ရဟန္းတစ္ပါးနဲ႔ ဟာမုိနီ မၿဖစ္ေသာ ဗုိင္းယပ္မ်ား

(၁)

၂၀၁၁ ၊ တရုပ္ႏွစ္သစ္ကူးကာလက မေလးရွာႏိုင္ငံကိုေရာက္သည္၊ တစ္ေန႔ မေလးရွား Kl ၿမိဳ႔က နာမည္ၾကီး gentin highlands ေတာင္ေပၚကို တက္ၿဖစ္သည္၊
ႏိုင္ငံတစ္ကာက ဧည္သည္မ်ိဳးစုံ၊ လူမ်ိဳးစုံနဲ႔ေတြ႔ရသည္၊
တစ္ေနရာအေရာက္၊

မေလးႏိုင္ငံသား=“ ခင္မ်ား ေရွာင္လင္လား”
မိမိ= “အုိး”အ႔ံေအာတဲ႔ မ်က္ႏွာႏွင္႔ “ႏိုးႏိုး မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ဗုဒ္ဓဘာသာပါ၊”
“ခင္မ်ား ဗုဒ္ဓဘာသာကို သိလား”
မေလး = “မသိပါဘူး”
မေလး = “ခင္မ်ားက ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲ”
မိမိ=” ၿမန္မာႏိုင္ငံက ပါ၊
ခင္မ်ား ၿမန္မာႏိုင္ငံကို သိလား၊ အရင္ကေတာ႔ ဗာမားလုိ႔ေခၚပါတယ္၊ သိလား”
မေလး=” မသိဘူးဗ်၊ ခင္မ်ား ဒရုိင္းလားမားရဲ႕ တပည္႔လား
မိမိ=” အာ ၊ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊”
ဒရိုင္းလာမားက မဟာယာန၊ က်ဳပ္တုိ႔က ေထရ၀ါရဗ်၊ အယူအဆၿခင္းနဲနဲကြဲတယ္၊
မေလး =” ေဆာရီးဗ်ာ၊ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ၿမန္မာကိုလဲ မသိဘူး၊ ေထရ၀ါရဆုိတာကုိလဲ သိပ္မသိဘူး၊ မဟာယာနနဲ႔ ေရွာင္လင္ကိုေတာ႔ သိတယ္ဗ်ာ၊

မိမိ= ဟူး------------- သက္ၿပင္းရွည္ တစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ကာ
ထုိဧည္႔သည္ႏွင္႔ ခရီးဆုံးေရာက္ၿပီမို႔ လမ္းခြဲလိုက္သည္ ။ ။

(၂)

မေလးရွားဘက္တြင္ လည္ပတ္ၿပီးလုိ႔ သီဟပူရၿမိဳ႕ေတာ္ေခၚ စကၤာပူဘက္သုိ႔ ခရီး ဆက္ၿဖစ္သည္၊
တစ္ေန႔ MRT ေခၚေၿမေအာက္ရထားေပၚတြင္ စကၤာပူႏိုင္ငံသား တရုပ္တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္ဆုံ ၾကၿဖစ္ၿပန္သည္၊

တရုပ္= “ခင္မ်ားတုိ႔က လားမားေတြလား”
မိမိ= “မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ေထရ၀ါရရဟန္းေတာ္ေတြပါ၊”
တရုပ္= “ေထရ၀ါရကုိ သိပ္မသိဘူး၊ မင္းတုိ႔က ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲ”
မိမိ= “ၿမန္မာႏိုင္ငံကပါ၊”
တရုပ္= “အင္း အဲဒီႏိုင္ငံကိုလဲ သိပ္မသိဘူး၊ ဘယ္နားကလဲ”
မိမိ= “ေတာက္”( ရင္ထဲမွာ ခပ္ၿပင္းၿပင္း ခပ္ဆပ္ဆပ္ တစ္ခ်က္ေခါက္လုိက္မိ သည္)
တရုပ္= “ခင္မ်ားဟာ စီးပြားတုိးတက္ေအာင္၊ ကံေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးတတ္လား၊ အေဆာင္လက္ဖြဲ႔ပါ လား ၊ ပါရင္ေပးခဲ႔ေစခ်င္ပါတယ္၊”
မိမိ= “၀မ္းနည္းပါတယ္ ငါ႔မွာ အဲဒီလုိ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔ ပါ၀ါမရွိပါဘူး၊ ငါတုိ႔ေထရ၀ါရ ဘာသာက ကိုယ္ရခ်င္ရင္ ကုိယ္တုိင္လုပ္ရတဲ႔ ဘာသာအယူ၀ါဒပါ၊”
တရုပ္= “ ေအးဗ်ာ၊ ခင္မ်ားသာမပါတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ခင္မ်ားလုိ ၀တ္ထားတဲ႔ ပုဂိဳလ္ေတြက အေဆာင္ေတြ၊ လက္ဖြဲ႔ေတြေပးတယ္ဗ်၊

