၿပီး  သံဃာဆုိတာကေတာ႔ ကုိယ္ေရာ စိတ္ေရာ ညီညြတ္တဲ႔အဖြဲ႕အစည္းကုိ ေခၚဆုိပါတယ္၊ တစ္ပါးတညး္တစ္ေယာက္တည္းကုိ သံဃာလုိ႔ မေခၚဆိုပါဘူး၊ စာဖတ္သူတုိ႔ ၾကားသိဘူးမွာပါ ရဟန္းခံတဲ႔ အခါ၊ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္ၾကတဲ႔ အခါေတြမွာ အနည္းဆုံး ရဟန္းေလးပါး ရွိမွ ကံေဆာင္ဖုိ႔ အဆင္ေၿပပါတယ္၊ေလးပါး မၿပည္႔ရင္ အဆင္မေၿပပါဘူး၊ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိေတာ႔ ရဟန္းေလးပါးရွိပါမွ သံဃာၿဖစ္လုိ႔ပါ၊

 ေၿပာခ်င္တာက တစ္ပါးတည္း တစ္ေယာက္တည္းဆုိရင္ သံဃာမဟုတ္ ပါဘူး၊ ရဟန္းပါ၊ ဒါေၾကာင္႔ ၿမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးကလည္းလွဴဒါန္းမႈၿပဳၾက တဲ႔အခါမွာ သံဃာကုိ  အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းဖုိ႔တုိက္တြန္းေဟာၾကားခဲ႔တာပါ၊ ကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ရဲ႕ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီကုိေတာင္ သံဃာကုိ အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းဖုိ႔ေဟာၾကားခဲ႔တာပါ၊ သံဃာကို အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းဖုိ႔ တုိက္တြန္းရတာကလည္း  သံဃာကုိ အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းရင္ အက်ိဳးေပးမ်ားလုိ႔ပါ။

သံဃာကို ၾကည္ညိဳမႈနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ၾကားဖူးတာေလး တစ္ခုၿပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္ပါတယ္၊ တစ္ခါက ဒကာတစ္ေယာက္က မစုိးရိမ္ဆဆရေတာ္ၾကီးကုိ“ ဆရာေတာ္ တပည္႔ေတာ္ကေတာ႔ လွဴတဲ႔အခါ ရဟန္းသံဃာကိုေရြးလွဴတယ္ဘုရား”လုိ႔ေလွ်ာက္ထားတယ္ဆုိပဲ၊

ဒီအခါ ဆရာေတာ္ၾကီး “ဒကာ ရဟန္းသံဃာဆိုတာ သီးပင္ စားပင္စုိက္ပ်ိဳးတဲ႔ လယ္ယာေျမနဲ႔တူတယ္၊ ဒကာေတြဒကာမေတြက ဥယ်ာဥ္မွဴးေတြနဲ႔ တူတယ္၊ အဲဒီေတာ႔ ကၽြမ္းက်င္တဲ႔ ဥယ်ာဥ္မွဴးဟာ ေျမမေရြးပါဘူး၊ ဘယ္ေနရာ စုိက္စုိက္ၿဖစ္ထြန္းတာပါပဲ“ လုိ႔ၿပန္လည္ မိန္႔သတဲ႔၊ ဆုိလုိတာက လွဴဒါန္းတဲ႔ေနရာမွာ အလွဴေပး အလွဴခံ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စင္ၾကယ္ေနရင္ အက်ိဳးတရားက အေပးသန္မွာပါ၊ 

ဒါေပမဲ႔ကုိယ္ကိုတုိင္ လိမၼာပါးနပ္တဲ႔ ဥယ်ာဥ္မွဴးၿဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေၿမမွာ စုိက္ပ်ိဳးပ်ိဳး အက်ိဳးေပးကေတာ႔အတုိင္းထက္လြန္ တံခြန္နဲ႔ဘုရားျဖစ္မွာပါ၊

ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ စာဖတ္သူရယ္ ဥယ်ာဥ္မွဴးေကာင္းေတြၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ၾကည္႔ၾကရေအာင္လား၊ ၊၊

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

Thursday, 9 August 2012

ဥပသကာ ဆုိတာ ဘယ္လုိလူကို ေခၚတာလဲ



ယေန႔ေခတ္တြင္ ဘာသာေရးကုိ အေလးေပးကာ လုပ္ေဆာင္လာေသာ ၀တ္အသင္းဖြဲ႔ မ်ား၊ ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမ်ား၊ တရာပြဲမ်ားကုိ ကမကထလုပ္ကာ ေစတနာ၀န္ထမ္း ဒကာမ်ား ဒကာမမ်ား လြန္စြာေပါမ်ားေလေနၿပီ၊ ၀မ္းသစရာပင္၊ ၾကိဳဆုိဂုဏ္ၿပဳစရာပင္၊ မႏၱေလးေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးမွာပင္ ဆြမ္းေလာင္းအသင္းေလးေတြ အစီအရီတစ္ေန႔တၿခား တုိးပြါးလာေနသည္၊ သာသနာေတာ္ၾကီးအ တြက္ အားတက္စရာပင္၊

 ေ႐ွးယခင္က သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကြမ္းအတြက္ ပင္ပန္းၾကရွာသည္၊ ယခု ပူပန္ေၾကာင္႔ၾကစရာမလုိေတာ႔ မိႈလုိေပါက္လာေနေသာ ဆြမ္းေလာင္းအသင္းမ်ားသုိ႔ သပိတ္ပိတ္ကာ ၾကြ႐ုံပင္၊ ရန္ကုန္ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတြင္လည္း ထုိနည္းႏွင္ႏွင္ပင္၊ သံဃာေတာ္အ႐ွင္ၿမတ္ေတြ မပူပင္မ ေၾကာင္႔ၾကရ၊ အပတ္စဥ္ဆြမ္းေလာင္းသင္းမ်ားသုိ႔ ၾကြလွ်င္အဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႕ၾကသည္၊ 

ထုိ႔ၿပင္ ၿပည္ပ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ေရာက္႐ွိေနေသာ ၿမန္မာလူငယ္မ်ားကလည္း အားက်မခံ အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးဖြဲ႕ကာ တရားပြဲမ်ားက်င္းပၾက၊ ကထိန္ခင္းၾကႏွင္႔ သူထက္ငါ သာသနာတာ၀န္ ဒကာဒကာမတုိ႔၏ တာ၀န္ ေတြကို ေက်ပြန္စြာထမ္း႐ြက္ၿပန္ သည္၊

          ထုိထုိကဲ႔သို႔ေသာ အဖြဲ႕အသီးသီးတြင္ တာ၀န္ထမ္း႐ြက္မႈၿပဳေနေသာ ဒကာဒကာမမ်ားအား ဥပါသကာ၏ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းမ်ားေၿပာၿပခ်င္ပါသည္၊ သိၿပီးသူမ်ားလည္း ႐ွိပါလိမ္႔မည္၊ သိၿပီးလွ်င္ နာဖူးထပ္မံဟု သေဘာထားေစခ်င္ပါသည္၊ မသိေသးလွ်င္မွတ္သားကာ မၿပတ္ပြားမ်ားကာ လုိက္နာ ေဆာင္႐ြက္ပါဟု တုိက္တြန္းစကား ဆုိလုိက္ခ်င္ပါ သည္၊ ဥပါသကာ၏ဂုဏ္အဂၤါမ်ားမွာ-


(၁) ရဟန္းသံဃာႏွင္႔ ေအးအတူပူအမွ်ၿဖစ္ရပါမည္၊
ဆုိလုိသည္မွာ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင္႔အတူအကြ သာသနာ႔တာ၀န္မ်ားကုိ အတူလက္တြဲကာေဆာင္ ႐ြက္ရမည္ကို ဆုိလုိပါသည္၊

