ေခါင္းစဥ္က ညီမေလးဖတ္ဖုိ႔လုိ႔ ေပးထားေတာ့ ညီေလးေတြက ေမးၾကပါတယ္၊ ညီေလးဖတ္ဖုိ႔ မေရးဘူးလားေပါ႔၊ ခုဒီစာရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကလဲ ညီမေလးဖတ္ဖို႔လုိ႔ ေပးထား ၿပန္ေတာ့ ညီေလးေတြက ေစာေၾကာၾကဦးမွာပါ၊ အဲဒီလုိေစာေၾကာၾကမဲ႔ ညီေလးေတြကို အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခုေလးနဲ႔ ေၿဖ႐ွင္းၿပလိုက္ပါမယ္၊ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး၊ ေရးၿပတာေလး ဖတ္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ ညီေလးေတြလည္း သေဘာေပါက္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္။
အၿဖစ္အပ်က္ေလးက ဒီလုိပါ တစ္ခါမႏၱေလးၿမိဳ႕က စာသင္တုိက္ၾကီး တစ္တုိက္မွာ စာသင္ေနတဲ႔ ဦးဇင္းေလးဦးသုတဆုိတာ ႐ွိပါတယ္၊ ဦးသုတက မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ထုံးစံ အတိုင္း ဆြမ္းခံအိမ္ေတြနဲ႔ အရမ္းကိုရင္းႏွီးၿပီး မိသားစုေတြလုိခင္ေနပါတယ္၊
ဦးသုတတစ္ႏွစ္ကုန္လုိ႔ စာေမးပြဲေတြေၿဖၿပီးရင္ သူ႔ဇာတိရပ္႐ြာကိုၿပန္ပါတယ္၊ အဲဒီလိုၿပန္တဲ႔အခါ သူ႔ရဲ႕ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြက ခရီးစရိတ္နဲ႔ လုိအပ္တဲ႔လက္ေဆာင္ ေတြ ဝိုင္းဝန္းလွဴဒါန္းၾကပါတယ္၊ ဦးသုတကလည္း စာဝါေတြၿပန္ဖြင္႔လုိ႔ သူ႔ဇာတိ႐ြာ ကေန ၿပန္လာရင္လည္း သူ႔ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြတစ္ေပြ႕ တစ္ ပုိက္နဲ႔ ၿပန္လာတတ္ပါတယ္၊ဒါဟာေရႊမႏၱေလးက စားသင္သားကိုယ္ေတာ္ေလး ေတြနဲ႔ ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြရဲ႕ ေမတၱာသေကၤတေလးေတြဆိုရင္လည္းမမွားပါဘူး၊
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေတာ့ ဦးသုတက သူ႔႐ြာမွာထြက္တဲ႔ သနပ္ခါးေတြကို သယ္လာပါ တယ္၊ မႏၱေလးေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဆြမ္းခံအိမ္ေတြကို လုိက္ေဝပါတယ္၊ လုိက္ေဝရင္း ေဒၚႏုတုိ႔အိိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚႏုရယ္ ေဒၚႏုအမ်ိဳးသားဒကာၾကီးရယ္ အိမ္မွာ႐ွိေနၾကပါ တယ္၊ ဒကာၾကီးက သနပ္ခါးေတြလက္ေဆာင္ေပးတာၿမင္ေတာ့၊
“ကုိယ္ေတာ္က မ်က္ႏွာလုိက္တယ္ေနာ္၊ ဒကာမၾကီးအတြက္ပဲ သနပ္ခါးလက္ ေဆာင္ပါတယ္၊ ဒကာၾကီအတြက္ၾကေတာ့ ဘာမွမပါပါလား ”လုိ႔ ေလွ်ာက္လုိက္ေတာ့
ဦးသုတကလည္း ရင္းႏွီးေနေတာ့ ဒကာၾကီးကို ဗြင္းဗြင္းနဲ႔ ႐ွင္း႐ွင္းပဲ
“ဒကာၾကီးကလည္း ဒကာမၾကီးကို သနပ္ခါးေပးတယ္ဆုိတာ ဒကာၾကီးအတြက္ေပါ႔ဗ် ”လုိ႔ေၿပာလုိက္ေတာ့မွ၊ ဒကာၾကီးလည္း “တင္းပါးတင္းပါး”ဆုိၿပီးၿငိမ္သြားပါေတာ့တယ္၊
