ဒီတစ္ခါ စာဖတ္သူေတြကုိ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ၾကည္ညိဳတတ္ေစဖို႔ အေၾကာင္းေလး
ေတြကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊ ဘာၿဖစ္လို႔ ေၿပာၿပရသလဲ ဆုိရင္ ကိုယ္ၾကည္ညိဳတဲ႔
ရဟန္းသံဃာေတာ္ ေတြအေၾကာင္းကုိ သိထားမွ ပုိၿပီး သဒၶါတရား တုိးပြားရမယ္မုိ႔လား၊
မၾကည္ညိဳတတ္္ရင္ ကုိယ္ပဲ အၿပစ္ေတြမ်ားေနမယ္ေပါ႔၊
ရဟန္းသံဃာနဲ႔ ဒကာဒကာမေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကုိင္းကၽြန္းမွီ
ကၽြန္းကိုင္းမွီေနၾက ရတာပါ၊ အဲဒီလုိေနၾကတဲ႔ သူေတြမ်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပိုင္ဆုိင္ၾကတဲ႔ လုိက္နာရမဲ႔ က်င္႔၀တ္ေလးေတြကလဲ ရွိပါေသးတယ္၊
အဲဒါေတြက ဘာေတြလဲ ဆုိရင္္
အစဆုံး အေနနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕ က်င္႔၀တ္ေလးေတြကို အရင္ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊
(၁) ဒကာ ဒကာမေတြကို မေကာင္းတာေတြကို မၿပဳမိ မေၿပာမိ မက်င္႔မိေအာင္
တားၿမစ္ရမယ္၊
(၂) ဒကာ ဒကာမေတြကုိ ေကာင္းတာေတြကို ၿပဳမိ ေၿပာမိ က်င္႔မိေအာင္
ညႊန္ၾကားၿပသရမယ္၊
(၃) တရား ဓမၼအသစ္ေတြကို ေဟာေၿပာၿပသရမယ္၊
(၄) ဒကာ ဒကာမေတြ နာဖူးၿပီးသား တရားအေဟာင္းေတြကိုလဲ ထပ္မံေဟာေၿပာၿပသရမယ္၊
(၅) ဒကာ ဒကာမေတြကို အၿမဲတမ္းေမတၱာ ပုိ႔ေပးရမယ္၊ ။
ေၿပာၿပခဲ႔တာေတြကေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတြဘက္က လုိက္နာက်င္႔သုံးရမဲ႔
က်င္႔၀တ္ေလးေတြေပါ႔။
ရဟန္းသံဃာေတြမွာ က်င္႔၀တ္ရွိသလို ဒကာ ဒကာမေတြဘက္ကလဲ က်င္႔၀တ္ရွိပါေသးတယ္၊
အဲဒါေလးေတြကေတာ့-
(၁) ရဟန္းသံဃာေတြအေပၚမွာ ေမတၱာတရားထားရမယ္၊
(၂) ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္ကို ၿပဳစုၿဖည္႔က်င္႔ရမယ္၊
(၃) ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြအေပၚမွာ ခင္ခင္မင္မင္ ႏႈတ္ခ်ိဳသာယာစြာနဲ႔ေၿပာဆုိ ေလွ်ာက္ၾကား
ဆက္ဆံရမယ္၊
(၄) ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို လုိအပ္တာရွိလွ်င္ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔အညီ အလွဴခံဖုိ႔
ဖိတ္ၾကားထားရမယ္၊
(၅) မိမိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို လွဴဒါန္းရပါမယ္၊
ေနာက္တစ္ထပ္တစ္ခါ ရဟန္းဆုိတဲ႔ အဓိပၸါယ္ေလးကို
ရွင္းၿပပါဦးမယ္ ၊ရဟန္းဆုိတာ အရဟႏၱဆုိတဲ႔ ပါဠိစကားကေန ဆင္းသက္လာခဲ႔တာပါ၊
အစပထမေတာ႔ အရဟန္းလုိ႔ ေခၚဆုိေနၾကတယ္လုိ႔ယူဆမိပါတယ္၊ ေနာက္မွ ကာလၾကာၿမင္႔လာၿပီး
ရဟန္းလုိ႔ ၿဖစ္လာတာပါ၊
ဥပမာေၿပာၿပရရင္ ဒီကေန႔မႏၱေလးကုိ မန္းေလးလုိ႔