(၂)တရားေတာ္ကိုသာလွ်င္ အေလးထားရပါမည္၊
ဆုိလုိသည္မွာ သာသနာေတာ္အလုပ္ကိုလုပ္လွ်င္ မည္သူ႔မ်က္ႏွာမွမၾကည္႔႔ပဲ တရားေသာနည္းလမ္း အတုိင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ထမ္း႐ြက္ရန္ၿဖစ္ပါသည္၊ “ဘုရားလူၾကီးမ်ား မနက္လင္းဘုရားမွ အိမ္ၿပန္လွ်င္ အထုတ္ၾကီးေတြနဲ႔”ဆုိတာမ်ဳိးမၿဖစ္ေစရပါ၊

(၃)မိမိမွာ႐ွိေသာ ပစၥည္းအင္အားေပၚမူတည္၍ လွဴဒါန္းမႈၿပဳရပါမည္၊
ဆုိလုိသည္မွာ ကိုယ္ႏုိင္ေသာ ပစၥည္း၀တၳဳကိုလွဴရပါမည္၊ နာမည္ၾကီးခ်င္၊ ဂုဏ္တက္ခ်င္မႈမ်ိဳးကို ေ႐ွ႕႐ႈ ကာပိုက္ဆံအရမ္းကုန္ေအာင္ ၊လူအထင္ၾကီးေအာင္ မလွဴရပါ၊

(၄)သာသနာေတာ္ၿမတ္ၾကီး တုိးတက္စည္ပင္ရန္ၾကိဳးစားအားထုတ္ရပါမည္၊
ဆုိလုိသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ မၿမဲတမ္းႏုိးၾကားေနရပါမည္၊ ဘုရားလူၾကီးအမည္ခံၿပီး၊ “မလုပ္မၿပဳတ္” သေဘာမ်ိဳးမလုပ္ရပါ၊ တကယ္သာသနာေတာ္အတြက္ အလုပ္လုပ္ရပါမည္၊

(၅) သာသနာေတာ္မွ ၿပင္ပပုဂၢဳိလ္မ်ားကို မဆည္းကပ္ မကုိးကြယ္ရပါ၊
ဆုိလုိသည္မွာ သာသာေတာ္၏ အလုပ္မ်ားကို ဦးစီးဦး႐ြက္ၿပဳလုပ္ေနၿပီး၊ နတ္၊ဘုိးေတာ္ မယ္ေတာ္၊ အၾကားအၿမင္မ်ားကို မကိုးကြယ္ရပါ၊

(၆)ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာ ေစာင္႔စည္းရပါမည္၊
ဆုိလုိသည္မွာ ကိုယ္ေရာႏႈတ္ေရာယဥ္ေက်းစြာ ေၿပာဆုိလုပ္ကိုင္ရပါမည္၊ ဘုရားလူၾကီး၊ ေဂါပက၊ ဆြမ္းေလာင္းအသင္း၊ ဗုဒၶဘာသာလူငယ္ အသင္း၀င္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနၿပီး ဆဲဆုိေနလွ်င္ ပတ္၀န္း က်င္အၿမင္တြင္ မတင္႔တယ္ႏုိင္ပါ၊

(၇)သင္႔တင္႔ညီညြတ္ေရးကုိ ေဆာင္႐ြက္ရပါမည္၊
ဆုိလုိသည္မွာ တစ္ခါတစ္ခါ အသင္းထဲတြင္ မညီညြတ္မႈမ်ားၿဖစ္တတ္ပါသည္၊ ထုိကဲ႔သုိ႔မၿဖစ္ေအာင္ ညီညြတ္ေရးကုိ အစဥ္ၿမဲအေလးေပး ေဆာင္႐ြက္ရပါမည္၊ “အစု႐ွိက မႈ႐ွိၿမဲမွာ ဓမၼတာတည္း“ ဆုိသည္ ကိုလည္း သေဘာေပါက္ထားရပါမည္၊

(၈)၀န္တုိစိတ္မရွိရပါ၊
ဆုိလုိသည္မွာ သာသာေတာ္အလုပ္ၾကီးကို လုပ္ကုိင္ေနၿပီး အၿခားသူမ်ား သ၀န္မတုိ ရပါ၊ ေမတၱာစိတ္၊ က႐ုဏာစိတ္ထားကာ လုပ္ကိုင္ေၿပာဆုိရပါမည္၊

(၉)ေကာက္က်စ္စင္းလဲမႈ မ႐ွိရပါ၊
ဆုိလုိသည္ ဘုရားပုိင္ေငြ၊ အသင္းအဖြဲ႕ပိုင္ဘ႑ာေငြမ်ားကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ စာရင္းထားရပါမည္၊

(၁၀)ရတနာသုံးပါးကို ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရပါမည္၊
ဤေနာက္ဆုံးအခ်က္သည္ အေရးၾကီးပါသည္၊ သာသနာေတာ္အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေနသူသည္ ရတ နာသုံးပါးကို ယုံၾကည္စြာကိုးကြယ္သူၿဖစ္လွ်င္ မမွန္မကန္လုပ္စရာ အေၾကာင္းမ႐ွိေတာ႔ပါ၊ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ရတနာသုံးပါးကုိ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရပါမည္၊ ရတနာသုံးပါး၏ဂုဏ္ကို အၿမဲ တမ္းအာ႐ုံၿပဳေနသၿဖင္႔ မွန္ကန္ေသာ စိတ္ထားၿဖင္႔ လုပ္ကိုင္ႏုိင္လိမ္႔မည္၊
 
စာဖတ္သူမ်ားလည္း ယခုအခ်ိန္မွစကာ ဥပါသကာအဂၤါ(၁၀)ပါးႏွင္႔ ၿပည္႔စုံႏုိင္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ ေကာင္းေတာင္းလုိက္ရပါသတည္း
 
ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

Monday, 6 August 2012

ဘုရား ပုထိုးေတြက ဘာေၾကာင္႔ ေရာင္ၿခည္လႊတ္သလဲ


“ဟုိဘက္႐ြာက ေပၚေတာ္မူဘုရားက ေရာင္ၿခည္ေတာ္ေတြလႊတ္လို႔”တဲ႔ ဒီလုိသတင္းမ်ိဳး ေကာလာဟာလမိ်ဳးကုိ ၿမန္မာၿပည္မွာ မၾကာခဏၾကားရတတပ္ပါသည္၊ ဘုရားေရာင္ၿခည္ ေတာ္လြတ္ တာနဲ႔ပတ္သတ္၍ စဥ္းစားမိလာသည္၊ 

ဘာေၾကာင္႔ဘုရားက ေရာင္ၿခည္ေတာ္လႊတ္တာလဲ၊ တန္ခိုး ၾကီးလုိ႔လား၊ ဘယ္လုိဘုရားေတြကေရာင္ၿခည္ေတာ္ လႊတ္တာလဲ၊ ဒီလုိစဥ္းစားေတြးေတာရင္း စာအုပ္ ေတြဖတ္မိရာကအေၿဖေတြ႔ခဲ႔သည္၊ ေတြ႔႐ွိထားေသာ အေၿဖေလးမ်ားအား ကုိယ္လုိသူလုိ မသိေသး ေသာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားမွ်ေ၀ခ်င္ေသာ ဆႏၵေလးၿဖစ္လာသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဤစာကုိ ေရးလုိက္ မိပါ သည္၊