ခုလည္း ဒီလုိပါပဲ ညီမေလးေတြအတြက္ေရးတယ္ဆုိတာ ညီမေလးေတြလိမ္မာ ယဥ္ေက်းေအာင္လုိ႔ပါ၊ ညီမေလးေတြလိမ္မာယဥ္ေက်းရင္ ညီေလးေတြလဲ လိမ္မာယဥ္ေက်းမွာေပါ႔၊ စကားပုံေလးေတာင္႐ွိတယ္မုိ႔လား၊ ”အေမေၿပာေတာ့ တစ္လ၊ မယားေၿပာေတာ့ တစ္ည”ဆုိတာေလ၊ ညီမေလးေတြလိမ္မာခဲ႔ရင္ ညီမေလးေတြက ညီေလးေတြကို ၿပန္လည္းလမ္းညႊန္ၾကမွာပါ၊
ဒီလုိလမ္းညႊန္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဝိသာခါဆုိတဲ႔ ေက်ာင္းအမၾကီးအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေၿပာခ်င္ပါတယ္၊ ဝိသာခါဆိုတာ သာသနာနယ္ပယ္မွာေတာ့ မသိသူမ႐ွိ ေလာက္ေအာင္နာမည္ၾကီးတာပါ၊ အနာထပိန္သူေဌးတုိ႔ နာမည္ၾကီးသလုိ ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးကလည္း နာမည္ၾကီးတာေပါ႔၊ ေက်ာင္းအမၾကီးဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရယ္၊ အရမ္းလွ အရမ္းေခ်ာတယ္ဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရယ္က ဟုိးေလးေက်ာ္ေနတာ၊ အသက္ၾကီး တာေတာင္ ေၿမးေတြနဲ႔ အလွကယွဥ္လုိ႔ရေနေသးတာေလ၊
ဒါတင္မက ဝိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးဟာ (၇)ႏွစ္အ႐ြယ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေသာတာပန္ ၿဖစ္ခဲ႔ေသးဆုိေတာ့ သူမရဲ႕ဥာဏ္ပညာအေနအထားကလည္း အမ်ားတကာ အားက်စရာပါ၊၊ ဒါေပမဲ႔ သူရတဲ႔ေယာက်္ားက ဘာသာၿခားၿဖစ္ေနတယ္၊ ရခါစမွာ ဝိသာခါဟာ အလွဴဒါနေတြ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင္႔မရ႐ွာဘူး၊ ဆြမ္းေလာင္းခ်င္တာလဲ ေလာင္းခြင္႔မရ႐ွာဘူး၊
ေနာက္ဆုံးမွာ ေယာကၡမနဲ႔ အတုိက္အခံအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီးမွ ဆြမ္းေလာင္းရ၊ ၿမတ္ စြာဘုရားတရားကို နာယူရတာပါ၊ ေယာက်္ားနဲ႔ ေယာကၡမကိုလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေတြ ၿဖစ္ေအာင္ စည္း႐ုံးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္၊
ဒါဟာေၿပာရရင္ ဝိသာခါလိမ္မာလုိ႔ပါ၊ ခုေခတ္ညီမေလးေတြေရာ ဝိသာခါလုိ လိမ္မာႏုိင္ပါ့မလား၊ “ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတာ ကိုယ္ကသူ႔ကိုလႊမ္းမုိးႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္ ၾကိဳးစား၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူလႊမ္းမုိးတာကို ကိုယ္ကခံရတတ္တာပါ”၊
ကုိယ္မသိတဲ႔ ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္တဲ႔ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္မွာ ေနထုိင္ဖုိ႔၊ ႐ွင္သန္ဖုိ႔ဆုိတာ အရမ္းခက္ခဲတာပါ၊ တကယ္တမ္းေၿပာရရင္ မိန္းမသားေတြဟာ အမ်ားအားၿဖင္႔ စိတ္ထားႏုပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳတယ္ဆုိတာလဲ ကုိယ့္ရဲ႕အားကိုးရာတစ္ခုအေနနဲ႔ ၿပဳၾကတာမ်ားပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳလိုက္တယ္ဆုိ တာ ဘဝကို အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ရတာနဲ႔တူပါတယ္၊ ႐ႈံးမလား ၿမတ္မလားဆုိတာ ရင္တမမနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားေနရတာပါ၊ ေနာက္တစ္ခါ ေလွ်ာက္ရတဲ႔လမ္းကလည္း တစ္ေယာက္ တည္းတစ္စိတ္တည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ႏွစ္ကိုယ္တစ္စိတ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္အိပ္မက္ ဘဝကို အတူတူေက်ာ္ၿဖတ္ၾကရတာပါ၊
ၿမန္မာစကားပုံမွာေတာ့“အိမ္ေထာင္ဦး ဘုရားတည္၊ ေဆးမင္ေရစုတ္ထုိး ဤသုံး မ်ိဳးခ်က္မပိုင္ ေနာင္ၿပင္ႏုိင္ ခက္လိမ္႔အမ်ိဳး”လုိ႔ ဆုိ႐ုိးၿပဳထားပါတယ္၊ ဘုရားတည္တာ၊ ေဆးမင္ေၾကာင္စုတ္ထုိုးတာ၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳတာေတြဟာ ေနာင္အခါလက္ထဲေရာက္ လာၿပီးမွ ဟင္႔အင္း မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ၿပင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရမ္းခက္ခဲတဲ႔အလုပ္ပါ၊ ကြဲခ်င္လုိ႔လဲ အဆင္မေၿပ ကြာခ်င္လုိ႔လည္းၿမန္မာလူမႈပတ္ဝန္က်င္အရ အမ်ားႏွာ ေခါင္း႐ႈတ္ၾကမဲ႔ အလုပ္ၾကီးပါ၊
ဒါေၾကာင္႔ ညီမေလးမ်ားကိုေၿပာခ်င္ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳမယ္ဆုိရင္ သူကကိုယ္နဲ႔ အၾကိဳက္စ႐ုိက္ ဝါသနာ ဘာသာ လူမ်ိဳးတူရဲ႕လားဆုိတာ ေသခ်ားေ႐ြးခ်ယ္ပါ၊
“ေ႐ႊအေၾကာင္း ဖေယာင္းမွသိ လူအေၾကာင္း ေပါင္းၾကည္႔မွသိ”ဆုိေပမဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္သူ အေၾကာင္းကုိ အတူမေပါင္းခင္ အိမ္ေထာင္မၾကခင္ကတည္းက သိေအာင္လုပ္ထားရ မွာပါ၊ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္သူရီးစားထားတယ္ဆုိတာကလဲ အဲဒီလုိေလ႔လာခ်ိန္ အကဲခတ္ ခ်ိန္ရေအာင္လုိ႔ ထားရတာပါ၊ သမီးရီးစားဘဝမွာ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တာ၊ ပန္းၿခံသြားတာစတဲ႔ အရာေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္မကုန္သင္႔ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္၊ သူ႔အေၾကာင္းကုိယ့္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိ ေအာင္ေလ႔လာသင္႔ပါတယ္၊
ဒီေနရာမွာ စကားစပ္မိလုိ႔ သူ႔အေၾကာင္းကိုယ့္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိပဲ အိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ႔တဲ႔ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿဖစ္ကိုေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊ အၿဖစ္အပ်က္ က ေတာင္ဒဂုံက အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံတစ္႐ုံမွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႔တာပါ၊ အဲဒီစက္႐ုံက သီရိလကၤာက ကုလားေတြပုိင္တာပါ၊ မန္ေနဂ်ာကလည္းကုလား အေရးပါတဲ႔အလုပ္သမားေတြကလည္း ကုလားေတြပါ၊ သူတို႔က ကုလားေတြဆုိေပမဲ႔ သီရိလကၤာကၿဖစ္တဲ႔ အတြက္ ဗုဒၶဘာသာကုလားလူမ်ိဳးေတြပါ၊