ေခၚဆုိလာသလုိၿဖစ္ မယ္လုိ႔ ယူဆႏုိင္ပါတယ္၊ ၿမန္မာလုိ ေၿပာရရင္ေတာ႔ပူေဇာ္တာကုိ
ခံယူထုိက္သူဆုိတဲ႔ သေဘာပါပဲ။
ေနာက္ၿပီး သံဃာဆုိတာကေတာ႔ ကုိယ္ေရာ စိတ္ေရာ
ညီညြတ္တဲ႔အဖြဲ႕အစည္းကုိ ေခၚဆုိပါတယ္၊ တစ္ပါးတညး္တစ္ေယာက္တည္းကုိ သံဃာလုိ႔
မေခၚဆိုပါဘူး၊ စာဖတ္သူတုိ႔ ၾကားသိဘူးမွာပါ ရဟန္းခံတဲ႔ အခါ၊ကမၼ၀ါ ရြတ္ဖတ္ၾကတဲ႔
အခါေတြမွာ အနည္းဆုံး ရဟန္းေလးပါး ရွိမွ ကံေဆာင္ဖုိ႔ အဆင္ေၿပပါတယ္၊ေလးပါး မၿပည္႔ရင္
အဆင္မေၿပပါဘူး၊ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိေတာ႔ ရဟန္းေလးပါးရွိပါမွ သံဃာၿဖစ္လုိ႔ပါ၊
ေၿပာခ်င္တာက
တစ္ပါးတည္း တစ္ေယာက္တည္းဆုိရင္ သံဃာမဟုတ္ ပါဘူး၊ ရဟန္းပါ၊ ဒါေၾကာင္႔
ၿမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးကလည္းလွဴဒါန္းမႈၿပဳၾက တဲ႔အခါမွာ သံဃာကုိ
အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းဖုိ႔တုိက္တြန္းေဟာၾကားခဲ႔တာပါ၊ ကုိယ္ေတာ္ၿမတ္ရဲ႕ မိေထြးေတာ္
ေဂါတမီကုိေတာင္ သံဃာကုိ အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းဖုိ႔ေဟာၾကားခဲ႔တာပါ၊ သံဃာကို
အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းဖုိ႔ တုိက္တြန္းရတာကလည္း သံဃာကုိ
အာရုံၿပဳလွဴဒါန္းရင္ အက်ိဳးေပးမ်ားလုိ႔ပါ။
သံဃာကို
ၾကည္ညိဳမႈနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ၾကားဖူးတာေလး တစ္ခုၿပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္ပါတယ္၊ တစ္ခါက
ဒကာတစ္ေယာက္က မစုိးရိမ္ဆဆရေတာ္ၾကီးကုိ“ ဆရာေတာ္ တပည္႔ေတာ္ကေတာ႔ လွဴတဲ႔အခါ
ရဟန္းသံဃာကိုေရြးလွဴတယ္ဘုရား”လုိ႔ေလွ်ာက္ထားတယ္ဆုိပဲ၊
ဒီအခါ ဆရာေတာ္ၾကီး
“ဒကာ ရဟန္းသံဃာဆိုတာ သီးပင္ စားပင္စုိက္ပ်ိဳးတဲ႔ လယ္ယာေျမနဲ႔တူတယ္၊ ဒကာေတြဒကာမေတြက
ဥယ်ာဥ္မွဴးေတြနဲ႔ တူတယ္၊ အဲဒီေတာ႔ ကၽြမ္းက်င္တဲ႔ ဥယ်ာဥ္မွဴးဟာ ေျမမေရြးပါဘူး၊ ဘယ္ေနရာ
စုိက္စုိက္ၿဖစ္ထြန္းတာပါပဲ“ လုိ႔ၿပန္လည္ မိန္႔သတဲ႔၊ ဆုိလုိတာက လွဴဒါန္းတဲ႔ေနရာမွာ
အလွဴေပး အလွဴခံ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စင္ၾကယ္ေနရင္ အက်ိဳးတရားက အေပးသန္မွာပါ၊
ဒါေပမဲ႔ကုိယ္ကိုတုိင္ လိမၼာပါးနပ္တဲ႔ ဥယ်ာဥ္မွဴးၿဖစ္ေနရင္ ဘယ္ေၿမမွာ
စုိက္ပ်ိဳးပ်ိဳး အက်ိဳးေပးကေတာ႔အတုိင္းထက္လြန္ တံခြန္နဲ႔ဘုရားျဖစ္မွာပါ၊
ဒါေၾကာင္႔မုိ႔
စာဖတ္သူရယ္ ဥယ်ာဥ္မွဴးေကာင္းေတြၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ၾကည္႔ၾကရေအာင္လား၊ ၊၊
ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)
No comments:
Post a Comment