          ဘာေၾကာင္႔ဘုရားေရာင္ၿခည္လႊတ္သလဲ၊
ဒီေမးခြန္းေလးကုိအရင္ေၿဖၾကည္႔ခ်င္ပါသည္၊ ေရာင္ၿခည္ေတာ္မ်ားဖူးၿမင္ရၿခင္းမွာ အခ်က္သုံးခ်က္ ေၾကာင္႔ဖူးေတြ႔ရႏုိင္ပါသည္၊

(၁)ရဟႏၱာတစ္ပါးပါးသည္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မမူမီ လူနတ္အမ်ားကို သနားေတာ္မူေသာ အားၿဖင္႔ သူမ႐ွိသည္႔ေနာက္ပုိင္းတြင္ ကုိသုိလ္ပြား၍ သဒၶါတရားတုိးပြားေစေသာငွါ၊“ငါ၏ အ႐ုိးဓာတ္ဌာပနာ ထားရာေစတီေတာ္မွ တန္ခိုးတမ်ိဳးမိ်ဳးထြက္ေပၚၿပသပါေစသတည္း” ဟု အဓိ႒ာန္ေတာ္မူတတ္ပါ သည္၊ထုိအဓိ႒ာန္ေတာ္မူခ်က္ေၾကာင္႔လည္း ေစတီေတာ္မွ ေရာင္ၿခည္ေတာ္စေသာ တန္းခုိးမ်ားထြက္ ေပၚတတ္ပါသည္၊


(၂) သာသနာေတာ္ၾကီးပြားတုိးတက္ေၾကာင္းကုိ လုိလားေသာနတ္တုိ႔သည္“ ေစတီ ေတာ္၀ယ္ တန္ခိုးၿပရလွ်င္ လူအမ်ားသည္ သာသနာေတာ္ကို ပုိ၍ၾကည္ညိဳၾကလိမ္႔မည္၊ ၾကည္ညိဳၾကလွ်င္ ၾကည္ညိုသူတုိ႔မွာကုုသုိလ္တရား ပြားမ်ားၾကလိမ္႔”ဟုေကာင္းၿမတ္ ေသာဆႏၵၿဖင္႔ တန္ခိုးမ်ားၿပတတ္ပါ သည္၊ ထုိသုိ႔နတ္မ်ား၏တန္ခုိးၿပမႈေၾကာင္႔ ေစတီ ေတာ္မွ တန္ခိုးၿပတတ္ပါသည္၊

(၃)သဒၶါတရားေကာင္းၾကေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသာ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတုိ႔သည္ ပန္း၊န႔ံသာ၊ အ၀တ္စ သည္ကို ေစတီေတာ္သုိ႔တင္လွဴ၍ ”တန္းခုိးတမိ်ဳးမိ်ဳးၿပပါေစသား” ဟု အဓိ႒ာတ္ၾက၏၊ ထုိသုိ႔သဒၶါ တရားထက္သန္သူတုိ႔၏ အဓိ႒ာန္ခ်က္ေၾကာင္႔လည္း ေစတီေတာ္မွ တန္ခိုးၿပတ္တတ္ပါသည္၊

ဤအခ်က္မ်ားကိုေထာက္လွ်င္ ဘုရာရဟႏၱာမ်ား အဓိ႒ာန္ခဲ႔ေသာေစတီသာလွ်င္ ေရာင္ၿခည္ေတာ္ လႊတ္ပါလိမ္႔မည္၊ သုိ႔မဟုတ္ နတ္မ်ားကတန္ခုိးၿပမႈႏွင္႔ သဒၶါအားၾကီးသူတုိ႔ အဓီ႒ာန္ၿပဳမွသာ ေရာင္ ၿခည္ေတာ္ထြက္ၿခင္းစေသာ တန္းခုိးတမ်ိဳးမ်ိဳးၿမင္ရႏုိင္ပါသည္၊
ႏုိ႔မဟုတ္လွ်င္ လံၾကဳတ္ေရာင္ၿခည္ေတာ္ေတြပဲ ၿဖစ္ႏုိင္ပါသည္၊၊

          ဖတ္ဖူးထားတာေလး ေဖာက္သည္ခ်ပါဦးမည္၊ တစ္ခါက ႐ြာတစ္႐ြာတြင္ ရဟႏၱာဟု နာမည္ၾကီး ေနေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး႐ွိ၏၊ ထိုနာမည္ၾကီးရဟႏၱာဘုန္းၾကီးကား ႐ြာအထက္က ေတာင္ကုန္းေပၚ မွ ေက်င္းတြင္သီတင္းသုံးေန၏။ ႐ြာမွလူအမ်ားကၾကည္သၿဖင္႔ ဆြမ္းစားလာပင္႔လွ်င္ “ဒကာတုိ႔ သြားႏွင္႔ၾက ဘုန္းၾကီးေနာက္က လုိက္ခဲ႔ပါမယ္“ဟု ေၿပာဆုိကာ ေ႐ွ႕မွ သြားႏွင္႔ခုိင္း၏၊ ဆရာေတာ္က သကၤန္း႐ုံကာ ေအးေအးေဆးေဆးေနခဲ႔၏၊ သုိ႔ေသာ္ ဒကာေတြမေရာက္ခင္ ဘုန္ၾကီးက ႐ြာအ၀င္ေပါက္ကို အရင္ေရာက္စၿမဲၿဖစ္ေန၏၊

 ထုိအေၾကာင္းကုိ ဒကာတစ္ေယာက္က စုံစမ္းေသာအခါ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ ဒကာေတြထက္ အရင္ေရာက္ေနၿခင္းမွာ ေက်ာင္းႏွင္႔ ႐ြာအၾကားေပါက္ေနေသာ ေညာင္မုတ္ဆိတ္ပင္ၾကီးမွ ေညာင္ၿမစ္ၾကီးကုိခုိဆင္းကာ အရင္ေရာက္ေနၿခင္းၿဖစ္ေနတာေတြ႔ရ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ထုိဘုန္းေတာ္ၾကီးကို ေညာင္ၿမစ္ရဟႏၱာဟု သမုတ္ၾကေတာ့၏၊ 

ယေန႔ေခတ္တြင္ ထုိကဲဲ႔သို႔ ေညာင္ၿမစ္ရဟႏၱာမ်ိဳးေတြ ဒုနဲ႔ေဒးေပါမ်ားလွ၏၊ ေကာလာဟာလမ်ားကလည္းေပါမ်ားေန၏၊ ေၾကာ္ ေအာင္ညာေပးေသာ ေၾကာ္ၿငာမ်ားကလည္းရွိေသး၏၊ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဘာေၾကာင္႔၊ ဘာအတြက္ ဘာၿပဳလုိ႔ေရာင္ၿခည္ေတာ္ လြတ္သည္ဆုိသည္ကုိ အထက္ပါ ေၿပာၿပခဲ႔ ေသာအေၾကာင္းတရားမ်ားၿဖင္႔ ခ်ိန္ထုိးကာစဥ္းစားဖုိ႔ေကာင္းပါသည္။

ေရာင္ၿခည္ေတာ္ ဘယ္ႏွစ္ပါးလဲ၊
ေရာင္ၿခည္ေတာ္ဆုိ၍ ေရာင္ၿခည္ေတာ္အေၾကာင္းကုိဆက္ေရးပါဦးမည္၊ ေရာင္ၿခည္ေတာ္သည္ ေၿခာက္ပါးရွိပါသည္၊ယင္းတုိ႔မွာ-

(၁)နီလေရာင္ၿခည္ေတာ္=ညိဳေမာင္းေသာနီလေရာင္ၿခည္ေတာ္သည္ ဘုရား႐ွင္၏ဆံ မုတ္ဆိတ္ေတာ္ ႏွင္႔ မ်က္လုံးေတာ္အတြင္းက မ်က္နက္၀န္းေတာ္တုိ႔မွ ညုိေသာေရာင္ၿခည္ေတာ္တုိ႔ ကြန္းၿမဴးေပၚထြက္ ပါသည္၊ ထုိ႔အတူပင္ အၿခားဘုရား႐ွင္၏ ညုိေသာကိုယ္အဂၤါအစိတ္အ ပုိင္းတုိ႔မွလည္း ညုိေသာေရာင္ ၿခည္ေတာ္တုိ႔ထြက္ေပၚ ကြန္႔ၿမဴးပါသည္၊ 