အဲဒီသူတုိ႔အဖြဲ႕ထဲမွာ ဘာသာၿခားaကုလား ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါလာပါတယ္၊ ပါလာေပမဲ႔ သူဟာ ဘာသာၿခားဆုိတာကို သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းေတာင္မသိပါဘူး၊ ဒီလုိနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ စက္႐ုံကညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အဲဒီညီမေလးက သူ႔အမ်ိဳးသားကို ဘာသာၿခားမွန္းမသိပါဘူး၊
ေနာက္ကေလးေတြရမွ ကေလးေတြကို ဘာသာၿခားထဲသြင္းဖို႔ စည္း႐ုံးမွ သူမ ေယာက်္ားဟာ ဘာသာၿခားဆုိတာသိပါသတဲ႔၊ ကဲညီမေလးေရ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ၊
ဝိသာခါလုိ ကို္ယ့္ကကုိယ္ဘာသာဘက္ပါေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရင္ေတာ္ေသးတယ္၊ အစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ၊ သူ႔ဘက္လုိက္ရေအာင္ကလဲ သူဘာသာ နဲ႔ကိုယ္ဘာသာက မုိးနဲ႔ေၿမ ဆီနဲ႔ေရေလ၊
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ညီမေလးရယ္ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာတာဆုိတာလုိ အစကတည္း ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားပါလုိ႔ အၾကံေပးခ်င္တာပါပဲကြယ္။ ။
( ညီမေလးေတြအတြက္ ဘာသာၿခားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေရးေပးပါဦးဆုိတဲ႔ ညီေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ၊)
အၿဖစ္အပ်က္ေလးက ဒီလုိပါ တစ္ခါမႏၱေလးၿမိဳ႕က စာသင္တုိက္ၾကီး တစ္တုိက္မွာ စာသင္ေနတဲ႔ ဦးဇင္းေလးဦးသုတဆုိတာ ႐ွိပါတယ္၊ ဦးသုတက မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ထုံးစံ အတိုင္း ဆြမ္းခံအိမ္ေတြနဲ႔ အရမ္းကိုရင္းႏွီးၿပီး မိသားစုေတြလုိခင္ေနပါတယ္၊
ဦးသုတတစ္ႏွစ္ကုန္လုိ႔ စာေမးပြဲေတြေၿဖၿပီးရင္ သူ႔ဇာတိရပ္႐ြာကိုၿပန္ပါတယ္၊ အဲဒီလိုၿပန္တဲ႔အခါ သူ႔ရဲ႕ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြက ခရီးစရိတ္နဲ႔ လုိအပ္တဲ႔လက္ေဆာင္ ေတြ ဝိုင္းဝန္းလွဴဒါန္းၾကပါတယ္၊ ဦးသုတကလည္း စာဝါေတြၿပန္ဖြင္႔လုိ႔ သူ႔ဇာတိ႐ြာ ကေန ၿပန္လာရင္လည္း သူ႔ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြတစ္ေပြ႕ တစ္ ပုိက္နဲ႔ ၿပန္လာတတ္ပါတယ္၊ဒါဟာေရႊမႏၱေလးက စားသင္သားကိုယ္ေတာ္ေလး ေတြနဲ႔ ဆြမ္းဒကာဒကာမေတြရဲ႕ ေမတၱာသေကၤတေလးေတြဆိုရင္လည္းမမွားပါဘူး၊
ဒီလုိနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေတာ့ ဦးသုတက သူ႔႐ြာမွာထြက္တဲ႔ သနပ္ခါးေတြကို သယ္လာပါ တယ္၊ မႏၱေလးေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဆြမ္းခံအိမ္ေတြကို လုိက္ေဝပါတယ္၊ လုိက္ေဝရင္း ေဒၚႏုတုိ႔အိိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚႏုရယ္ ေဒၚႏုအမ်ိဳးသားဒကာၾကီးရယ္ အိမ္မွာ႐ွိေနၾကပါ တယ္၊ ဒကာၾကီးက သနပ္ခါးေတြလက္ေဆာင္ေပးတာၿမင္ေတာ့၊
“ကုိယ္ေတာ္က မ်က္ႏွာလုိက္တယ္ေနာ္၊ ဒကာမၾကီးအတြက္ပဲ သနပ္ခါးလက္ ေဆာင္ပါတယ္၊ ဒကာၾကီအတြက္ၾကေတာ့ ဘာမွမပါပါလား ”လုိ႔ ေလွ်ာက္လုိက္ေတာ့
ဦးသုတကလည္း ရင္းႏွီးေနေတာ့ ဒကာၾကီးကို ဗြင္းဗြင္းနဲ႔ ႐ွင္း႐ွင္းပဲ
“ဒကာၾကီးကလည္း ဒကာမၾကီးကို သနပ္ခါးေပးတယ္ဆုိတာ ဒကာၾကီးအတြက္ေပါ႔ဗ် ”လုိ႔ေၿပာလုိက္ေတာ့မွ၊ ဒကာၾကီးလည္း “တင္းပါးတင္းပါး”ဆုိၿပီးၿငိမ္သြားပါေတာ့တယ္၊
ခုလည္း ဒီလုိပါပဲ ညီမေလးေတြအတြက္ေရးတယ္ဆုိတာ ညီမေလးေတြလိမ္မာ ယဥ္ေက်းေအာင္လုိ႔ပါ၊ ညီမေလးေတြလိမ္မာယဥ္ေက်းရင္ ညီေလးေတြလဲ လိမ္မာယဥ္ေက်းမွာေပါ႔၊ စကားပုံေလးေတာင္႐ွိတယ္မုိ႔လား၊ ”အေမေၿပာေတာ့ တစ္လ၊ မယားေၿပာေတာ့ တစ္ည”ဆုိတာေလ၊ ညီမေလးေတြလိမ္မာခဲ႔ရင္ ညီမေလးေတြက ညီေလးေတြကို ၿပန္လည္းလမ္းညႊန္ၾကမွာပါ၊
ဒီလုိလမ္းညႊန္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဝိသာခါဆုိတဲ႔ ေက်ာင္းအမၾကီးအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေၿပာခ်င္ပါတယ္၊ ဝိသာခါဆိုတာ သာသနာနယ္ပယ္မွာေတာ့ မသိသူမ႐ွိ ေလာက္ေအာင္နာမည္ၾကီးတာပါ၊ အနာထပိန္သူေဌးတုိ႔ နာမည္ၾကီးသလုိ ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးကလည္း နာမည္ၾကီးတာေပါ႔၊ ေက်ာင္းအမၾကီးဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရယ္၊ အရမ္းလွ အရမ္းေခ်ာတယ္ဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရယ္က ဟုိးေလးေက်ာ္ေနတာ၊ အသက္ၾကီး တာေတာင္ ေၿမးေတြနဲ႔ အလွကယွဥ္လုိ႔ရေနေသးတာေလ၊
ဒါတင္မက ဝိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးဟာ (၇)ႏွစ္အ႐ြယ္ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေသာတာပန္ ၿဖစ္ခဲ႔ေသးဆုိေတာ့ သူမရဲ႕ဥာဏ္ပညာအေနအထားကလည္း အမ်ားတကာ အားက်စရာပါ၊၊ ဒါေပမဲ႔ သူရတဲ႔ေယာက်္ားက ဘာသာၿခားၿဖစ္ေနတယ္၊ ရခါစမွာ ဝိသာခါဟာ အလွဴဒါနေတြ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင္႔မရ႐ွာဘူး၊ ဆြမ္းေလာင္းခ်င္တာလဲ ေလာင္းခြင္႔မရ႐ွာဘူး၊
ေနာက္ဆုံးမွာ ေယာကၡမနဲ႔ အတုိက္အခံအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီးမွ ဆြမ္းေလာင္းရ၊ ၿမတ္ စြာဘုရားတရားကို နာယူရတာပါ၊ ေယာက်္ားနဲ႔ ေယာကၡမကိုလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေတြ ၿဖစ္ေအာင္ စည္း႐ုံးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္၊