မိမိ= ေအးဗ်ာ---------------
ဘာဆက္ေၿပာ ရမွန္းမသိခင္ ရထားသည္၊ တုိးပါးယိုး ေရာက္ၿပီဆုိတာ အခ်က္ၿပ၍ ရထားေပၚက ေၿခလွမ္းေလးေလး ၿဖင္႔ ဆင္းလာခဲ႔လိုက္သည္ ။

(၃)

၂၀၁၂- ခု ပညာသင္ႏွစ္ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္း၊ ခ်ီဒန္ဘရန္ၿမိဳ႕က၊ အနမလိုင္း တကၠသုိလ္မွာ Ph.D အတန္းကုိ ဆက္လက္ဆည္းပူးၿဖစ္ေနသည္၊
တစ္ေန႔ ေက်ာင္းကအၿပန္ မိန္းလမ္းၾကီးေပၚတြင္ စက္ဘီးနင္းေနရင္း
အိႏၵိယႏိုင္ငံသား= “ဟလုိ ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲ”
မိမိ= “ၿမန္မာႏိုင္ငံက ပါ၊ အရင္က ဗာမာလုိ႔ေခၚတယ္၊”
အိႏၵိယႏိုင္ငံသား= “ဟုတ္တယ္ သိတယ္၊ သိတယ္၊ ေနာက္ က်ေနာ္ ေအာင္ဆုကီ ကိုလဲ သိတယ္၊”
မိမိ= “ေအာင္ဆုကီ ဘာေၿပာတာပါလိမ္႔၊ ေအာင္ ခင္မ်ား ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သိတယ္လား၊”
အိႏၵိယ ႏိုင္ငံသား= “ဟုတ္တယ္သိတယ္၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံကိုလဲ သိတယ္၊ သူမကိုလဲ သိတယ္၊”
မိမိ= “ခင္မ်ား သူမကို ဘယ္လုိ သိလဲဗ်၊”
အိႏၵိယႏိုင္ငံသား=” “သူ႔မပုံ က်ေနာ္ဆီမွာရွိတယ္ဗ်၊”
မိမိ= “ခင္မ်ား ဘယ္ဌာနမွာ အလုပ္လုပ္လဲ”
အိႏၵိယႏိုင္ငံသား= “က်ေနာ္ ဒီတကၠသုိလ္ထဲက အာခီတီခ်ာ ဌာနမွာ အလုပ္လုပ္ပါ တယ္”
အိႏၵိယႏိုင္ငံသား= “ခင္မ်ားတုိ႔က ဗုဒ္ဓဘာသာေတြမုိ႔လား၊ လာမားေတြ ၀တ္တာနဲ႔ဘာလုိ႔ မတူတာလဲ ၊”
မိမိ= “ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ လားမားေတြက မဟာယာနပါ၊ တုိ႔က ေထရ၀ါရ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ၊ ေနာက္တစ္ခါ အခ်ိန္ရရင္ ခင္မ်ားကို ရွင္းၿပေပးပါမယ္၊”

စက္ဘီးသည္ ေၿဖးေၿဖးၿခင္း နင္းလာရင္း တကၠသုိလ္မုခ္၀ကိုေရာက္လာသည္၊ သူၿပန္မည္႔ ေနရာႏွင္႔ မိမိ ၿပန္မည္႔ေနရာမွာ လားရာ မတူၾကမုိ႔ “see you” လို႔ ေၿပာကာ ၊ လမ္းခြဲလုိက္ၾကသည္၊

မိမိႏိုင္ငံနဲ႔ ဘာသာကို ဒီလုိသိတဲ႔သူနဲ႔ေတြ႔ၿပန္ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရၿပန္ သည္၊
“ေအာ္---- သာသနာၿပဳဖုိ႔ ဆုိတာ”လုိ႔ ေတြးေတာရင္း ငွားေနတ႔ဲ အေဆာင္ဘက္ကို ဦးတည္ၿပန္လာခဲ႔ေတာ႔တယ္။ ။

ေရႊမန္းသား အရွင္အကုၤရ
shwemantha@gmail.com
http://www.facebook.com/shwemantha
http://www.facebook.com/
http://shwemantha.blogspot.in