ထုိေရာင္ၿခည္ေတာ္ ထြက္ေပၚေသာအခါ နီလာေက်ာက္ ရတနာအဆင္း၊ ႐ြဲညိဳအဆင္း၊တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေသာ ဖဲပု၀ါညိဳအဆင္း၊ ၾကာညိဳပြင္႔ခ်ပ္အဆင္း ၊ၿမရတနာၿဖင္ၿပဳလုပ္ထားေသာ ယပ္ေတာင္အဆင္း စသည္ႏွင္႔တူစြာ အလြန္ၾကည္ႏူး ဖြယ္ေကာင္း ေသာ ညိဳညိဳေမွာင္ ေမွာင္အေရာင္တုိ႔သည္ ဘုရား႐ွင္၏ ၀ဲယာဘက္ႏွင္႔ အထက္ေအာက္၀န္းက်င္ တခြင္၌ အိမ္လုံး၊ ေတာင္လုံးခန္႔ေလာက္လည္ေကာင္း ထုိထက္ၾကီးမားစြာလည္းေကာင္း အႏွံ႔အ ၿပားကြန္႔ၿမဴးကာ အထူးက်က္သေရရွိပါသည္၊

(၂) ပီတေရာင္ၿခည္ေတာ္=၀ါေ႐ႊေသာပီတေရာင္ၿခည္ေတာ္သည္ ဘုရား႐ွင္၏ ကုိယ္အ ရည္ေတာ္ႏွင္႔ မ်က္လုံးေတာ္အထက္က မ်က္ခြံေတာ္တုိ႔မွ ၀ါ၀ါ၀င္း၀င္းေ႐ႊအဆင္းကဲ႔သုိ႔ ထြက္ ေတာ္မူပါသည္၊

ထုိပီတေရာင္ၿခည္ထြက္ေတာ္မူေသအခါ သိဂၤိေ႐ႊအဆင္း၊ ေ႐ႊၿပားေ႐ႊထည္အဆင္း၊ တသြင္သြင္စီး သြားေသာ ေ႐ႊရည္အဆင္း၊ေ႐ႊပန္းအဆင္းစသည္ႏွင္႔တူစြာ ဘုရား႐ွင္၏ ထက္ေအာက္၀ဲယာ အိမ္လုံး၊ ေတာင္လုံးခန္႔လည္းေကာင္း ထုိထက္ၾကီးမားကာလည္ေကာင္း အႏွံ႔အၿပားလူးလာေခါက္တုန္႔ ကြန္႔ၿမဴးၾကပါသည္၊

(၃)ၾသဒါတေရာင္ၿခည္ေတာ္=ၿဖဴေဖြးသန္႔စင္ေသာ ၾသဒါတေရာင္ၿခည္ေတာ္သည္  ဘုရား႐ွင္၏ အ သားေတာ္ အတြင္၌႐ွိေသာ အ႐ုိးေတာ္၊ အသြားေတာ္၊ မ်က္ၿဖဴေတာ္တုိ႔မွ လြန္စြာၿဖဴ၀င္းသန္႔စင္ေသာ ေရာင္ၿခည္ေတာ္တုိ႔သည္ ေငြအေရာင္၊ ေငြၿပားအေရာင္ စသည္ႏွင္႔တူစြာ အထက္ပါေရာင္ၿခည္ေတာ္ တုိ႔ကဲ႔သုိ႔ပင္ ဘုရား႐ွင္၏ ထက္ေအာက္၀ဲယာစုံဆန္က ကြန္႔ၿမဴးေပၚ ထြက္ၾကပါသည္၊

(၄)ေလာဟိတေရာင္ၿခည္ေတာ္= နီေထြးေသာေလာဟိတေရာင္ၿခည္ေတာ္သည္ ဘုရား႐ွင္၏ ကုိယ္ ေရေတာ္အတြင္းက အသားေတာ္အေသြးေတာ္ႏွင္႔ ႏႈတ္ခမ္းေတာ္စသည္႔ နီေထြးေသာ အရပ္တုိ႔မွ ကမၺလာနီအဆင္း၊ သႏၱာရတနာအဆင္း၊ ၾကာနီပြင္႔အဆင္း၊ ပတၱၿမားယပ္အဆင္းစသည္တုိ႔ႏွင္႔တူစြာ ဘုရား႐ွင္၏ ထက္ေအာက္၀ဲယာ အထက္ပါ ေရာင္ၿခည္ေတာ္ တုိ႔ကဲ႔သုိ႔ ကြန္႔ၿမဴးေပၚထြက္ၾကပါသည္၊  

(၅)မဥၨိ႒ေရာင္ၿခည္ေတာ္= ေမာင္းေသာအဆင္း႐ွိေသာေရာင္ၿခည္ေတာ္သည္ ဘုရား႐ွင္၏ အ၀ါဖက္ လည္းမက် အနီရင္႔ဖက္လည္းမက် နီနီက်င္က်င္၀ါက်င္႔က်င္႔႐ွိေသာ ကုိယ္အဂၤါအရပ္ရပ္မွ အ၀ါရင္႔ ပန္းေရာင္ပုံစံ အနီႏုပန္းေရာင္ပုံစံ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေသာ ေရာင္ၿခည္ေတာ္တုိ႔သည္ ဘုရား႐ွင္၏ ထက္ေအာက္၀ဲယာ အထက္ပါ ေရာင္ၿခည္ေတာ္တုိ႔ နည္းတူစြာ ကြန္႔ၿမဴးၾကပါသည္၊

(၆)ပဘႆရေရာင္ၿခည္ေတာ္= ၿပိဳးၿပိဳးၿပက္ၿပက္ထြက္ေသာ ေရာင္ၿခည္သည္ ဘုရား႐ွင္၏ခႏၶာကုိယ္မွ အထူးတလည္ထြက္ေပၚေသာ ေရာင္ၿခည္ေတာ္မဟုတ္ပါ၊ ယခင္ထြက္ေပၚၿပီးေသာေရာင္ၿခည္ေတာ္ တုိ႔ ေပါင္းစပ္မိရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာေရာင္ၿခည္ေတာ္ၿဖစ္ပါသည္၊ 

ထြက္ေတာ္မူပုံထူးၿခားေသာေၾကာင္႔ ေရာင္ၿခည္ေတာ္တစ္ပါးအၿဖစ္ေရတြက္ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္၊
ေၿပာၿပခဲ႔သလုိပင္ ေရာင္ၿခည္ေတာ္တုိ႔သည္ ဘုရာ႐ွင္၏ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတုိ႔မွ အတြင္းစိတ္ ေတာ္၏သန္႔႐ွင္းမႈေၾကာင္႔ တန္ခုိးေတာ္အစြမ္းၿဖင္႔ထြက္ေပၚလာၿခင္းၿဖစ္ပါသည္၊ 

ဘုရားဆင္းတု ၊ပုထိုး မ်ားကို လေရာင္ မီးေရာင္ဟပ္သၿဖင္႔ေပၚထြက္လာေသာ အေရာင္မ်ိဳးမ်ားမဟုတ္ၾကပါ၊ သုိ႔ၿဖစ္ပါ၍ စာဖတ္သူလည္း ေရာင္ၿခည္ေတာ္လႊတ္မႈႏွင္႔စပ္လွ်င္း၍ စဥ္းစာႏုိင္ေလာက္ၿပီးဟုယူဆမိပါသည္၊၊
ေနာက္မ်ား ေရာင္ၿခည္ေတာ္လႊတ္တယ္ေၾကာ္ၿငာတုိင္း သြားမ၀ုိင္းမိပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလိုက္ရ ပါသတည္း။ ။