ဒါဟာေၿပာရရင္ ဝိသာခါလိမ္မာလုိ႔ပါ၊ ခုေခတ္ညီမေလးေတြေရာ ဝိသာခါလုိ လိမ္မာႏုိင္ပါ့မလား၊ “ပတ္ဝန္းက်င္ဆုိတာ ကိုယ္ကသူ႔ကိုလႊမ္းမုိးႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္ ၾကိဳးစား၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သူလႊမ္းမုိးတာကို ကိုယ္ကခံရတတ္တာပါ”၊
ကုိယ္မသိတဲ႔ ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္တဲ႔ သူစိမ္းတစ္ေယာက္၊ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္မွာ ေနထုိင္ဖုိ႔၊ ႐ွင္သန္ဖုိ႔ဆုိတာ အရမ္းခက္ခဲတာပါ၊ တကယ္တမ္းေၿပာရရင္ မိန္းမသားေတြဟာ အမ်ားအားၿဖင္႔ စိတ္ထားႏုပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳတယ္ဆုိတာလဲ ကုိယ့္ရဲ႕အားကိုးရာတစ္ခုအေနနဲ႔ ၿပဳၾကတာမ်ားပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳလိုက္တယ္ဆုိ တာ ဘဝကို အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ရတာနဲ႔တူပါတယ္၊ ႐ႈံးမလား ၿမတ္မလားဆုိတာ ရင္တမမနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားေနရတာပါ၊ ေနာက္တစ္ခါ ေလွ်ာက္ရတဲ႔လမ္းကလည္း တစ္ေယာက္ တည္းတစ္စိတ္တည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ႏွစ္ကိုယ္တစ္စိတ္ ႏွစ္ေယာက္တစ္အိပ္မက္ ဘဝကို အတူတူေက်ာ္ၿဖတ္ၾကရတာပါ၊
ၿမန္မာစကားပုံမွာေတာ့“အိမ္ေထာင္ဦး ဘုရားတည္၊ ေဆးမင္ေရစုတ္ထုိး ဤသုံး မ်ိဳးခ်က္မပိုင္ ေနာင္ၿပင္ႏုိင္ ခက္လိမ္႔အမ်ိဳး”လုိ႔ ဆုိ႐ုိးၿပဳထားပါတယ္၊ ဘုရားတည္တာ၊ ေဆးမင္ေၾကာင္စုတ္ထုိုးတာ၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳတာေတြဟာ ေနာင္အခါလက္ထဲေရာက္ လာၿပီးမွ ဟင္႔အင္း မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ၿပင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရမ္းခက္ခဲတဲ႔အလုပ္ပါ၊ ကြဲခ်င္လုိ႔လဲ အဆင္မေၿပ ကြာခ်င္လုိ႔လည္းၿမန္မာလူမႈပတ္ဝန္က်င္အရ အမ်ားႏွာ ေခါင္း႐ႈတ္ၾကမဲ႔ အလုပ္ၾကီးပါ၊
ဒါေၾကာင္႔ ညီမေလးမ်ားကိုေၿပာခ်င္ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္ၿပဳမယ္ဆုိရင္ သူကကိုယ္နဲ႔ အၾကိဳက္စ႐ုိက္ ဝါသနာ ဘာသာ လူမ်ိဳးတူရဲ႕လားဆုိတာ ေသခ်ားေ႐ြးခ်ယ္ပါ၊