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)

 

ကႏၵီၿမိဳ႔ေလးသုိ႔ တစ္ေခါက္



ကႏၵီၿမိဳ႕ကုိေရာက္ေတာ့ေန၀င္စၿပဳေနၿပီ၊ မနက္(၈း၃၀)ေလာက္ကတည္းက ကိုလံဘုိမ ကုဋရာမၿမန္မာေက်ာင္းကထြက္ခဲ႔တာေစာေပမဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကဘုရားေတြလည္း ၀င္ဖူးေမွ်ာ္ၿဖစ္ေနေသးေတာ့ ကႏၵီအ၀င္ကေနာက္က်ေနၿခင္းၿဖစ္သည္၊ ဒါေပမဲ႔ တည္းရမဲ႔ ၿမန္မာေက်ာင္းနဲ႔ စြယ္ေတာ္ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူရာစြယ္ေတာ္တုိက္ကအနီးေလးမို႔ ၿမန္မာ ေက်ာင္းသုိ႔ေရာက္ၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္နားကာ စြယ္ေတာ္တိုက္ဆီးသြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ ၾကဖုိ႔ၿပင္ရသည္၊
   
    စြယ္ေတာ္တုိက္ေရာက္ေတာ့ဘုရားဖူးလာသူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တုိးေနသည္
ညပုိင္းစြယ္ေတာ္တုိက္ဖြင္႔ခ်ိန္အကိုက္လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကလုိ႔ထင္သည္ ႏုိင္ငံၿခားခရီး ေတြပါ တုိးမေပါက္ေအာင္မ်ားေနတာေတြ႔ရသည္၊ စြယ္ေတာ္ကိန္း၀ပ္ရာေနရာကုိေရာက္ ဖုိ႔ တံတုိင္းအထပ္ထပ္ အေစာင္႔အလီလီကုိေက်ာ္ၿဖတ္ရသည္၊ အေစာင္႔ေတြမ်ားၿပားေန ၿခင္းမွာ တၿခားေၾကာင္႔မဟုတ္ တမီးက်ားသူပုန္မ်ားက မၾကာခဏလာေရာက္ဘုန္း ေဖာက္ခြဲေသာေၾကာင္႔ ယခုလုိမ်ားၿပားေနတယ္ဆုိတာသိရသည္၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွာ ေတာ႔ စြယ္ေတာ္သည္သူတုိ႔အတြက္ အသည္းအသက္ၿဖစ္သည္၊ သီရိလကၤာလူမ်ိဳးတုိင္း က သူတုိ႔စြယ္ေတာ္ကို သူတုိ႔ရဲ႕ဘ႑ာတုိက္ၾကိးဟုတင္စားေၿပာဆိုၾကသည္၊ ထုိသုိ႔ေၿပာ ဆုိၿခင္းမွာေတာ္ေတာ္မွန္ကန္ပါသည္၊ စြယ္ေတာ္ကိုလာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ေသာဘုရားဖူး မ်ားထံမွ ေဒၚလာမ်ားစြာႏွင္႔ ေ႐ႊအေၿမာက္အမ်ားပင္ ႏွစ္စဥ္၀င္ေရာက္ေနသည္၊
   
    စြယ္ေတာ္သည္ သီရိလကၤလာသုိ႔အိႏၵိယႏိုင္ငံမွေရာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္၊ စြယ္ ေတာ္ဆုိသည္မွာ တၿခားမဟုတ္ၿမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္တစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္၊ၿမတ္စြာ ဘုရားသည္ မဟာသကၠရာဇ္(၁၄၈)ႏွစ္ ကဆုန္လၿပည္႔ အဂၤါေန႔တြင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ ေတာ္မူခဲ႔သည္၊ ကဆုန္လၿပည့္ေက်ာ္(၅)ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ႐ုပ္ကလာပ္ေတာ္ကို ေတာ္ေဇာဓာတ္ေလာင္ေစခဲ႔သည္၊ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္သည္ဆုိသည္မွာ မီးသၿဂၤိဳဟ္ ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္၊ ၿမတ္စြာဘုရား႐ွင္မုိ႔ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေတာ္မူသည္ဟု သုံးႏႈန္းထား ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္၊
   
ထုိသုိ႔ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ေနေတာ္မူစဥ္မွာပင္ အဂၢသာ၀က အ႐ွင္သာရိပုတၱရာ ၏တပည္႔ ရဟႏၱာအ႐ွင္ေခမာသည္ စႏၵကူးနံ႔သာထင္းပုံထဲမွ လက္၀ဲေအာက္စြယ္ ေတာ္ကို တန္ခုိးေတာ္ၿဖင္႔ယူေဆာင္ကာ ကလိဂၤတိုင္းမွ ၿဗဟၼဒတ္ဘုရင္အားပုိ႔ေပးခဲ႔ဖူးပါ သည္၊ ထိုအခ်ိန္မွစကာ  ကလိဂၤတုိင္းတြင္ ၿမတ္စြာဘုရားစြယ္ေတာ္ၿမတ္ကုိ သားစဥ္ေၿမး ဆက္ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ခဲ႔ၾကသည္၊ သားစဥ္ေၿမးဆက္ အသက္ထက္ပူေဇာ္ခဲ႔ေသာ္လည္း ဂုဟသိ၀မင္းလက္ထက္မွာ ၿပႆနာနဲ႔ၾကဳံၾကရသည္၊ ခီရဓာရမင္းရဲ႕တူေတာ္မ်ားနဲ႔ ဂုဟသိ၀မင္းသည္ အၾကိမ္ၾကိမ္စစ္တုိက္ေနရသည္၊ စစ္တုိက္ပါမ်ား၍ ေနာက္ဆုံးတြင္  တပ္အင္းအားလူအင္အာခ်ိနဲ႔လာသည္၊ သုိ႔ၿဖစ္၍ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္စစ္ခ်ီကာနီးတြင္ သမီးေတာ္ေဟမမာလာႏွင္႔တူေတာ္ဒႏၵကုမာရ ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔အား အကယ္၍ ငါ စစ္ဆုံး ႐ႈံးသြားလွ်င္ စြယ္ေတာ္ကို သီဟုိဠ္ကၽြန္းသုိ႔လွ်ိဳ႕၀ွက္ကာပင္႔ေဆာင္သြားၾကဖုိ႔မွာၾကားခဲ႔ သည္၊ စစ္တုိက္ေသာအခါ အမွန္ပင္ဂုဟသိ၀မင္းစစ္႐ႈံးေလသည္၊ သုိ႔ၿဖစ္၍ ဂုဟသိ၀ မင္း၏သမီးတာ္ႏွင္႔သမက္ေတာ္တုိ႔သည္ စြယ္ေတာ္ကိုပင္႔ေဆာင္ကာ သီဟုိဠ္သုိ႔ထြက္ ေၿပးတိမ္းေ႐ွာင္ခဲ႔သည္၊
   
    ထုိအခိ်န္ကသီဟုိဠ္ကၽြန္းတြင္ မဟာေသနမင္းၾကီးနတ္႐ြာစံၿပီးၿဖစ္သၿဖင္႔ သား ေတာ္ကိတၱိသိရီေမဃ၀ဏမင္းနန္းတက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ၿဖစ္ေလသည္၊ မင္းၾကီး သည္ စြယ္ေတာ္အား စြယ္ေတာ္တုိက္ၾကီးေဆာက္လုပ္ကာ အထူးတလယ္ကုိးကြယ္ ေလသည္၊ ယခုအခါ ၄င္းစြယ္ေတာ္တုိက္အေဟာင္းသည္ အႏုရာဓၿမိဳ႕ထူပါ႐ုံေစတီ ေတာ္၏အေ႐ွ႕ဘက္တြင္ တည္႐ွိေနေသးသည္၊ သီဟုိဠ္တြင္ ကိတၱိသီရိေမဃ၀ဏမင္း မွ ဓမၼပါလမင္းတုိင္ေအာင္ မင္းဆက္ေပါင္း(၁၀၀)ေက်ာ္႐ွိခဲ႔ေလသည္၊ မင္းမ်ားသည္ တစ္ေနရာတည္းတစ္ၿမိဳ႕ထဲတြင္ နန္းစံၾကသည္မဟုတ္ပါ၊ ၿမန္မာႏုိင္ငံမွ မင္းမ်ားကဲ႔သုိ႔ ပုဂံ၊ ၿမင္းစုိင္း၊ ပင္းယ အင္း၀၊ အမရပူရ၊ မႏၱေလးစသည္ၿဖင္႔ ေၿပာင္းေ႐ြ႕ကာ စံေတာ္မူၾကသလုိပင္ အလွ်င္းသင္႔ရာၿမိဳ႕မွာ နန္းစိုက္ၾကသည္၊ သီဟုိဠ္မင္းမ်ားလည္း ထုိကဲ႔သုိ႔လွည္႔လည္နန္းစုိက္ေလရာ ေနာက္ဆုံးမင္းဆက္သည္ ကႏၵိၿမိဳ႕တြင္နန္းစိုက္ခဲ႔ သည္၊ ဘုရင္မင္းမ်ားသည္ မိမိတုိ႔နန္းစိုက္ရာၿမိဳ႕သို႔ စြယ္ေတာ္ကိုပါတပါတည္းပင္႔သြား ေလ႔႐ွိၾကသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင္႔ပင္ ယခုအခါ စြယ္ေတာ္ၿမတ္ သည္ကႏၵီၿမိဳ႕တြင္ကိန္း၀ပ္ေန ၿခင္းၿဖစ္သည္၊
   
ကႏၵီၿမိဳ႕သည္ ကိုလံဘုိၿမိဳ႕ထက္ ရာသီဥတုမွ်တသည္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္သန႔္႐ွင္းသည္၊ ၿမန္မာႏုိင္က ၿပင္ဦးလြင္ႏွင္႔အနည္းငယ္ဆင္သည္၊ လမ္းေတြကေတာ႔ ကိုလံဘုိ လုိပင္က်ဥ္းေနေသးသည္၊ ကႏၵီတြင္ႏုိင္ငံၿခားသားမ်ား ေတာ္ေတာ္ေတြ႔ရသည္၊ စြယ္ ေတာ္ၿမတ္ကိန္း၀ပ္တဲ႔ၿမိဳ႕ၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ဘုရားဖူးဧည္႔ေတြမၿပတ္သြားလာေနတာေတြ႔ ေနရသည္၊

ညပိုင္းမွာစြယ္ေတာ္ကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၿပီးၿမန္မာေက်ာင္းကိုၿပန္လည္အနားယူ ၾကသည္၊ ၿမန္မာေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္းသီးတင္းသုံးေန သည္၊ ေက်ာင္းသားလည္းသူ၊ ကိုရင္လည္းသူ၊ ဦးဇင္းလည္းသူ၊ဘုန္းၾကီးလည္းသူပဲ ၿဖစ္ေနသည္၊ ၿမန္မာေက်ာင္း၏ထူးၿခားခ်က္မွာ စြယ္ေတာ္တုိက္နဲ႔နီးသၿဖင္႔ ဘုရားဖူးလာ သူ အမ်ားအၿပားမ်ားေက်ာင္းသို႔လာေရာက္တည္းခုိၾကသည္၊ ေက်ာင္းတုိက္ကလည္း က်ယ္သၿဖင္႔ ေနထုိင္တည္းခုိရတာအဆင္ေၿပသည္၊ ေနာက္တစ္ရက္မနက္တြင္ ေစာ ေစာအိပ္ယာမွထကာ စြယ္ေတာ္ကိုတစ္ေခါက္ထပ္၀င္ဖူးၾကၿပန္သည္၊

မနက္(၇း၃၀)ခြဲတြင္ စြယ္ေတာ္ၿမတ္ကိုဖူးေမွ်ာ္အၿပီး ကႏၵီၿမိဳ႕ေလးကိုအေပၚစီးမွၿမင္ရ ေသာေနရာဆီမွ တစ္ၿမိဳ႕လုံး႐ႈခင္းကိုသြားေရာက္ၾကည္႔ၾကသည္၊ ထုိေနရာမွကႏၵီၿမိဳ႕ ေလးၿမိဳ႕ေလးကိုရဲ႕ လွပတဲ႔႐ႈခင္းကို တစ္၀ၾကီးေငးေမာႏုိင္သည္ ၿမိဳ႕ေလး႐ႈခင္းကုိေခတၱ
ေငးေမာၿပီး  ထုိေနရာမွကႏၵီကိုအၿပီးပုိင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ကာ လၻက္စုိက္ခင္းေတြေပါမ်ားတဲ႔ ႐ွမ္းကုန္းၿမင္႔နဲ႔တူတဲ႔လမ္းေဘးေနရာေလးေတြကိုၿဖတ္ေက်ာ္ကာစိတၱလပဗၺေတာင္ရွိရာ ဆီသုိ႔ ကားေလးကိုခ်ီတက္ေစခဲ႔ေလသည္။ ။