“ေ႐ႊအေၾကာင္း ဖေယာင္းမွသိ လူအေၾကာင္း ေပါင္းၾကည္႔မွသိ”ဆုိေပမဲ႔ ကိုယ္ခ်စ္သူ အေၾကာင္းကုိ အတူမေပါင္းခင္ အိမ္ေထာင္မၾကခင္ကတည္းက သိေအာင္လုပ္ထားရ မွာပါ၊ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္သူရီးစားထားတယ္ဆုိတာကလဲ အဲဒီလုိေလ႔လာခ်ိန္ အကဲခတ္ ခ်ိန္ရေအာင္လုိ႔ ထားရတာပါ၊ သမီးရီးစားဘဝမွာ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တာ၊ ပန္းၿခံသြားတာစတဲ႔ အရာေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္မကုန္သင္႔ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္၊ သူ႔အေၾကာင္းကုိယ့္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိ ေအာင္ေလ႔လာသင္႔ပါတယ္၊
ဒီေနရာမွာ စကားစပ္မိလုိ႔ သူ႔အေၾကာင္းကိုယ့္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိပဲ အိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ႔တဲ႔ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿဖစ္ကိုေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္၊ အၿဖစ္အပ်က္ က ေတာင္ဒဂုံက အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံတစ္႐ုံမွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ႔တာပါ၊ အဲဒီစက္႐ုံက သီရိလကၤာက ကုလားေတြပုိင္တာပါ၊ မန္ေနဂ်ာကလည္းကုလား အေရးပါတဲ႔အလုပ္သမားေတြကလည္း ကုလားေတြပါ၊ သူတို႔က ကုလားေတြဆုိေပမဲ႔ သီရိလကၤာကၿဖစ္တဲ႔ အတြက္ ဗုဒၶဘာသာကုလားလူမ်ိဳးေတြပါ၊
အဲဒီသူတုိ႔အဖြဲ႕ထဲမွာ ဘာသာၿခားaကုလား ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါလာပါတယ္၊ ပါလာေပမဲ႔ သူဟာ ဘာသာၿခားဆုိတာကို သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းေတာင္မသိပါဘူး၊ ဒီလုိနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ စက္႐ုံကညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ အဲဒီညီမေလးက သူ႔အမ်ိဳးသားကို ဘာသာၿခားမွန္းမသိပါဘူး၊
ေနာက္ကေလးေတြရမွ ကေလးေတြကို ဘာသာၿခားထဲသြင္းဖို႔ စည္း႐ုံးမွ သူမ ေယာက်္ားဟာ ဘာသာၿခားဆုိတာသိပါသတဲ႔၊ ကဲညီမေလးေရ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ၊
ဝိသာခါလုိ ကို္ယ့္ကကုိယ္ဘာသာဘက္ပါေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရင္ေတာ္ေသးတယ္၊ အစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ၊ သူ႔ဘက္လုိက္ရေအာင္ကလဲ သူဘာသာ နဲ႔ကိုယ္ဘာသာက မုိးနဲ႔ေၿမ ဆီနဲ႔ေရေလ၊
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ညီမေလးရယ္ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာတာဆုိတာလုိ အစကတည္း ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားပါလုိ႔ အၾကံေပးခ်င္တာပါပဲကြယ္။ ။
( ညီမေလးေတြအတြက္ ဘာသာၿခားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေရးေပးပါဦးဆုိတဲ႔ ညီေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ၊)
ေရႊမန္းသား ( အရွင္အကုၤရ)
No comments:
Post a Comment