စြယ္ေတာ္တုိက္ေရွ႕ ၿမင္ကြင္း

စြယ္ေတာ္လာဖူးၾကသူမ်ား

သီရိလကၤာ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါး သီလေပးေနပုံ

ၿမိဳ႔ေဟာင္းတစ္ေနရာ

စြယ္ေတာ္တုိက္အတြင္း စည္ေတာ္တီးမ်ား

စြယ္ေတာ္ဖူးရန္ေစာင္႔ေနသူမ်ား

တစ္ေနရာတြင္  စြယ္ေတာ္ကို အာရုံၿပဳ ရွိခုိးေနသူမ်ား

ဆီမီး ပူေဇာ္ေနသူမ်ား

စြယ္ေတာ္တုိက္သုိ႔ အသြား

Saturday, 4 August 2012

ကႏၷီကမၼ႒ာန္းနည္း အစ စိတၱလ ပဗၺတ ေတာင္သုိ႔ တစ္ေခါက္

ကႏၵီၿမိဳ႕ံရဲ႔ အေ၀းက ရႈခင္းေလး

လမ္းခရီး တစ္ေနရာမွာ

လၻက္ခင္းေတြနဲ႔ နု၀ရေအလိယာ

စိတၱလေတာင္ တစ္ေနရာ

ရဟႏၱာေတြ သီတင္းသုံးသြားတဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ရာ

ေတာင္တက္လမ္းေလး တစ္ေနရာ

ေတာင္ေပၚတစ္ေနရာမွာ တရားရွာ

ခရိးတစ္ေထာက္က ၿမိဳ႔ကေလးရဲ႔ အလွ

ေရတံခြန္မွာ

ေတာင္ေပၚမွာ ညေန၀င္တေရာရီအလွအပ



ကန္ေရၿပင္ နဲ႔ ဘုရားေစတီ

နံနက္ခင္း ေ၀လီေ၀လင္း အလွ


ကႏၵီၿမိဳ႕ၿမန္မာေက်ာင္းမွာ အာ႐ုံဆြမ္းဘုန္းၿပီး တစ္ေထာက္နားခဲ႔ေသာ ဘုရားဖူး ရီးစဥ္ကို စတင္ၾကပါတယ္၊ ညကဖူးေမွ်ာ္လုိ႔မဝခဲ႔တဲ႔ ဓာတ္ေတာ္တုိက္ဆီကို ဝင္ေရာက္ ဦးတုိက္ၾကေတာ့၊ မနက္ခင္းမွာလည္း စြယ္ေတာ္တုိ္က္မွာ ဘုရားဖူးလာသူေတြစည္ ကားေနပါတယ္၊ အဖြဲ႕လုိက္ေတြ၊ တစ္ေယာက္တည္းသမားေတြ အစုံစုံေတြ႕ေနရပါ တယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆီမီးပူေဇာ္လာၾကပါတယ္၊ ဆီမီးဆုိတဲ႔အတိုင္း တကယ္ဆီနဲ႔ပူေဇာ္တာပါ သီရိလကၤာက ဘုရားတုိင္းမွာ အဲဒီလုိဆီမီးပူေဇာ္ဖုိ႔ ေနရာေတြ စနစ္တက်လုပ္ေပးထား ပါတယ္၊ ဘုရားကတစ္ေနရာ၊ ဆီမီးပူးေဇာ္တဲ႔ေနရာက တစ္ေနရာပါ၊ စြယ္ေတာ္တုိက္ကို တစ္ပတ္လွည့္လည္ပူေဇာ္ၿပီး ၿပန္ထြက္ခဲ႔ပါတယ္၊

   
ကားဆရာမစၥတာဆုတတ္က စာေရးသူတို႔ကို ကႏၵီၿမိဳ႕ရဲ႕ အလွဆုံး႐ႈခင္းကိုၾကည့္ ဖုိ႔ ၿမိဳ႕ရဲ႕အၿမင္႔ဆုံးတစ္ေနရာကို ကားနဲ႔ေမာင္းေခၚေဆာင္သြားပါတယ္၊ သူေခၚသြားတဲ႔ ေနရာကေန ကႏၵီၿမိဳ႕ၾကီးကို ဆီးၾကည္႔လုိက္တာ၊ ပန္ခ်ီေရးထားတဲ႔အလား ကႏၵီဟာလွပ ေနပါတယ္။ စြယ္ေတာ္တုိက္နဲ႔ အနီးကေရကန္၊ ၿမိဳ႕ရဲ႕ေရာင္စုံတိုက္ေလးေတြက ပန္းခ်ီ ႐ႈံးေလာက္ပါတယ္၊ တစ္ခါ ႐ႈခင္းၾကည့္တဲ႔ေနရာကေန ကားေလးကိုဆက္လက္ေမာင္းခဲ႔ ပါတယ္၊ တေၿဖးေၿဖးေတာင္ကုန္းေတြေပၚကုိပတ္ၿပီး ေမာင္းတက္လာတာကို သတိထား မိပါတယ္၊ ကားလမ္းေဘးပတ္လည္မွာ ထင္း႐ႈးပင္ေတြ အစီအရီေပါက္ေနတာေတြ႕ရပါ တယ္၊ တေၿဖးေၿဖးကားေလးဟာ တိမ္ဆုိင္ေတြနဲ႔ ထိလုိနီးပါးေတာင္ကုန္းေတြဆီေရာက္ လာပါတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားကလည္း ေအးစၿပဳလာပါတယ္၊ ေနရာေလးက ရာေရးသူတုိ႔ၿမန္မာႏုိင္ငံက ၿပင္ဦးလြင္လမ္းကို တက္ေနတာနဲ႔ဆင္ဆင္တူပါတယ္၊



တေၿဖးေၿဖးနဲ႔ သီရိလကၤာရဲ႕နာမည္ၾကီး green tee ေတြထြက္တဲ႔ Nuwara Eliya ကိုေရာက္လာပါတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္တခြင္လုံး ေတာင္ကုန္းေတြေပၚမွာ လၻက္စုိက္ခင္း ေတြပဲမင္းမူေနပါတယ္၊ ဒီစုိက္ခင္းေတြဟာ အဂၤလိပ္အုပ္စုိးစဥ္က စတင္ခဲ႔တယ္လုိ႔လဲ သိရပါတယ္၊ ခုေတာ့ ၿပည္ပကုိတင္ပို႔ၿပီး ႏွစ္စဥ္ၿပည္ပဝင္ေငြ႐ွာေပးေနပါတယ္၊

ဒီေနရာမွာ greentea စက္႐ုံၾကီးလည္းတည္ေဆာက္ထားပါတယ္၊ စက္႐ုံအနားမွာ green tea အေရာင္းဆုိင္နဲ႔ လၻက္ရည္ဆုိ႐ွိပါတယ္၊ ဆုိင္နဲ႔စက္႐ုံဟာ ေတာင္ကုန္းေလး ေပၚမွာတည္ထားေတာ့ ေအာက္ကိုလွမ္းၾကည့္ရင္ ေရတံခြန္ေလးေတြစီးေနတာကို စိတ္ အပန္းေၿပ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္၊ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႕လည္း လၻည္ဆုိင္မွာ သီရိလကၤာရဲ႕နာ မည္ၾကီး greentea ကိုေသာက္ၾကပါေသးတယ္၊ အရသာကဖန္ဖန္ုမို႔ ၿမန္မာလွ်ာနဲ႔ေတာ့ သိပ္အ ဆင္မေၿပပါဘူး။



Greenteaေသာက္ ခတၱနားကာ စက္႐ုံထဲဝင္ၾကည့္ၿပီး စိတၱလပဗၺတေတာင္႐ွိရာ ကို ခရီးဆက္ၾကရပါတယ္၊ စိတၱလပဗၺတေတာင္က သီရိလကၤာရဲ႕အေ႐ွ႕ေတာင္ဘက္မွာ ႐ွိတဲ႔မဟာၿမိဳင္ေတာၾကီးပါ၊ တစ္ကူးတကသက္သက္သြားရတဲ႔ ေဒသပါ၊ ခုစာေရးသူတုိ႔ အဖြဲ႕မွာ ကႏၷီေၿမဇင္းေတာရဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ ဆႏၵေၾကာင္႔ သြားရတာၿဖစ္ပါတယ္၊

သက္သက္မသြားရင္ေရာက္ဖုိ႔အလွမ္းေဝးတဲ႔ေဒသတစ္ခုပါ၊  ကားေလးကပုံမွန္ ေမာင္းလာရာမွာ ေရတံခြန္အၾကီးၾကီးတစ္ခုနားကိုေရာက္လာပါတယ္၊ နာမည္ကိုလွမ္း ၾကည့္လိုိက္ေတာ့ RAWANA ELLA water fall လို႔ေရးထားတာေတြ႕ရပါတယ္၊



ေရတံ ခြန္ၾကီးက အၿမင္႔ၾကီးကေနစီးက်ေနတာဟာ အရမ္းၾကည့္ေကာင္းပါတယ္၊ ေရတံခြန္ၾကီး နားမွာ ခဏေခတၱလွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ကားေပၚၿပန္တက္ကာ ခရီးဆက္ခဲ႔ပါတယ္၊ တစ္ ၿမိဳ႕ဝင္ တစ္ၿမိဳ႕ထြက္နဲ႔ ေမာင္းလာခဲ႔တာ စိတၱလပဗၺတေတာင္နဲနီးလာပါတယ္၊ ကားလမ္း ကေတာလမ္းၿဖစ္လာၿပီး ၾကမ္းလာပါတယ္၊ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း လူေနအိမ္ေတြ က်ဲလာတာသတိထားမိပါတယ္၊ အရင္ကဒီေနရမွာ တမီက်ားသူပုန္ေတြေၿခကုတ္ယူ ထားခဲ႔လုိ႔ တုိက္ပြဲေတြၿဖစ္ထားတာ ခုထက္တုိင္ မီေလာင္ထားတဲ႔ေနရာေတြ၊ မီးစြဲထားတဲ႔ ေတာင္ကုန္းေတြဟာ မေၿပာင္းမလဲ႐ွိေနပါေသးတယ္။ တစ္ေၿဖးေၿဖး ေတာကနက္လာ အေစာင္႔ေတြ႐ွိတဲ႔ ဂိတ္ေတြကိုေက်ာ္လာၿပီး စိတၱလေတာင္နဲ႔နီးလာပါတယ္၊ နီးေပမဲ႔ မုိး က႐ြာထားေတာ႔ ကားကုိစိတ္႐ွိလက္႐ွိေမာင္းလုိ႔မရပါဘူး၊ ကားလမ္းကလဲေၿမ သားလမ္း ၿဖစ္တာေၾကာင္႔ ထိန္းေမာင္းေနရပါတယ္၊



လမ္းေဘးပတ္လည္မွာ ကားမီးေရာင္ေအာက္မွာ ေ႐ႊသမင္းေလးေတြေၿပးေနတာ ေတြ႕ေနပါတယ္၊ လမ္းေပၚမွာတစ္ခ်က္ခ်က္ၿဖတ္ေၿပးတဲ႔ ယုံေလးေတြ၊ ပတပ္ေလးေတြ ကိုလဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္၊ တစ္ေနရာမွာ ကားလမ္းကေမာင္းလုိ႔ၿဖစ္မၿဖစ္ ဆင္ၿပီးေရအ တိမ္အနက္ကိုစမ္းရာမွာ မိေက်ာင္းၾကီးတစ္ေကာင္ ကားလမ္းေပၚေမးတင္ေနတာေတြ႕ ပါတယ္၊ ေတာကနက္လာတဲ႔အတြက္ ေတာေကာင္မိ်ဳးစုံရဲ႕အသံေတြကိုလည္း ၾကားေန ရပါတယ္၊ သီရိလကၤာအစိုးရကလည္း ဒိေနရာကုိ အမ်ိဳးသားဥယ်ာဥ္သတ္မွတ္ၿပီး ေဘးမဲ႔ေတာလုပ္ထားတာမုိ႔ ေတာေကာင္ေတြဟာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလာ ေနပါ တယ္၊



ဒီလုိနဲ႔ ကားေလးက ည(၆)ေလာက္မွာ စိတၱလပဗၺေတာင္ေၿခရင္းက ေက်ာင္းဆီ ကုိေရာက္လာပါတယ္၊ ေတာရေက်ာင္းမုိ႔ ခမ္းခမ္းနားမဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္တာ တက္ တက္စင္ေအာင္လြဲပါတယ္၊ ေတာရေက်ာင္းက သီရီလကၤာအစုိးရအသစ္က ေဆာက္ လွဴထားတာမုိ႔ ေဟာ္တယ္ၾကီးတစ္မွ်ခမ္းနားပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ညေရာက္ေတာ့ ၿခင္ ေထာင္မပါပဲ အိပ္ရတာမုိ႔ ၿခင္ေတြက ေလယဥ္ပ်ံေတြစစ္ေရးေလ႔က်င္႔ေနသလားမွတ္ရ ေလာက္ေအာင္ တစ္ဝီဝီတက်ီက်ီနဲ႔ အိပ္ရခက္ပါတယ္၊ ေအာက္ကၿခင္ဒုကၡေပး၊ ေက်ာင္းေခါင္မုိးေပၚက ေမ်ာက္ေတြက တဝုန္းဝုန္းတဒုန္းဒုန္းနဲ႔ လွည္႔ပတ္ေၿပးေနလုိ႔ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရပဲ မုိးလင္းခဲ႔ပါတယ္၊



မနက္မုိးလင္းေတာ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းမွာ စိတၱလေတာင္ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔အတူ အာ႐ုံဘုန္းေပးပါတယ္၊ ၿပီးတာနဲ႔ စာေရးသူတုိ႔ အဖြဲဲ႕လဲေတာင္ေပၚကိုတက္ခဲ႔ၾကပါတယ္၊ ေတာင္ေၿခရင္းမွာ ေ႐ွးေခတ္ကာကဝဏၰတိႆမင္းလွဴဒါန္းထားတဲ႔ (B.C) ႏွစ္ရာစုက ေက်ာင္းေတာ္ရာအေဟာင္းေတြေတြ႕ရသည္၊ စိတၱလေတာင္ေတာၾကီးထဲေရာက္ေန ကတည္းက လုိ္င္းၿပန္သြားတဲ႔ဖုန္းလုိ္င္းက ေတာင္ထိပ္ေရာက္မွ ဆက္သြယ္လုိ႔ရ ေတာ့ တယ္္၊



ေတာင္ေပၚမွာ ဘုရားအားဦးခ်ကာ ကႏၷီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား ကႏၷီနည္းအ တုိင္းတရားေပးခုိင္းၿပီး (၁၅) မိနစ္ခန္႔တရားထုိင္ကာ ပူေဇာ္ခဲ႔ၾကတယ္၊



ေ႐ွးေ႐ွးက ရဟႏၱာအ႐ွင္ၿမတ္ၾကီေတြသီတင္းသုံးရာ စိတၱလေတာင္ဟာ တိတ္ ဆိတ္ေအးခ်မ္းေနတယ္၊ ေမ်ာက္ေတြ၊ ေ႐ႊသမင္ေတြ၊ ဆင္ေတြ၊ ဥေဒါင္းေတြစတဲ႔ ေတာေကာင္ေတြလဲေပါလွတယ္၊ ေတာင္ေပၚတက္လမ္းမွာလဲ ဆင္ရဲ႕မစင္ေတြမၾကာ မၾကာေတြ႕ေနရပါတယ္၊ ဥေဒါင္းေတြကေနတာကုိလဲ  မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ခဏခဏၿမင္ ေနရပါတယ္။



ရဟႏၱာအ႐ွင္ၿမတ္ၾကီးေတြတရား အားထုတ္သြားတဲ႔ လႈိင္ဂူေတြလည္း အစီအရီ ေတြ႕ၿမင္ရပါတယ္၊ ဘီစီတစ္ရာစု ဝါလဂမ္ဘမင္းအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကေတာ့ ဒီေနရေဒသမွာ ရဟန္းေတာ္ေပါင္း (၁၂၀၀၀) သီတင္းသုံးခဲ႔ဘူးတယ္လုိ႔လည္း သိရပါတယ္၊



ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔ တပည့္ႏွစ္ပါးသုံးပါးသီတင္းသုံးေနတာပဲ ေတြ႕ရပါ ေတာ့တယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ေနလည္ေန႔ဆြမ္းဘုန္းေပးအၿပီးမွာ စိတၱလေတာင္ကေနခြာခဲ႔ပါေတာ့ တယ္၊



စိတၱပဗၺေတာင္ၾကီးနဲ႔ ေတာေက်ာင္းၾကီးကေတာ့ ေ႐ွးယခင္ကလိုပဲ ေအးေဆးၿငိမ္ သက္ေနၿပီး က်ရစ္ေနခဲ႔ပါေတာ့တယ္၊

ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)



ကုိးကား=  သီဟုိဠ္ေခတ္ စံေတာ္ဝင္အရိယာမ်ား(ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလႈိင္)
    ကႏၷီကမၼ႒ာန္း အားထုတ္နည္း ( အ႐ွင္ကုသလသာမိ)